سلامت نیوز: علی ساکت : حادثه دردناک معدن زمستان یورت در آزادشهر استان گلستان در ١٣ اردیبهشت ١٣٩٦ بار دیگر مظلومیت افرادی را نمایان کرد که دهه‌های اخیر را با کم‌توجهی همه‌جانبه‌ای مواجه بوده‌اند. معدنکارانی که جزو اقشار ضعیف جامعه بوده و در قبال انجام سخت‌ترین کار جهان، همواره کمترین حقوق را دریافت كرده‌اند.
به گزارش سلامت نیوز، شهروند نوشت: کارگرانی که سال‌هاست در آرزوی رسیدگی بیشتر از طرف کارفرمایان و دولت روزگار سپری می‌کنند و در همه این سال‌ها کسی دغدغه‌ای برای رفع مشکلات آنها نداشته و این رویکرد همواره به آسیب‌پذیر‌تر شدن این قشر در جامعه منجر شده است. این در حالی است که بررسی سوابق مربوط به رخداد سوانح طبیعی و انسان‌ساز در تمامی نقاط جهان نیز نشان از آسیب‌پذیری بیشتر قشر ضعیف جامعه در این حوادث دارد. این معضل به‌ویژه در کشورهای توسعه‌نیافته به دلیل کم‌توجهی به نیروی کار که اتفاقا مهمترین ثروت یک جامعه نیز به حساب می‌آیند، همواره وجود داشته است و نمونه‌ای از این کم‌توجهی را به شکلی مشخص در حادثه معدن زمستان یورت در آزادشهر گلستان شاهد بودیم.
رخدادی که به بزرگترین حادثه معدنی در دهه‌های گذشته در ایران بدل شد. وقوع این حادثه که در کنار تمام کم‌توجهی‌ها و سهل‌انگاری‌ها ریشه در نبود حداقل امکانات اولیه ایمنی و عدم آموزش کافی داشت، سانحه‌ای بزرگ را رقم زد تا بار دیگر نشان دهد حادثه در کمین اقشار ضعیف است. آری موضوعی که همواره در حوادث و مخاطرات معدنی و دیگر سوانح انسان‌ساز به شکلی مشخص جلوه‌گر می‌شود، نبود آموزش درست و اهمیت‌ندادن به پیامدهای مربوطه در این زمینه در کنار عدم توجه به ایمنی و فقدان نظارت کافی بر شرایط حاکم بر محیط‌های کاری است که همان‌طور که ذکر شد در اکثر موارد ریشه در کم اهمیت جلوه‌دادن زندگی اقشار ضعیف در جوامع توسعه‌نیافته و عدم ارایه تمهیدات و امکانات آموزشی، ایمنی و رویکردهای پیشگیرانه جهت حفظ جان آنهاست و این رویه سالانه در معادن و به‌ویژه در معادن زغال سنگ در مناطقی ازجمله البرز و نواحی مختلفی از استان کرمان به بروز حوادثی از این دست و از بین رفتن کارگران بی‌گناهی منجر شده که کمترین سهم را در رخداد و بروز حوادث اینچنینی داشته‌اند.
مسائل اینچنینی و پیامدهای ناشی از آن همواره در جوامع توسعه‌نیافته تبلور مشخصی از نابرابری اجتماعی و عدم تحقق شعار عدالت اجتماعی است. متاسفانه عدم توجه کافی با رویکردی نابرابرانه برای تمامی نقاط کشور به بحث ایمنی برای معدن، عملکردهای صورت گرفته جهت رفع این مشکل را نیز، تنها به شکل نمایشی و تبلیغاتی و برای مناطقی خاص، جلوه‌گر كرده است و باعث شده تلاش‌ها در این زمینه با توفیق چندانی روبه‌رو نشود. براساس موارد یاد شده باید گفت: رخداد این حادثه و حوادث مشابه در سال‌های گذشته خسارات جبران‌ناپذیری را به جامعه معدن ایران وارد کرده که نظارت بیشتر در تمامی سطوح در این زمینه را طلب می‌كند، نظارتی که کاهش مخاطرات مرتبط با بحث معادن را به دنبال داشته باشد. امید که رخداد این حادثه پایانی بر کم‌توجهی تصمیم‌گیران و مسئولان در این زمینه باشد و شرایط بهتری برای این معدن‌کاران بی‌پناه رقم بخورد. افرادی که شاید همین حداقل حقوق کارگری را نیز گاهی ماه‌ها با تأخیر دریافت می‌کنند و دغدغه مشکلات زندگی، مجال فکر متمرکز در زمان کار در شرایط سخت را از آنها می‌گیرد.
*عضو هیأت علمی پژوهشکده سوانح طبیعی ایران
نظر شما