به گزارش سلامت نیوز به نقل از وات تو اکسپکت، به اطراف، به یک مرکز خرید شلوغ، نمایشگاه یا باغ وحش نگاه می کنید و ناگهان کودک نوپایتان را پیدا نمی کنید. وحشت می کنید و اسمش را صدا می کنید. در بیشتر موارد، پس از چند ثانیه تفکر کامل درباره بدترین سناریو، متوجه می‌شوید که کودک نوپایتان در نزدیکی شما به یک حشره جذاب نگاه می‌کند.

تعادل برقرار کردن بین اجازه دادن به کودک نوپایتان برای کاوش و ایمن نگه داشتن او در کنار خود می تواند چالش برانگیز باشد. در اینجا نحوه کمک به کودک نوپا آورده شده است که در عین حال به او آزادی کافی برای کاوش در دنیای وسیع اطراف خود را می دهد.

چرا کودکان نوپا فرار می کنند؟

درک عملکرد درونی ذهن کودک نوپای شما می تواند مانند حرکت در سیاره دیگری به نظر برسد. بسیاری از والدین تعجب می‌کنند که چه انگیزه‌ای باعث می‌شود کودکان نوپا به تنهایی در محیط‌های شلوغ یا ناآشنا حرکت کنند. در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا کودک نوپای شما ممکن است به تنهایی زمان بگذراند:

کودک طبق برنامه پیش نمی رود

کودک نوپای شما کمتر به زمان اهمیت می دهد. گشت و گذار برای اکتشاف هیچ عواقب منفی در ذهن او ندارد و او را تشویق می کند که حتی زمانی که شما عجله دارید مسیرهای انحرافی را طی کند.

کودک چیز خاصی می خواهد

خواه کامیون بستنی در حال عبور باشد یا یک حیوان عروسکی در یک فروشگاه ، او چیزی را که می خواهد می بیند و به دنبال آن می رود. کودکان نوپا هدفدار هستند، به این معنی که ممکن است با هدفی خاص بدون در نظر گرفتن خطرات یا موانع احتمالی سرگردان شوند.

کودک از چیزی فرار می کند

حتی قبل از اینکه متوجه شوید چیزی کودک نوپاتان را تحت فشار قرار می دهد، ممکن است او محل را ترک کند. شاید از کسی ترسیده یا مثلا فکری حیرت‌انگیز در مورد سگ بزرگی که در سر راهش دیده است، داشته است.

مدیریت رفتار پرخاشگرانه کودک نوپا

به جای برقراری ارتباط با نیاز به راحتی، او ممکن است به عنوان بخشی از یک واکنش طبیعی "فرار یا مبارزه" فرار کند. بچه ها ظرفیت محدودی برای مقابله با استرسی که ترس و اضطراب می تواند ایجاد کند، دارند.

کودک گیج می شود و نمی تواند شما را پیدا کند

یکی از ساده ترین توضیحات برای سرگردانی کودکان نوپا این است که آنها به سادگی از والدین خود در ملاء عام جدا می شوند.اگر والدین به راه رفتن ادامه دهند اما کودک نوپا برای انجام کاری صبر کند، ممکن است این اتفاق برای او بیفتد و او قبل از اینکه متوجه شوید عقب مانده است، شما را از دست بدهد و گم کند.

او ممکن است یک بیماری رفتاری یا رشدی داشته باشد

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و آنهایی که با سایر چالش های رفتاری یا رشدی مواجه هستند، بیشتر از مراقبان خود دور می شوند. یک مطالعه اخیر نشان داد که بیش از نیمی از والدین کودکان مبتلا به اوتیسم می گویند که فرزندانشان حداقل یک بار در سنین 4 تا 5 سالگی، سرگردان شده اند.

وقتی کودک نوپا شما سرگردان است چه باید کرد؟

وحشت اولیه ای که هنگام رفتن فرزندتان احساس می کنید می تواند به شدت به شما ضربه بزند. ممکن است متوجه شوید که بدن و ذهن شما شروع به رقابت می کنند، در حالی که می دانید چه کاری انجام دهید. خبر خوب این است که در بیشتر مواقع کودکان هنگام ناپدید شدن سریع و سالم پیدا می شوند و پس از مدت کوتاهی دوباره به والدین خود می پیوندند.

