به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،ارتکاب به خشونت در آینده، سیگار کشیدن، مصرف موادمخدر، چاقی، بی‌بند و باری جنسی، افسردگی، مشکلات تحصیلی، ترک تحصیل، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه و خودکشی از جمله بیماری‌هایی هستند که ممکن است تا سال‌ها این افراد را درگیر کنند.

دکترفرشاد نجفی‌پور، روانشناس با اشاره به اینکه مغز نوجوان در حال رشد است و سیر بلوغ در سنین نوجوانی تکامل نیافته است، توضیح می‌دهد: تجربه خشونت در این دوران از زندگی به رشد مغز آسیب می‌رساند و حداقل موجب اختلال در تصمیم‌گیری و چالش‌های یادگیری می‌شود. اغتشاشات کشورمان که بسیاری از کودکان و نوجوانان مشاهده می‌کنند، نگران کننده و ترسناک است. در عین حال، حمایت از نوجوان و کتمان نکردن موضوع در این زمینه امری ضروری است و باید به لحاظ روانشناسی به آن پرداخته شود. کودک و نوجوان ممکن است سؤالاتی بپرسد و با نداشتن جواب مناسب از وقایع و اوضاع بترسد؛ برای اجتناب از این اتفاق، حتماً باید با آنها حرف بزنیم.

به توصیه این روانشناس، خانواده‌ها باید با فرزندان خود صحبت کنند. این واقعاً مهم است که نوجوان احساس کند می‌تواند هر آنچه را که فکر و احساس می‌کند، بگوید و شما برای گوش دادن آماده هستید و به همه سؤالاتشان پاسخ دهید. یادمان نرود که ما همه تمایل به قضاوت و انتقاد داریم.

نجفی‌پور در گام بعدی کنترل اضطراب را پیشنهاد می‌دهد و می‌گوید: اضطراب خود را کنترل کنید، همه نگران هستیم. اما زمانی که اضطراب تشدید می‌شود، توانایی کنترل رفتار از بین می‌رود. سعی کنید خود را کنترل کنید و به نوجوان کمک کنید تا واکنش‌های خود را کنترل کند. اضطراب می‌تواند مسری باشد. اگر احساس اضطراب یا ناراحتی می‌کنید و نوجوانتان سؤال کرد، صادق باشید. اما برای حفظ آرامش از هر وسیله‌ای که می‌توانید استفاده کنید. گوش کنید! چیزی که آنها می‌خواهند سخنرانی است، اجازه بدهید حرف بزنند، تحلیل کنند و در صورت نیاز، خودشان را خالی کنند. به آنها بفهمانید که احساساتشان غیرطبیعی نیست.

او تأکید می‌کند که: به آن دسته از نوجوانان که تمایل به خشونت دارند بگویید و اصرار کنید، خشونت کمکی به حل تعارض نمی‌کند. همه باید آرامش را حفظ کنند. درست نیست که دیگران را با نام‌های زشت خطاب و به دیگران حمله کنیم. به نوجوان خود کمک کنید تا آنچه را دیده یا شنیده است، با توضیح دادن آنچه که ممکن است از نظر احساسی، زمانی که داخل یک جمعیت هستیم اتفاق بیفتد، درک کند. انواع احساسات با حضور در یک جمعیت، تصاعدی تشدید می‌شود و می‌تواند فوراً از کنترل خارج شود. این را در یک کنسرت یا بازی ورزشی هم می‌شود دید.

هیجان اطرافیان می‌تواند ما را هیجان‌زده کند. خشم با حضور در میان جمعیت خشمناک بیشتر برانگیخته می‌شود. درباره قدرت کلمات و رسانه‌های اجتماعی صحبت کنید.این روانشناس با بیان اهمیت تأثیرگذاری شبکه‌های اجتماعی بر کودکان و نوجوانان می‌گوید: هنگامی که عده‌ای با بیان قوی، دستورات قدرتمند صادر می‌کنند، بخصوص که از طریق رسانه‌های دیجیتال منتشر شوند، تأثیری سریع و شدید بر مردم می‌گذارند و این می‌تواند خطرناک باشد. به فرزند خود توضیح دهید که چگونه یک نوجوان یا گروهی از نوجوانان می‌توانند از طریق فضای مجازی آسیب زیادی به نوجوان دیگر وارد کنند.

