به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث سنترال، پسوریازیس و اگزمای آتوپیک (همچنین به عنوان درماتیت آتوپیک شناخته می شود) هر دو بیماری مزمن و التهابی هستند که پوست را تحت تأثیر قرار می دهند. هر دو تا حدودی شایع هستند، اما اگزما طبق انجمن ملی اگزما، تقریباً چهار برابر شایع‌تر است (اگزما بر 32 میلیون نفر و پسوریازیس 7.2 میلیون نفر را مبتلا می‌کند)،
میشل گرین، متخصص پوست می گوید: اگرچه پسوریازیس و اگزما در ابتدا ممکن است یکسان به نظر برسند، اما تفاوت های جزئی آنها یک بیماری را از دیگری متمایز می کند. او می گوید: «پسوریازیس یک بیماری پوستی است که با سیستم ایمنی بیش فعال مشخص می شود که باعث تسریع رشد سلول های پوست می شود. در حالی که سلول‌های پوست طبیعی در طی یک ماه رشد می‌کنند و می‌ریزند، سلول‌های پوستی در بیماران پسوریازیس در طی سه تا چهار روز رشد می‌کنند و می‌ریزند، که منجر به تجمع پوستی می‌شود که به صورت تکه‌های کوچک یا بزرگی از پلاک‌های ضخیم ظاهر می‌شود که می‌تواند نقره‌ای، قرمز یا سفید به نظر برسد.
اگزما همچنین یک بیماری پوستی است که با سیستم ایمنی بیش فعال مشخص می شود، اما به گفته دکتر گرین، یکی از اصلی ترین تفاوت ها در اینجا است: «فعالیت بیش از حد مرتبط با اگزما، سد طبیعی پوست را ضعیف می کند و منجر به کاهش احتباس رطوبت و افزایش حساسیت به محرک ها و آلرژن ها می شود.»
او اضافه می کند که افزایش التهاب مرتبط با اگزما معمولاً به صورت لکه های قرمز پوست خشک و خارش دار ظاهر می شود.
چگونه پسوریازیس و اگزما احساس متفاوتی دارند
به گفته کریس سید، دانشیار متخصص پوست در دانشگاه کارولینای شمالی: «پسوریازیس و اگزما نیز نسبت به افرادی که با این شرایط زندگی می کنند متفاوت است.»
دکتر سید می گوید : « علامت اولیه گزارش شده در اگزما خارش است که اصلی ترین چیزی است که می تواند زندگی را بدتر کند. پوست همچنین ممکن است در هنگام خاراندن درد داشته باشد که منجر به ترک خوردن پوست می‌شود که می‌تواند آن را به مواردی مانند صابون یا سایر مواد محرک حساس کند.»
او می گوید که پسوریازیس هم می تواند خارش داشته باشد، اما در اکثر بیماران به همان میزان نیست. بلکه این درد ناشی از ترک خوردن و خونریزی پوست است که می تواند بیشترین ناراحتی را ایجاد کند. پوسته پوسته شدن نیز یک مسئله دیگر است.
دکتر سید توضیح می‌دهد: «پوسته پوسته شدن اغلب در پسوریازیس ضخیم‌تر و قابل توجه‌تر است، بنابراین پوسته پوسته شدن پوست که روی لباس یا در محیط اطراف بیماران مبتلا به پسوریازیس قابل مشاهده است، مشکل بزرگ‌تری نسبت به اگزما است.»
چگونه پسوریازیس و اگزما متفاوت به نظر می رسند
هم پسوریازیس و هم اگزما می توانند به صورت لکه های قرمز روی پوست ظاهر شوند، اما با بررسی بیشتر تفاوت های آشکاری وجود دارد. اگزما معمولاً با نواحی قرمز و خشک با پوسته‌های ریز روی پوست کم‌رنگ یا لکه‌های خاکستری یا خاکستری تیره رنگ روی پوست ظاهر می‌شود، در حالی که بسته به نوع پسوریازیس، با ضایعات قرمز رنگ (به نام پلاک‌ها) همراه با انبوه پوسته پوسته سفید روی پوست ظاهر می‌شود.
