اخیرا در جامعه ما و بیشتر در بین نوجوانان به ویژه دختران، پیرسینگ یا سوراخ کردن قسمت‌هایی از بدن با هدف آویزان کردن اشیای زینتی برای ارتقای زیبایی و جذابیت‌های ظاهری، رواج زیادی پیدا کرده است. البته موج استفاده از پیرسینگ‌های عجیب و غریب به پسرها هم سرایت کرده ولی بیشترین علل گرایش جوان و نوجوان ایرانی به این پدیده نوظهور که مربوط به دیگر فرهنگ‌هاست، ستارگان ورزشی، خوانندگان، برخی بازیگران، مشاهیر و تعدادی از بلاگرها هستند که پیرسینگ دارند و این باعث شده طرفداران آنها نیز به چنین کاری متمایل شوند.

متداول‌ترین پیرسینگ، پیرسینگ گوش یا همان سوراخ کردن گوش است که از چند صدسال گذشته تا امروز در فرهنگ‌های غربی رایج است اما در سال‌های اخیر پیرسینگ بینی، لب، ابرو، زبان، ناف، چال گونه و عجیب‌ترین آن پیرسینگ دندان‌هاست که رواج زیادی پیدا کرده و در ایران نیز زنان و مردان زیادی این کار را انجام‌می‌دهند.

برخی از افراد تصور می‌کنند سوراخ کردن بدن برای انجام پیرسینگ مانند سوراخ کردن نرمه گوش کاری بی‌خطر است اما پزشکان معتقدند که انجام پیرسینگ خصوصا در نواحی حساس بدن، جان و سلامت انسان را تهدید می‌کند و سبب عفونت‌های زیاد می‌شود که انجام آن به مجوز پزشکی نیاز دارد.

انگیزه‌های متفاوت

تحقیقات نشان می‌دهدکه انگیزه افراد برای پیرسینگ بدن متفاوت است. ملیکا ملک‌زاده رضوی، ارشد روانشناسی تربیتی می‌گوید: برخی از افراد بدون دلیل خاصی پیرسینگ می‌کنند اما در این میان خانم‌هایی هستند که تصور می‌کنند با استفاده از پیرسینگ جاذبه بیشتری پیدا کرده و مورد تایید واقع می‌شوند و حتی خودشان هم احساس بهتری دارند. برخی از آقایان هم معتقدند، استفاده از پیرسینگ باعث می‌شود در نظر خانم‌ها و افراد دیگر جذاب، هوشمند و قدرتمند به نظر برسند در حالی که نتایج مطالعات نشان می‌دهد مردانی که پیرسینگ دارند در رتبه‌بندی جذابیت و هوشمندی رتبه پایین‌تری را دریافت می‌کنند و در این صورت باید عزت نفس چنین افرادی مورد بررسی قرار گیرد.

اعتیاد به پیرسینگ

شاید دیده باشید افرادی را که با یک بار پیرسینگ کردن قانع نمی‌شوند و مدام در حال پیرسینگ قسمت‌های مختلف بدن خود هستند.
ملک‌زاده می‌گوید: ممکن است افرادی که هر بار قسمتی از بدن را پیرسینگ می‌کنند و به نوعی دچار اعتیاد به این کار شده‌اند دچار اختلال بدریخت‌انگاری بدن باشند، اما نمی‌توان با توجه به شرایط و تغییر هنجارهای جامعه کنونی این اختلال را به همه افرادی که به دفعات پیرسینگ انجام می‌دهند تعمیم داد.

از طرفی، برخی از نوجوانان و جوانان به دلیل اعتماد به نفس و عزت نفس پایین امکان دارد دست به این عمل بزنند زیرا چشم‌ها را روی مهارت‌ها و توانای‌های خود بسته و برای وجود خود ارزشی قائل نیستند. بنابراین فکر می‌کنند اگر پیرسینگ انجام ندهند در نظر دیگران بی‌ارزش و زشت به نظر می‌رسند.

بسیاری از افراد پیرسینگ کردن را برابر شیطان‌پرستی می‌دانند و از گذشته تا امروز ما در گروه‌های شیطان‌پرستی شاهد استفاده بیش از حد از پیرسینگ‌ها، تتوی بدن، خودزنی و ... هستیم اما به گفته این روانشناس، نمی‌توان به این موضوع کلیت دهیم و همه افراد معتاد به پیرسینگ را شیطان‌پرست در نظر بگیریم، چراکه برخی افراد بدون دلیل و کورکورانه از پیرسینگ‌ها استفاده می‌کنند که ناخواسته باعث الگوگرفتن دیگر افراد می‌شوند.

چگونگی برخورد با نوجوان

مهم‌ترین نکته برای جلوگیری و پیشگیری از انجام اقدامی نظیر پیرسینگ از سوی نوجوان، برقراری ارتباط صحیح و موثر و صمیمیت با نوجوان است.
ملک‌زاده با اشاره به این‌که والدین باید ارزش‌ها و چارچوب‌های خود را برای فرزندان از سنین کودکی توضیح داده و مشخص کنند می‌گوید: پدر و مادر باید مهارت گوش دادن فعال را بیاموزند و شنونده‌های خوبی باشند و زمانی که فرزند نوجوان‌شان به آنها مراجعه و چنین مسائلی را مطرح می‌کند به جای مقاومت، نصیحت، توهین و تحقیر که اغلب سبب لجبازی و پرخاشگری نوجوان می‌شود، به حرف او گوش دهند و با فرزندشان در مورد فواید، معایب و ضررهایی که این اقدام دارد صحبت کنند و پس از این‌که نوجوان در این خصوص آگاهی لازم را کسب کرد و از تبعات آن مطلع شد، آرام آرام و صبورانه جلوی این اقدام نوجوان را بگیرند.

همچنین لازم است والدین اعتماد به نفس و عزت نفس فرزندان خود را با استفاده از ابزار تحسین و تشویق، توجه به استعداد و توانایی های آن ها، آموختن مهارت های جدید، برخورد محترمانه و .... تقویت کنند.