به اعتقاد نجفی‌پور، استدلال انتزاعی به نوجوانان اجازه می‌دهد، مفاهیمی مانند عدالت، شورش، ذهنیت اوباش و غیره را درک کنند. مجدداً با پرسیدن اینکه چه می‌دانند، چه اعتقادی دارند، در مورد وقایع چه شنیده‌اند و در مورد آن چه فکر می‌کنند، شروع کنید. از سؤالات باز استفاده کنید و اجازه بدهید از شما سؤال بپرسند؛ صادق باشید. احساسات و نگرانی‌های شان را رد نکنید.

نوجوان می‌خواهد بداند که برداشت‌ها و واکنش‌های عاطفی‌اش ناسالم نیست و شما درک می‌کنید. اجازه دهید مکالمات پیچیده‌تر شود تا آنها را به فکر وادار کند. بی‌شک، همه می‌خواهیم فرزندانمان سواد رسانه‌ای بیشتری داشته باشند و الان بهترین زمان برای شروع است. امروز چشمان فرزندان ما باز است و ممکن است سؤالاتی درباره شرایط جامعه داشته باشند. گفت‌وگوی ما با آنها امروز، می‌تواند به آنها کمک کند تا هوشیارتر، انعطاف‌پذیرتر و عاقل‌تر بزرگ بشوند.

این روانشناس ادامه می‌دهد: هیچ پدر و مادری وجود ندارد که فکر کند فرزندش قادر به قتل است. من با بیش از بیست سال تجربه روانشناسی هرگز نشنیدم که هیچ پدر و مادری چنین چیزی را بیان کند. اما همه می‌دانیم که بله، نوجوان می‌تواند خشونت کند. زمان آن فرا رسیده که فکر کنیم نوجوان ما نه تنها قادر به انجام کارهای عجیب و غریب است، بلکه می‌تواند مسیر اشتباهی را طی کند و زندگی او به طرز وحشتناکی به هم بریزد. من نمی‌گویم نوجوان هیولایی بالقوه است. ولی از شما می‌خواهم که مراقب باشید و مطمئن بشوید که زندگی آنها مسیری اشتباه را طی نکند. نوجوان را به خشونت، به هیچ نوعی از خشونت، دعوت نکنیم. آینده را نابود نکنیم.

دعوت کودکان و نوجوانان در آشوب و اغتشاش، مصداق کودک آزاری است
دکترسارا باقری حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری با تأکید بر نص قانون کشور با عنوان قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب سال 1399، به «ایران» می‌گوید: در این قانون مشخصاً اعلام شده که در برابر کودکان و نوجوانان در معرض خطر، حمایت‌های قانونی زیادی در نظر گرفته شده است. در این قانون گفته شده که هرگاه کودک یا نوجوانی در معرض خطر قریب الوقوعی قرار گیرد، این نهادهای قضایی هستند که به عنوان نهادهای حمایتی ظاهر می‌شوند و باید از ایشان حمایت کنند.

با توجه به پیمان‌نامه حقوق کودک که کنوانسیونی بین‌المللی است، متوجه می‌شویم اصل بر این است که در هر زمانی حفظ منافع عالیه کودک یعنی افراد زیر 18 سال باید در نظر گرفته شود. به نظر می‌رسد با توجه به قانون داخلی و پیمان‌نامه بین‌المللی، حقوق افراد زیر 18 سال با دعوت به حضور در آشوب ها و اغتشاشات می‌تواند کودک آزاری محسوب شده و کاملاً خلاف حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان است.