هم کودکان و هم بزرگسالان مبتلا به اگزما ممکن است ترشحات مایعی شفاف از نواحی ملتهب را تجربه کنند. با پسوریازیس، پوست برآمده و ضخیم تر می شود. به ندرت، این احتمال وجود دارد که فردی ممکن است همزمان هر دو بیماری را داشته باشد: بر اساس یک بررسی در مجله سلامت و بیماری پوست، حدود 2٪ از مواقع فردی که پسوریازیس دارد اگزما نیز دارد و بالعکس.
علائم اگزما و پسوریازیس چگونه با هم مقایسه می شوند؟
اگزما و پسوریازیس شرایط جداگانه ای هستند اما با برخی علائم همپوشانی دارند:
علائم اگزما
در حالی که علائم اگزما برای هر فرد متفاوت خواهد بود، رایج ترین راه هایی که افراد این بیماری را تجربه می کنند عبارتند از:
- تیره شدن پوست دور چشم
- پوست خشک یا ترک خورده
- خارش
- ترشح و پوسته پوسته شدن پوست
- راش روی پوست متورم که بسته به رنگ پوست شما رنگ آن متفاوت است
- پوست حساس در اثر خراشیدن
- برآمدگی های کوچک و برجسته روی پوست قهوه ای یا سیاه
- پوست ضخیم و زمخت شده
علائم پسوریازیس
علائم پسوریازیس در افراد مختلف متفاوت است، اما رایج‌ترین علائم قرمزی که در این بیماری مزمن پوستی باید جستجو کرد عبارتند از:
- بثورات چرخه ای که ممکن است بیایند و بروند
- پوست ترک خورده خشک که ممکن است خونریزی کند
- خارش، سوزش یا درد
- بثورات تکه تکه در یک مکان، چند مکان یا پوشاندن بدن
- لکه های ضخیم پوست
- تنوع رنگ از بنفش تا صورتی تا قرمز تا نقره ای
اگزما و پسوریازیس در کجای بدن ظاهر می شوند؟
هم پسوریازیس و هم اگزما می توانند در هر جایی از بدن رخ دهند. در عین حال، هر کدام تمایل به الگوهای خاصی دارند. دکتر سید توضیح می دهد که در بزرگسالان و نوجوانان، شایع ترین محل اگزما جلوی آرنج، پشت زانو، روی گردن و اطراف زیر بغل است. در نوزادان و کودکان، اگزما معمولا روی گونه ها، آرنج ها و روی زانوها دیده می شود.
اما مانند بسیاری از بیماری های مزمن، همیشه استثناهایی از قوانین وجود دارد. دکتر سید می گوید: «برخی از بیماران عمدتاً فقط روی دست ها، سر و گردن خود اگزما دارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تقریباً کل بدنشان با اگزما درگیر شده باشد. لکه‌های پسوریازیس معمولاً در آرنج‌ها، زانوها، پوست سر، کمر، صورت، کف دست‌ها و کف پا دیده می‌شوند، اما می‌توانند مکان‌های دیگری مانند ناخن‌های دست، پا و دهان را نیز درگیر کنند.»
مکان های پسوریازیس
اگر این عارضه پوستی مزمن را دارید، محتمل ترین نواحی بدن شما که درگیر می شوند عبارتند از:
- آرنج
- صورت
- پا
- ناخن های دست
- اندام تناسلی
- دست ها
- زانو
- دهان
- پوست سر
- ناخن های پا
مکان های اگزما
در حالی که مقدار مناسبی از همپوشانی بین نواحی بدن که پسوریازیس و اگزما ظاهر می شوند وجود دارد، تفاوت هایی نیز وجود دارد.
اگزما بیشتر در موارد زیر رخ می دهد:
- مچ پا
- گونه ها
- چین های بازو
- پشت زانو
- گردن
- پوست سر
- زیر بازو
- مچ دست
آیا تشخیص پسوریازیس و اگزما متفاوت است؟
تشخیص تفاوت بین پسوریازیس و اگزما همیشه آسان نیست. بر اساس مقاله‌ای در مجله Annals of Translational Medicine ، این امر به‌ویژه می‌تواند گیج‌کننده باشد زیرا زیرمجموعه‌ای از بیماران پسوریازیس ممکن است ضایعاتی شبیه اگزما داشته باشند و زیرمجموعه‌ای از بیماران اگزما ممکن است ضایعات پسوریازیس از نوع پلاک داشته باشند.
