سلامت نیوز:کارفرمای پروژه کوهرنگ3 به تعهداتی که به سازمان حفاظت محیط‌زیست داد، پایبند نبود و با این حال، مجوز فعالیت او برای انتقال آب از سوی این سازمان تمدید شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری ، سال‌ها‌ست تشکل‌های غیردولتی از پروژه و کارفرمای این پروژه به دستگاه قضایی شکایت برده‌اند و هنوز این پرونده به نتیجه نرسیده است. حالا بازپرس پرونده طرح انتقال آب از طریق تونل کوهرنگ3 که سؤالاتی ریشه‌ای در مورد ارزیابی پروژه انتقال آب از کوهرنگ پرسیده بود، تغییر کرده و شاکیان این پروژه که جمعی از تشکل‌های محیط‌زیستی منطقه چهارمحال و بختیاری هستند، اخیرا در نامه‌ای به دادستان کوهرنگ خواستار متوقف‌شدن پروژه کوهرنگ3 شدند.
بی‌توجهی به درخواست قضایی
یوسف فرهادی بابادی، عضو کمپین مردمی زاگرس مهربان در این‌باره می‌گوید: تاکنون اداره آب منطقه‌ای استان اصفهان حاضر به پاسخگویی به استعلام قضایی نشده است؛ پاسخی که می‌توانست به ابهام‌ها در رابطه با تخلیه عمدی سد زایندهرود هم پایان دهد.این فعال محیط‌زیست درباره پرونده قضایی پروژه کوهرنگ3 می‌گوید: 2دوره از مجریان این پروژه شکایت شده است.
براساس ماده21 مجوز محیط‌زیستی این پروژه، درصورتی که کارفرما به هر کدام از بندهای مندرج در مجوز عمل نکند، مجوزش باطل می‌شود، اما فعالیت آنها همچنان ادامه دارد.به گفته بابادی، براساس قانون، طرح‌های توسعه‌ای در مناطق حفاظت‌شده صرفا با داشتن پیوست «طرح مدیریت» اجرایی می‌شوند و براساس طرح مدیریت به مجری تنها در «زون توسعه‌ای» هر منطقه اجازه فعالیت داده می‌شود. انتقال آب کوهرنگ3 در منطقه حفاظت‌شده قیصری قرار دارد و پیوست «طرح مدیریت» هم ندارد.
بدتر اینکه، تونل انتقال آب در زون بسیار حساسی قرار دارد که اساسا حضور انسان هم در آن ممنوع است، چه برسد به اینکه فعالیت عمرانی هم در آن صورت بگیرد.او با اعتراض به عملکرد سازمان حفاظت محیط‌زیست که چرا مجوز کارفرمایی را که تعهداتش را اجرا نکرده، تمدید کرده است، می‌گوید: الزامات و تعهدات اجرای طرح انتقال آب کوهرنگ3 قرار بود 2ساله عملیاتی شود، اما نه‌تنها این پروژه به اتمام نرسید، که توانست در سال۱۳۹۶ با لابی سنگین برخی جریانات، آنگونه که معاون محیط‌زیست انسانی سازمان حفاظت محیط‌زیست مدعی است، دوباره مجوز فعالیت دریافت کند.
آب به اصفهان نمی‌رسد
محمد درویش، فعال محیط‌زیست نیز پروژه انتقال آب کوهرنگ3 برای زایندهرود را نادرست می‌داند. او می‌گوید: اصل ماجرا این است که آورده زایندهرود، روزگاری 800میلیون مترمکعب آب در سال بود و کمتر سالی این رودخانه خشکسالی به‌خود می‌دید. با احداث تونل‌های یک و 2 کوهرنگ و چندین تغییر مسیر آب در فریدون‌شهر اصفهان، انتظار می‌رفت که حجم آب که حالا دو‌برابر بیشتر از گذشته شده است، حداقل به تالاب گاوخونی برسد، ولی آب نه به این تالاب، که به شهر اصفهان هم نمی‌رسد.
این موضوع نشان می‌دهد که نوع بارگذاری در بالادست حوضه آبخیز زایندهرود به‌نحوی است که تناسبی با توان بوم‌شناختی این حوضه ندارد. در مسیر این رود آنقدر چاه زده شد و صنایع آب‌بر مثل فولاد، آهن، پتروشیمی و... تاسیس شد که بخش‌هایی از شرق اصفهان در ورزنه، چهره بیابانی به‌خود گرفت. در پارک کلاه‌قاضی و مورچه‌خورت و غرب اصفهان هم شاهد شکاف‌های طولانی و عمیق در زمین هستیم و آلودگی هوا که صنایع غرب اصفهان ایجاد می‌کند نیز در نوع خود مثال‌زدنی است.
به اعتقاد او، اجرای طرح‌های انتقال آب مثل تزریق مورفین به جای جراحی است. درویش می‌گوید: به روزی رسیده‌ایم که بیمار طاقت جراحی ندارد و غده سرطانی همه جای این حوضه آبریز را گرفته است.به گفته این فعال محیط‌زیست، انتقال آب از مسیر تونل کوهرنگ3، نظام هیدرولوژیک منطقه را نابود، چشمه‌های منطقه را خشک و توان زیستی و تنوع‌زیستی منطقه را مخدوش کرده و باعث مهاجرت انسان‌ها و حیات‌وحش می‌شود.
آنطور که محمد درویش مطرح می‌کند، پروژه انتقال آب کوهرنگ3 حتی می‌تواند در چندین سال تنش‌های اجتماعی را به دنبال داشته باشد.درویش می‌گوید: میزان بارندگی در این منطقه تا 50درصد نسبت به سال قبل می‌تواند متفاوت باشد. در نتیجه نباید براساس میانگین بارش‌ها طرح‌های آبی را مطرح کرد، بلکه باید براساس حداقل‌ها به ارزیابی این طرح‌ها اقدام کرد. بنابراین طرح‌های انتقال آب بهشت‌آباد و کوهرنگ3 خطرات جبران‌ناپذیر محیط‌زیستی و اجتماعی در طول زمان دارد.
پروژه 7هزار میلیارد ریالی
پروژه انتقال آب از طریق تونل کوهرنگ3، با صرف 7هزار میلیارد ریال، پیشرفت فیزیکی 99درصدی در بخش تونل و 48درصدی در بخش سازه مخزن سد داشته است. با توجه به توافقی که سازمان حفاظت محیط‌زیست با آب منطقه‌ای اصفهان در مردادماه امسال به عمل آورد، ادامه کار صرفا منوط به اجرای تعهدات مربوط به زمانبندی پروژه و اجرای همه تعهدات 26گانه مندرج در مجوز زیست‌محیطی پیش از بهره‌برداری نهایی از این پروژه است. این درحالی است که به گفته یوسف فرهادی بابادی، فعال محیط‌زیست کارفرما تاکنون به بیشتر تعهدات خود عمل نکرده است.
ازجمله رعایت تمامی قوانین و مقررات مربوط به استقرار صنایع و استانداردهای زیست‌محیطی درخصوص جلوگیری از آلودگی آب، هوا، خاک و صدا در تمامی مراحل، اجرای تمامی تجهیزات و سیستم‌های کنترلی آلاینده‌های محیط‌زیست برای فاضلاب‌های صنعتی و انسانی، اجرای تمهیدات لازم درخصوص حذف تمامی عوامل تخریب پوشش گیاهی، حیات‌وحش و چشم‌اندازها، موقت‌بودن استقرار سنگ‌شکن در منطقه حفاظت‌شده و همچنین تجهیز آن به فیلتر غبارگیر و صدا‌خفه‌کن!
نظر شما