«باورت نمیشه، دو هفته مونده بود تا عروسی، اصلا لباسم تنم نمی‌رفت؛ یه رژیم کانادایی گرفتم، تا روز عروسی ۱۰کیلو کم کردم، یه کم سخت بود ها ولی ارزششو داشت».
احتمالا مکالمهٔ بالا برای شما هم آشناست.
رژیم کانادایی مدت زیادی است که یکی از پدیده‌های آشنای کاهش وزن برق‌آسا برای جامعهٔ ایرانی است؛ رژیمی فرنگی، بی‌رقیب، زودبازده و سخت که البته شما را به هدف می‌رساند.
اما رسیدن به هدف، لزوما به معنی درست یا حتی مناسب‌بودن مسیر نیست. تصور کنید فضاپیمای نیل آرمسترانگ) فضانورد نامدار آمریکایی) به جای فرود، روی ماه سقوط می‌کرد؛ همچنان پای انسان به ماه رسیده بود، اما نه انسان زنده!
رژیم‌های غذایی از یک نظر شباهت زیادی به ماه دارند: هر دو یک نیمهٔ تاریک دارند؛ بر خلاف تصور قالب مردم، پیروی از رژیم‌های نامناسب و غیرعلمی می‌تواند خیلی ساده به کابوسی بدل شود. رژیمی که مبنای علمی ندارد، ممکن است باعث شود به جای چربی، عضله بسوزانید یا حتی به کبد و کلیه آسیب بزند.
مرغ همسایه همیشه هم غاز نیست
آیا واقعاً کانادایی‌ها فرمول کاهش وزن طلایی را کدگشایی کرده‌اند؟ اگر اسمش رژیم کنگویی بود، باز هم همین‌قدر محبوب بود؟
اگر جستجویی در گوگل بکنید، بازار رژیم کانادایی در نتایج فارسی داغ داغ است. اما در منابع همان فرنگی‌ها چطور؟
راستش را بخواهید نه تنها تقریبا هیچ نشانی در جوامع کانادایی از این رژیم نامدار دیده نمی‌شود، بلکه حتی هیچ مدرک علمی و قابل استنادی برای اثبات کارایی آن هم وجود ندارد!
تنها نشانه‌ها و اشاره‌ها به رژیم کانادایی را می‌توانید در سایت‌ها و اپلیکیشن‌های داخلی و در نهایت چند وبلاگ زرد خارجی انگشت‌شمار پیدا کنید.
گذشته از نبود مدارک علمی و معتبر (که البته اصلا قابل گذشت نیست) یک عامل مهم دیگر نیز وجود دارد که باید زنگ‌خطر را برایتان به صدا در بیاورد.
ویزای رژیم کانادا، فقط در دو هفته
اگر چیزی به نظرتان بیش از آن خوب بود که واقعیت داشته باشد، خب احتمال زیاد واقعیت ندارد!
اگر گشتی میان سفت و سخت‌ترین رژیم‌های کاهش وزن (با مبنای علمی و نتایج ثبت‌شده و البته ریسک‌های احتمالی) دنیا بزنید، می‌بینید که بیشترین میزان کاهش وزنی که وعده می‌دهند، حداکثر ۵کیلوگرم طی دو هفته است؛ حالا این عدد را مقایسه کنید با وعدهٔ ۱۰کیلوگرم طی دو هفتهٔ رژیم کانادایی. اگر به نظر شما هم این اختلاف دوبرابری به‌نظر چندان منطقی نیست، خب بی‌دلیل نیست.
طی یک مدت محدود، بدن ما تنها می‌تواند مقدار مشخصی وزن را بدون آسیب‌رساندن به خودش از دست بدهد. میزان سالم و بدون ریسک کاهش وزن، بسیار کمتر از آن چیزی است که هواداران کانادا ادعا می‌کنند. حرف ما را قبول ندارید؟ خب پس سری بزنید به وب‌سایت سازمان غذا و دارو آمریکا یا سایت معتبر و علمی مایو کلینیک، که می‌گویند: «میزان کاهش وزن سالم، برای اکثر غریب به اتفاق مردم، هفته‌ای نیم تا حداکثر یک کیلوگرم است».
رژیم برق‌آسا یا شعبده‌باز قلابی
اگر هفتهٔ بعد از جشن عروسی به همان وزنی برگردید که دو هفته قبل از عروسی داشتید، باز هم به نظرتان ارزشش را دارد که مشتقات دستورات بخور و نخور منسوب به کانادایی‌ها را رعایت کنید؟
رژیم‌های غذایی که در زمان کوتاهی، وزن زیادی را غیب می‌کنند! معمولاً با رفتنشان، همان میزان وزن و یا حتی بیشتر از آن را دوباره ظاهر می‌کنند. دلیل اصلی این اتفاق، افزون بر نامتعادل‌بودن این رژیم‌ها، این است که عادت‌های غذایی سالم را در سبک زندگی جا نمی‌دهند و تا به نقطه‌ای می‌رسید که عادت‌های غذایی جدیدی پیدا کنید، رژیم جادویی تمام می‌شود. علاوه بر بازگشت به وزن پیشین، این دست رژیم‌ها می‌توانند خیلی هم مضر باشند و مواد مفید و ضروری را به جای مواد زائد از بدنتان حذف کنند.
۸۶۴۳کیلومتر مانده تا لاغری
از کانادا و قله‌های برف‌زده‌اش بگذریم و برسیم به سواحل گرم مدیترانه. می‌گویند رژیم کانادایی از رژیم مدیترانه‌ای الگو گرفته است؛ خب وقتی اصل یک چیزی در دسترس است، چرا باید به های‌کپی! کانادایی‌اش بسنده کرد؟
رژیم مدیترانه‌ای (که به روایتی در دههٔ ۶۰ میلادی توسط فیزیولوژیستی به نام آنسل کیز و همسر شیمیدانش، مارگارت پس از سفر به سواحل مدیترانه ابداع شد) اعتبار زیادی را در سال‌های اخیر کسب کرده است. این رژیم بر پایهٔ مصرف روغن زیتون، حبوبات، غلات کامل، میوه و سبزیجات، ماهی و محصولات لبنی چون ماست و پنیر و مصرف کم گوشت استوار است. اما دستور کامل این رژیم به اینجا ختم نمی‌شود، مفصل‌تر از این حرف‌هاست.
نظر شما