با توجه به آکادمی پوست آمریکا، حداقل یک مطالعه نشان داد که اکثر کودکان مبتلا به پسوریازیس در ابتدا توسط پزشک مراقبت های اولیه آنها به عنوان یک بیماری دیگر، اغلب اگزما، تشخیص داده شده اند.
دکتر گرین می گوید، با این حال، سن می تواند به تمایز بین این دو بیماری کمک کند. او توضیح می‌دهد: «پسوریازیس معمولاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و علائم اغلب در اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود، اگرچه افراد در هر سنی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.»
سطح خارش نیز ممکن است یک شاخص باشد. حتی اگر پسوریازیس هم خارش داشته باشد، با اگزما سطح خارش می تواند شدیدتر باشد. یک ارتباط ژنتیکی نیز ممکن است سرنخ هایی برای تشخیص داشته باشد. پسوریازیس و اگزما هر دو در خانواده ها دیده می شوند.
بهترین راه برای اینکه بفهمید کدام یک را ممکن است داشته باشید؟ به متخصص پوست خود مراجعه کنید.
تفاوت در محرک های پسوریازیس و اگزما
دکتر گرین می‌گوید: «اگرچه علل دقیق پسوریازیس و اگزما ناشناخته است، اما محققان معتقدند که یک رابطه پیچیده بین ژنتیک، سیستم ایمنی، در هر دوی این بیماری‌های پوستی وجود دارد. پسوریازیس و اگزما هر دو می توانند بیایند و بروند، بهتر شوند و دوباره بدتر شوند. آنچه باعث بدتر شدن علائم می شود به عنوان محرک شناخته می شود.»
دکتر گرین می گوید:«محرک هایی مانند استرس، بیماری، آب و هوا یا آسیب پوستی همگی می توانند منجر به شروع یا تشدید علائم پسوریازیس شوند. اگرچه این عوامل می‌توانند باعث اگزما شوند، اما محرک‌های رایج‌تر شامل شوره، گرده، کپک، آلرژی‌های غذایی، صابون‌های تند و مواد شوینده است.»
محرک های پسوریازیس
این موارد یکی از رایج ترین محرک های پسوریازیس هستند:
- آلرژن ها
- غذاهای خاص
- بیماری مانند ویروس
- آسیب به پوست
- آب و هوا
محرک های اگزما
این موارد یکی از رایج ترین محرک های اگزما هستند:
- غذاهای خاص
- پوست خشک
- آلرژن های محیطی (دود سیگار، شوره حیوانات خانگی، گرده گل)
- محصولات خانگی (صابون، شوینده، ضدعفونی کننده)
- مواد لباس تحریک کننده (پشم، لاتکس، پلی استر)
- عطر یا لوسیون
- اصطکاک
بیماری های مشترک پسوریازیس و اگزما
به گفته بنیاد ملی پسوریازیس، از آنجایی که پسوریازیس باعث التهاب کل بدن می شود، فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 همگی از بیماری های همراه پسوریازیس هستند. آرتریت پسوریاتیک نیز یک بیماری مرتبط با پسوریازیس است، به طوری که تقریباً از هر سه نفری که با پسوریازیس زندگی می کنند، یک نفر به آرتریت پسوریازیس مبتلا می شود.
به گفته دکتر گرین، اگزما همچنین می تواند منجر به بیماری های همراه دیگر شود. او می‌گوید: «اگزما بخشی از گروهی از بیماری‌های آلرژیک است که به نام «مارش آلرژی» شناخته می‌شود، با شروع یکی از این شرایط، احتمال ابتلا به دیگری را افزایش می‌دهد. این شرایط شامل آسم، آلرژی های غذایی، عفونت های پوستی و رینیت آلرژیک است که معمولا به عنوان تب یونجه شناخته می شود.»
