به گزارش سلامت نیوز، مسئولین باید پاسخگو باشند که این آمار چقدر صحت دارد و چه برنامه ای برای ایمن سازی مراکز درمانی و بیمارستان ها در دست دارند؟ چرا بعد از سال 99 که اسامی تعدادی از بیمارستان ها در میان لیست ساختمان های پرخطر آمد دیگر خبری از سرنوشت آنها و اینکه آیا ایمن سازی انجام گرفت یا خیر در دست نیست؟

تیرماه سال 99 روزنامه فرهیختگان در گزارشی لیستی از ساختمان های پرخطر اعلام کرد که البته طبق گزارش این روزنامه ، لیست اعلامی کامل نبوده و تنها اسامی ساختمان های مشهور در این گزارش آورده شده است. در این لیست بیش از 20 بیمارستان جزو ساختمان های پرخطر اعلام شدند که به شرح زیر است:

بیمارستان باهنر، بیمارستان امام خمینی، بیمارستان آتیه، بیمارستان دی، بیمارستان چشم پزشکی نگاه، بیمارستان هاجر، بیمارستان بهرامی، بیمارستان شریعت رضوی، بیمارستان لولاگر، بیمارستان اکبرآبادی، بیمارستان لواسانی، بیمارستان کهریزک، مرکز بهداشتی درمانی آموزش و پرورش واقع در منطقه 15، بیمارستان آیت الله کاشانی، بیمارستان مفرح، بیمارستان ضیائیان، مجتمع پزشکی امام رضا، بیمارستان شهید فیاض بخش، بیمارستان شهدای یافت آباد، بیمارستان دارالتوحید و بیمارستان ایرانیان.

البته در این لیست سازمان امداد و نجات واقع در منطقه 18 و شرکت داروپخش و داروسازی سها نیز دیده می شوند که قابل تامل است.

هیچ خبری از ایمن سازی این بیمارستان ها در دست نیست و ممکن است که در برخی از این بیمارستان ها ایمن سازی صورت گرفته باشد.

اما در دی ماه سال گذشته نیز کامران عبدولی معاونت حفاظت و پیشگیری از حریق سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران در گفت و گویی با ایسنا با بیان اینکه طی سال های اخیر از ۷۰۲ بیمارستان، مرکز درمانی، کلینیک و.. بازدید کردیم و به آن ها دستور العمل ‌و اخطار دادیم، گفت: از میان این ساختمان درمانی بازدید شده، بیش از ۱۵۰ ساختمان نا ایمن و پرخطر هستند.

وی تاکید کرد:« افرادی که به مراکز درمانی مراجعه می کنند اغلب شرایط جسمانی یا روحی خوبی ندارند واین افراد علاوه بر مراقبت های پزشکی در زمان حریق یا حادثه هر کدام نیاز به کمک برای تخلیه دارند. بنابراین نگاه آئین نامه ها و سازمان به این مقوله از نظر ضوابط ایمنی وآتش نشانی سخت گیرانه تر خواهد بود.»

وی با بیان اینکه اکثر بیمارستان های مهم و بزرگ شهر تهران دولتی و قدیمی است، گفت: «تعداد مراجعات این بیمارستان ها بسیار زیاد بوده و فراتر از ظرفیت های استاندارد و بار تجمعی افراد مراجعه کننده زیاد است. این ساختمان ها عمدتا ناایمن است و نیاز به ایمن سازی آنی دارد.»

عدد 150 بیمارستان و مرکز درمانی پرخطر عدد کمی نیست و باید از مسئولین پرسید آیا نمی خواهند قبل از اینکه حادثه تلخ دیگری رخ دهد نظارت ها و برخوردهای جدی تری داشته و از حرف به عمل برسند؟ آیا صرف اعلام آمار و اسامی ساختمان ها کافی است؟!

پس از وقوع حادثه متروپل ، حساسیت ها نسبت به آمار ساختمان های ناایمن و پرخطر و اعلام آمار این ساختمان ها بالا گرفته است. امروز ناصر امانی عضو کمسیون برنامه و بودجه شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه حدود ۱۳۰ ساختمان پرخطر در تهران وجود دارد که استعداد تبدیل شدن به حادثه متروپل را دارند، گفت:« پس از حادثه پلاسکو هیأتی از سوی رییس جمهور تعیین شد تا گزارشی را ارائه دهند که آن را متخصصان دانشگاهی به صورت منصفانه و با بررسی تمام جوانب تهیه کردند اما به بوته فراموشی سپرده شد.»

وی با بیان اینکه:« شهرداری موظف است در راستار ارتقا ایمنی ساختمان‌ها و کاهش نرخ حوادث اقداماتی را انجام دهد، افزود: پایش مستمر ایمنی ساختمان‌های بلندمرتبه و ارائه برنامه عملیاتی تا پایان سال دوم برنامه پنج ساله سوم شهرداری باید انجام شود. درخواست داریم لیست این ساختمان‌های ناایمن منتشر شود. همچنین باید تابلوهای ساختمان‌های پرخطر در این ساختمان‌ها نصب شود که مردم بدانند و خود تصمیم بگیرند که وارد شوند یا نشوند.»

امروز قدرت الله محمدی سرپرست سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران نیز در  جلسه علنی شورای شهر تهران عنوان کرده است که لیست ساختمان‌های ناایمن تهران را منتشر می‌کنیم.

وی در خصوص ساختمان‌های نا ایمن شهرتهران نیز گفت: با هماهنگی با دادستانی لیست ۱۲۹ ساختمان را حتما منتشر خو اهیم کرد چرا که با هیچ فردی تعارف نداریم. بی‌تردید نباید اجازه دهیم بحث انتشار اسامی این ساختمان‌ها تبدیل به ترس شود. وقتی می‌دانیم تعداد زیادی از شهروندان ما روزانه وارد ساختمان‌های ناایمن می شوند نباید از انتشار اسامی آنها بترسیم. حتما لیست ساختمان‌های نا ایمن را منتشر می‌کنیم و با جان مردم معامله  نخواهیم کرد.

ما حوادث تلخ در حوزه بیمارستان ها و مراکز درمانی کم نداشتیم که یکی از این حوادث مرگبار مربوط به کلینیک سینا مهراست و این اتفاق ممکن است برای هر کدام از بیمارستان ها و مراکز درمانی پرخطر رخ دهد. باید دید بعد از اعلام اسامی ساختمان های پرخطر از جمله بیمارستان ها و مراکز درمانی چه اقدام موثری صورت خواهد گرفت و آیا بعد از هر حادثه مصیبت باری مسوولین به ارائه آمار کفایت می کنند یا اینبار قرار است واقعا وارد عمل شده و جلوی اتفاقات بعدی را بگیرند.