سلامت نیوز:اعضای «شبکه یاری کودکان کار» با انتشار بیانیهای، ضمن ابراز تأسف از آنچه برای آتنا اصلانی کودک پارسآبادی رخ داده از مسئولین خواستند تا با اصلاح ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور و ایجاد سازوکارهای قانونی و اجرایی لازم برای صیانت از حقوق کودکان زمینه به وجود آمدن چنین فجایعی را علیه حقوق کودک از بین ببرند.
به گزارش سلامت نیوز، وقایع اتفاقیه نوشت: در این بیانیه آمده است: به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را، تا کشم از سینه پردرد خود بیرون، تیرهای درد پرخون را... هنوز داغی را فراموش نکردهایم که داغی دیگر همچون پتک بر سرمان فرود میآید و ما را در پیگیری حقوق کودکان مصممتر میسازد. «آتنا کودک هفت ساله، بیرحمانه قربانی جنونی دیگر شد.» به راستی ما را چه شده؟ تعالیم انسان ساز، در کجای این مناسبات خشن، نابرابر و منحط جامعه امروزین ما نهفته است؟ اگر پدری، یا مادری، بهدلیل ساعات کار طولانی، تنگدستی، نا آگاهی، آسیبهای روحی و روانی یا به هر دلیل دیگر قادر به دفاع از حقوق کودک خود نباشند، مسئولیت صیانت از حریم شریف و شکننده کودک آنها بر عهده چه کسی یا کدام نهاد است؟ ما را چه شده؟ هنگامی که از کودکانمان سخن میگوییم آنچنان لحنی به خود میگیریم که گویی میدانیم هیچ سرمایهای با ارزشتر از وجود شریف و نازنین آنان نداریم اما هنگامی که نوبت به چارهاندیشی و برنامهریزی دوراندیشانه برای نگاهبانی از حریم شکننده آنان میشود، هزار اما و اگر و مبادا بر سر راه خود میگذاریم و کتابها، مقالهها و مصوبات داخلی و بینالمللی را میجوییم که مبادا کوچکترین بیتوجهی به باورهای کهن خود ساختهمان که میتوانند و باید مورد بازنگری قرار گیرند، روا داشته باشند.
هرگز نمیخواهیم بپذیریم که سازوکار اجتماعی و روابط انسانی در جوامع امروز تغییر کرده و برای حفظ حقوق و پاسداشت آنها و کرامت شهروندان آن (بهویژه زنان و کودکانش) ضرورت دارد چشم خود را به واقعیتها باز کرده و صرفنظر از اینکه خود چه میاندیشم، این واقعیتها و الزامات ناشی از آن را نصب العین خود قرار داده و ضرورتا برای پاسداری از حقوق انسانی بخشهای بیدفاع جامعه، چارهای بیندیشیم.
در بخش دیگری از این بیانیه به نبود نهاد مسئول قدرتمند و ابزارهای نظارتی اثرگذار، برای دیدهبانی از حقوق کودکان در کشور اشاره شده و آمده است: عدم دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت برای همگان، عدم توجه به وضعیت زیستی و حقوق صنفی پدران و مادرانی که بهدلیل نداشتن سرمایه یا مهارتهای فنی، ناگزیر به مشاغلی همچون دورهگردی و دستفروشی روی آورده یا از طریق فروش ارزانقیمت نیروی کارشان، در مشاغل پست و کمدرآمد اشتغال ورزیدهاند، سیر رو به رشد اختلاف طبقاتی و انباشت فقر و سرمایه در دو سوی جامعه، عدم پالایش روانی جامعه و رها بودن مجرمین جنسی و بیماران روانی در سطح آن و نبود سازوکارهای بازدارنده برای پیشگیری از ارتکاب جرم توسط آنان، ساعات کار طولانی در مقابل دستمزدی ناچیز و نبودن امکان حضور کافی و با کیفیت اعضای خانواده در کنار یکدیگر، جنگ، خشونت، ناپایداریهای سیاسی، مهاجرتهای غیرقانونی ناگزیر، عدم برخورداری از حقوق شهروندی و ترس از طرح دعوی در مراجع قضایی در کشور میزبان، پنداشتهای غلط، خرده باورهای فرهنگی و عدم به رسمیت شناختن حقوق فردی کودک مستقل از والدین و خانوادهاش، رایج بودن نگاه مالکیتی به کودک و در نهایت فراهم بودن زمینههای اعمال ستم و سوءاستفاده از او و دلایل بیشمار دیگری که بسیاری از آنها ریشه در مناسبات نابرابر و خشونتآمیز اجتماعی و نیز عدم دسترسی همگانی به آگاهی و آموزش با کیفیت دارند بهطور مستمر شرایط را برای کودکان دشوارتر میکنند تا آنجا که دردمندانه هر روز شاهد وقوع فاجعهای دردناک در گوشهوکنار کشورمان و در دیگر کشورها علیه کودکان هستیم. فجایعی که از فرط هولناک بودن در بسیاری موارد حتی توان اندیشیدن درباره علل و چرایی آن را از آدمی باز میستانند.
ازاینرو، ما فعالین حقوق کودک و جمعی از تشکلهای عضو شبکه یاری کودکان کار، ضمن ابراز تأسف عمیق از شنیدن خبر فاجعه دردناک قتل کودک هفت ساله پارسآبادی، آتنا اصلانی و اعلام نگرانی از گسترش این روند انحطاطی خشن و توقفناپذیر، از دستگاههای ذیربط و مسئولان امر، جدیت در ایجاد سازوکارهای زیر ساختی و اجتماعی لازم برای صیانت از حقوق کودکان و رفع موانع فکری و کاستیهای آموزشی-اجتماعی که منجر به بیدفاعی و پایمال گردیدن زندگی و حقوق کودکانمان میشود را خواستاریم.
نظر شما