ممکن است تعجب کنید وقتی متوجه شوید که تقریباً 20٪ از بزرگسالان مبتلا به اگزما به آسم نیز مبتلا هستند و تا 15٪ از کودکان مبتلا به اگزما (از سه تا 18 ماهگی) به یک یا چند نوع غذا حساسیت دارند.
عفونت‌ها یکی دیگر از عوارض مرتبط با اگزما هستند، او می‌گوید: «از آنجایی که اگزما ناشی از تضعیف سد پوستی است، شما در معرض خطر افزایش باکتری‌های کلونی روی پوست هستید که منجر به عفونت‌هایی مانند استاف و تبخال می‌شود.»
پسوریازیس و اگزما چگونه درمان می شوند؟
به گفته دکتر سید، در مورد درمان این دو بیماری هم شباهت ها و هم تفاوت هایی وجود دارد. او می‌گوید: «بسیاری از استروئیدهای موضعی مانند هیدروکورتیزون و تریامسینولون ممکن است برای هر دو بیماری استفاده شوند و می‌توانند بسیار مؤثر باشند. کرم‌های تجویزی جدیدتری نیز وجود دارند که ممکن است برای یک بیماری بهتر از دیگری باشند.»
دکتر سید می گوید، اما درمان های پیشرفته تر معمولاً به طور خاص برای درمان پسوریازیس یا اگزما طراحی می شوند. داروهای بیولوژیکی جدیدتر یا داروهای مشابه دیگر که انواع خاصی از التهاب را به صورت قرص یا تزریقی کاهش می‌دهند، معمولاً بیشتر برای پسوریازیس یا اگزما هدف قرار می‌گیرند، زیرا علت زمینه‌ای برای هر بیماری متفاوت است.
در حالی که پسوریازیس توسط یک فرآیند خود التهابی ایجاد می شود، در اگزما، گاهی اوقات ممکن است که حذف یک محرک محیطی بتواند علائم شما را بهبود بخشد. دکتر سید می گوید: «محرک هایی مانند آلرژن ها می توانند گهگاه برای اگزما اصلاح شوند" با این حال، برای موارد شدید، آنها به مدیریت فراتر از آن نیاز دارند.»
درمان پسوریازیس
بسته به شدت علائم و میزان انتشار روی پوست، پزشک در مورد یکی از این روش‌ها با شما صحبت خواهد کرد:
- سیکلوسپورین
- درمان های ایمن (بیولوژیک ها و مهارکننده های مولکول کوچک)
- نور درمانی
- دارو برای کند کردن تولید سلول های پوست (آنترالین)
- لوسیون ها یا شامپوهای دارویی
- متوترکسات
- مرطوب کننده های پوست خشک
- استروئیدهای خوراکی
- مهارکننده های PDE4
- رتینوئیدها
- محصولات اسید سالیسیلیک (Neutrogena T/Sal، Salicyn و Keralyt)
- کرم های استروئیدی (هیدروکورتیزون)
- کرم های ویتامین A یا رتینول
- پماد ویتامین D3
درمان اگزما
در حالی که اگزما در کودکان گاهی اوقات با افزایش سن به خودی خود ناپدید می شود، در بزرگسالان، این بیماری پوستی معمولاً نیاز به درمان دارد. گزینه های درمانی عبارتند از:
- درمان های ایمنی (Dupixent و Opzelura)
- نور درمانی
- شامپوهای دارویی
- مرطوب کننده های پوست
- استروئیدهای خوراکی
- مهارکننده های PDE4 (Eucrisa)
- کرم های استروئیدی (هیدروکورتیزون یا کلوبتازون بوتیرات)
- مهارکننده های موضعی کلسینئورین (Elidel و Protopic)
علیرغم تفاوت در اگزما و پسوریازیس، امروزه هر دو بیماری را می توان با موفقیت بیشتری نسبت به گذشته مدیریت کرد.
اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما پیشرفت‌های باورنکردنی در درمان‌ها برای کاهش التهاب، خارش و قرمزی در بیماران اگزما و پسوریازیس انجام شده است. با این حال، داروها بدون عوارض جانبی نیستند، بنابراین ضروری است که با متخصص پوست خود مشورت کنید تا تعیین کنید کدام درمان ممکن است برای شما مناسب باشد.
نظر شما