اگر از هم جدا شدید، اقدامات ملموس و مفیدی وجود دارد که می توانید برای پیدا کردن فرزندتان در اسرع وقت انجام دهید:

منطقی و قاطع باشید

اگرچه ممکن است نخواهید اطرافیان خود را مبهوت کنید، اما مهم است که دقایق ارزشمند خود را صرف اهمیت دادن به آنچه غریبه ها می کنند هدر ندهید. در عوض، نام کودک نوپای خود را با صدای بلند فریاد بزنید. اگر فوراً جواب نداد، می‌توانید به فریاد زدن توصیفی از فرزندتان، مانند «من به دنبال دختری 3 ساله با موهای مشکی و پیراهن آبی هستم» بروید.

این کار را بارها و بارها تکرار کنید تا اطرافیانتان نیز شروع به نگاه کردن کنند. همچنین می توانید به فریاد زدن نام فرزندتان که احتمالاً به آن پاسخ می دهد، متناوب ادامه دهید.

به مکان های نزدیکی که او ممکن است رفته باشد فکر کنید

اگر بلافاصله فرزندتان را نمی بینید، چند نفس عمیق بکشید و به این فکر کنید که ابتدا به کجا نگاه کنید. اگر در کنار پارک مورد علاقه او قدم زدید، ممکن است کودک نوپا بدون اینکه از شما بپرسد، به سمت آنجا رفته باشد.

بدون دور شدن از منطقه ای که فرزندتان گم شده است، به مکان هایی که ممکن است او را جذب کرده باشند فکر کنید و آنجا را بررسی کنید. شما می توانید این کار را انجام دهید در حالی که به فریاد زدن نام و توضیحات او در همان زمان ادامه می دهید.

در اسرع وقت به پلیس هشدار دهید

به خصوص در مکان های شلوغ، اغلب روش هایی برای کمک به یافتن سریع کودکان گم شده وجود دارد. برای مثال، اگر در یک پارک تفریحی هستید، کارکنان و پلیس در محل می‌توانند فوراً شروع به جستجو کنند.

اگر هنوز نتوانستید فرزندتان را پیدا کنید، فوراً با 110تماس بگیرید، به خصوص اگر در مکانی هستید که ممکن است خطری ایجاد کند، مانند یک خیابان شلوغ شهر یا ساحل.

چگونه از فرار کودک خود جلوگیری کنیم؟

حتی مراقب ترین والدین نیز می توانند برای مدت کوتاهی کودکان نوپا خود را گم کنند. در اینجا نحوه کاهش احتمال جدایی و نحوه متحد شدن سریع و ایمن در صورت وقوع آمده است.

• زمانی که نیاز دارید محکم و قاطع باشید: هنگامی که برنامه فشرده ای دارید یا ایمنی یک نگرانی است، به کودک خود توضیح دهید که نمی تواند شما را ترک کند؛ او باید یا دست شما را بگیرد یا در کالسکه خود بنشیند. اگر با سؤالات، نظرات، آهنگ‌های کودکانه و بازی‌های فکری حواس او را پرت کنید، کمتر احتمال دارد که سر و صدا کند. ( مثلا : من یک کامیون زرد می بینم. آیا می توانید چیز دیگری را که زرد است ببینید؟)
• قوانین خیابان را به او بیاموزید: این موارد شامل عدم دویدن در خیابان یا بین جمعیت است. به او بیاموزید که در هر گوشه که لازم است بایستد، نگاه کند و گوش کند. وقتی از او می‌خواهید در جای خود بماند. و برای بیان نظر خود، به او اجازه دهید بدون گرفتن دست شما راه برود، در صورتی که این کار ایمن است. سپس به او بگویید در مواقع لزوم دست شما را بگیرد و اگر نافرمانی کرد، او را در کالسکه برگردانید یا محکم دستش را بگیرید. توضیح دهید که او نمی تواند به تنهایی راه برود، مگر اینکه بتواند قوانین را رعایت کند.
• قوانین و اصول خود را تکرار کنید: به خاطر داشته باشید که قبل از اینکه قوانین برای کودک ثابت شوند، تکرار زیادی لازم است. در حدود 3 سالگی، در یک محیط امن، ممکن است بتوانید به فرزندتان اجازه دهید (کمی) جلوتر از شما بدود اگر نشان دهد که می تواند. قوانین را دنبال کنید.
• از کنجکاوی او لذت ببرید: وقتی وقت دارید و در یک محیط امن هستید (مثلاً یک چمنزار در نزدیکی خانه)، اجازه دهید فرزندتان با عجله جلو بیفتد یا تا حد دلخواهش عقب بماند. از تماس با یکدیگر در مورد آنچه که هر دو می بینید یا به چالش کشیدن یکدیگر لذت ببرید.
• حواستان به کودکتان باشد: مهم نیست که او معمولا چقدر مطیع است یا موقعیتی چقدر امن به نظر می رسد، همیشه آماده باشید تا در لحظه به دنبال او بدوید. اگر می‌دانید حواس‌تان پرت می‌شود، مانند زمانی که باید پیامی بفرستید یا مسیرها را جستجو کنید، دست فرزندتان را بگیرید یا او را در کالسکه نگه دارید تا زمانی که بتوانید دوباره فقط به او توجه کنید.
• اطلاعات مهم را با یکدیگر تمرین کنید: نام و نام خانوادگی و شماره تلفن خود را به فرزندتان آموزش دهید چندین بار در هفته تمرین کنید تا مطمئن شوید که او این اطلاعات را به خاطر سپرده است. شروع آموزش آدرس خود به او نیز می تواند مفید باشد، که ممکن است مدتی طول بکشد، اما حتی یک نام خیابان نیز می تواند در صورت نیاز اولین پاسخ دهندگان را راهنمایی کند. قبل از رفتن به یک مکان شلوغ که می توانید از هم جدا شوید، شماره تلفن خود را در جیب یا کیف کودک خود بگذارید.
• یک نقطه اتحاد مجدد ایجاد کنید: وقتی در جمع بیرون می روید، به فرزندتان توضیح دهید که اگر گم شدید، مثلاً علامت زرد بزرگ را پیدا کند و آن علامت را به او نشان دهد. همچنین می‌توانید با نشان دادن شکل ظاهری کارگران به او بیاموزید که چگونه کارگران را در این مرکز پیدا کند. ("اینجا زنی با پیراهن قرمز است که روی آن نوشته هایی به این صورت است. اگر گم شدید می توانید از هر کسی که این پیراهن قرمز پوشیده است کمک بخواهید.")

