سرمای هوا به حدی بود که انتظار نمی‌رفت در ساعت هشت صبح جمعه، کسی در حوالی دریاچه چیتگر باشد. اما کافی بود تا به سمت آمفی‌تئاتر دریاچه قدم بردارید تا خیل عظیم جمعیتی را که برای همراهی و هم‌مسیری با اتیسم آمده بودند، ببینید. جوانان و میان‌سال‌هایی که آمده بودند تا در کنار افراد اتیستیک و خانواده‌های آن‌ها در اقدامی نمادین، دور دریاچه چیتگر بدوند و به آن‌ها یادآوری کنند که تنها نیستند.

بسیاری از خانواده‌های اتیسم نیز آمده بودند. خانواده‌هایی که سال‌ها در کنار فرزند خود با این اختلال دست و پنجه نرم کرده‌اند و خستگی‌ناپذیر در این مسیر گام برداشته‌اند. در جمع صحبت آن‌ها که می‌نشستی؛ از برخورد جامعه گله داشتند و معتقد بودند که بسیاری از افراد هنوز اتیسم را نمی‌شناسند و با نگاه‌ها و حرف‌های خود، ما را قضاوت نابجا می‌کنند. پدر یکی از همین بچه‌ها می‌گفت: «تا چند وقت پیش، حتی در بیمارستان‌ها نیز با اتیسم آشنا نبودند و باید برای آن‌ها شرایط فرزندم را توضیح می‌دادم. اما الان وضع بهتر شده است، همین که این همه آدم آمده‌اند و سازمان‌های مختلف همراه شده‌اند، نشان می‌دهد که آینده روشن است.»

اتیسم اختلال پیچیده‌ای است که تشخیص آن با مشاهده فرد امکان‌پذیر نیست. این اختلال باعث می‌شود تا فرد نتواند با خود و دیگران ارتباط برقرار کند و به‌طور کلی دنیای متفاوتی داشته باشد. به همین علت، ممکن است بسیاری در جامعه، برخورد مناسبی با این افراد دارای اتیسم نداشته باشند. این اختلال تا آخر عمر با افراد می‌ماند و در بزرگسالی، وضعیت برای این افراد سخت‌تر هم می‌شود.

حوالی ساعت ده بود که دوی همگانی آغاز شد. حدود 400 دونده که در میان آن‌ها بچه‌های اتیسم نیز بودند، شروع به دویدن کردند. دونده‌ها مسیر یک و نیم کیلومتری دور دریاچه را، با کاور بنفش رنگ اتیسم دویدند تا هم‌مسیر اتیسم شوند. پس از پایان دوی همگانی، به دونده‌ها به پاس همراهی آنان مدالی اهدا شد و سعیده صالح غفاری، مدیرعامل انجمن اتیسم ایران، به بیان نکاتی درباره اتیسم پرداخت.

غفاری با اشاره به این موضوع که رویداد امروز برای بزرگسالان اتیسم است، گفت:«ما امروز قول می‌دهیم که سال 1403، سالی خواهد بود که در آن بیش از پیش به بزرگسالان اتیسم توجه شود. خانواده‌های اتیسم باید به جامعه بیایند تا مردم، اتیسم را بشناسند و آن را بپذیرند.» وی در ادامه به بیان مشکلات افراد بزرگسال اتیستیک پرداخت و گفت: «بزرگسالان اتیسم نیاز دارند تا یک فضای ورزشی برای آن‌ها ساخته شود که بتوانند در آن بدوند، شنا کنند و ورزش‌های دیگر. این افراد نیازمند فضایی هستند که حس کنند آن فضا مال آن‌هاست و نگاه خیره‌ای آن‌ها را دنبال نمی‌کند. سربازی و شغل مناسب نیز از دیگر مشکلات این بچه‌ها است.» مدیرعامل انجمن اتیسم در پایان از تمامی حامیان اتیسم و رویداد هم‌مسیر تشکر کرد و ابراز امیدواری کرد که آینده روشنی در انتظار اتیسم خواهد بود.

سوپراپلیکیشن روبیکا به عنوان پلتفرمی که همواره در زمینه مسئولیت‌های اجتماعی، فعال و کوشا بوده است، در این رویداد هم‌مسیر انجمن اتیسم ایران بود تا آگاهی‌بخشی و فرهنگ‌سازی در زمینه این اختلال صورت بگیرد. روبیکا به عنوان یکی از همراهان اتیسم در ایران، تلاش می‌کند تا آینده بهتری پیش روی بچه‌ها، بزرگسالان و خانواده‌های اتیسم باشد.