آیا استفاده از بند مهار کودک بد است؟

بند مهار کودک بندی است که برای جلوگیری از فرار کودک طراحی شده است. معمولاً در اطراف سینه و شانه ها قرار می گیرد و به طنابی که مراقب می تواند نگه دارد وصل می شود. (گاهی اوقات، کودک به جای آن یک کوله پشتی با بند وصل می کند.) اگرچه محققان هنوز به طور خاص تأثیرات ذهنی و جسمی مهار کودک را مطالعه نکرده‌اند.

علاوه بر این، آنها می توانند با کودکانی که به صورت فیزیکی والدین خود را می کشند، جنگ قدرتی ایجاد کنند و به آنها بیاموزند که به جای گوش دادن به دستورالعمل ها و دستورالعمل های والدین از بدن خود برای رفتن به هر کجا که می خواهند استفاده کنند.

بند مهار کودک نوپا همچنین می‌تواند برای والدین یک خطر فیزیکی ایجاد کند، زیرا در صورتی که بند به مچ او وصل باشد و کودک بلند شود، ممکن است آسیب ببیند. داشتن یکبند در کودک در اطراف نیز خطر خفگی بالقوه را دارد.

به جای بند مهار کودک چه چیزی را امتحان کنید

تعیین مرزهای قوی و آموزش مهارت های مناسب برای ماندن در کنار یک بزرگتر در جمع مهم است، اما اگر کودک نوپا تمایل به فرار داشته باشد، والدین چه باید بکنند؟ کریرها و کالسکه‌ها گزینه‌های خوبی باقی می‌مانند، در حالی که شما همچنان این درس‌ها را به فرزندتان القا می‌کنید.

اگر فرزندتان را برای مدت کوتاهی پیدا نکنید، پدر و مادر بدی نیستید. همچنین اگر تصمیم بگیرید که به کالسکه، واگن، کوله پشتی یا وسیله دیگری نیاز دارید تا مطمئن شوید که فرزندتان در یک محیط بالقوه خطرناک کنار شما می ماند، والدین بدی نیستید.

به سختی می توان تعادل برقرار کرد و به کودک نوپا اجازه داد تا کمی آزادی برای کاوش داشته باشد و در عین حال او را از خطرات احتمالی از آب گرفته تا ترافیک برای غریبه ها در امان نگه دارید. اما استفاده از غریزه درونی‌تان، همراه با فرزندپروری دقیق، می‌تواند به شما کمک کند تا بدانید چقدر و تا چه حد باید او را رها کنید و در عین حال از او محافظت کنید.