به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول هلث، روغن ها یک راه عالی برای بازگرداندن رطوبت به پوست خشک هستند. برخی از روغن های گیاهی دارای اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی هستند که می تواند به بهبود سلامت سد پوستی شما کمک کند.

انواع روغن مناسب پوست خشک

روغن بادام

روغن بادام از بادام های رسیده در فرآیندی استخراج می شود که حرارت بسیار کمی دیده اند. این فرآیند همان تکنیکی است که روغن بادام تصفیه نشده را می سازد. روغن بادام حاوی اسید اولئیک، B-sitosterol و a-tocopherol است.

اسید اولئیک باعث می شود که روغن به عمق بیشتری از پوست نفوذ کند. پوست به طور طبیعی نفوذپذیری کمی دارد که به دفع سموم مضر کمک می کند.

نشان داده شده است که توکوفرول ها مزایای آنتی اکسیدانی دارند، در حالی که B-sitosterol خاصیت مرطوب کنندگی و تسکین دهنده پوست دارند. تحقیقات نشان داده است که B-sitosterol به اندازه کافی قوی است تا به درمان درماتیت آتوپیک (اگزما) کمک کند.

روغن مارولا

روغن مارولا از میوه مارولا استخراج می شود.

روغن مارولا حاوی اسیدهای آمینه است که پروتئین ها، آنتی اکسیدان ها و اسیدهای چرب را تشکیل می دهند و نشان داده شده است که به بازگرداندن رطوبت به پوست کمک می کند. ماهیت سبک این روغن باعث می شود که نفوذ به پوست آسان تر بشود و به طور موثر آن را مرطوب کند. به دلیل سطوح بالای اسیدهای چرب، این روغن همچنین می تواند از از دست دادن آب پوست جلوگیری کرده و سطوح رطوبت را برای مدت طولانی تری حفظ کند.

تحقیقات همچنین نشان داده است که روغن مارولا دارای خواص ضد پیری می باشد زیرا حاوی ترکیبات آلی با خواص آنتی اکسیدانی به نام کاتچین است.

روغن آفتابگردان

روغن آفتابگردان از دانه های آفتابگردان به دست می آید و انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

• لینولئیک بالا: این نوع از 68٪ اسید لینولئیک تشکیل شده است.
• Mid-Oleic: همچنین به عنوان NuSun شناخته می شود، از 65٪ اسید اولئیک تشکیل شده است.
• اولئیک بالا: این نوع 82% اولئیک اسید است.
• استئاریک بالا یا اولئیک بالا: همچنین به عنوان NutriSun شناخته می شود از 18٪ اسید استئاریک و 72٪ اسید اولئیک تشکیل شده است.

تحقیقات نشان داده است که آفتابگردان می تواند برای پوست های خشک مناسب باشد زیرا می تواند به حفظ سلامت لایه بیرونی پوست و بهبود سطح کلی رطوبت کمک کند.

همچنین نشان داده شده است که روغن آفتابگردان تولید سلول های پوستی معروف به کراتینوسیت، نوع اصلی سلول های موجود در اپیدرم (لایه بالایی پوست) را افزایش می دهد. تولید چربی های طبیعی در پوست نیز توسط روغن آفتابگردان تشویق می شود که منجر به ایجاد یک سد پوستی سالم تر می شود.

روغن زیتون

تحقیقات نشان داده است که روغن زیتون می تواند به خشکی پوست کمک کند از آنجایی که این روغن عمدتاً از اسید اولئیک تشکیل شده است، یک مرطوب کننده موثر برای پوست شما است.

روغن زیتون همچنین حاوی:

• اسید لینولئیک: اسید لینولئیک یک اسید چرب است که نشان داده شده است که به بهبود سد پوستی در افراد مبتلا به پوست خشک و درماتیت آتوپیک کمک می کند.
• اسید پالمیتیک: اسید چرب با زنجیره بلند، اسید پالمتیک نشان داده شده است که پوست را تسکین، نرم و مرطوب می کند.
• استرول ها: استرول ها موادی هستند که شبیه کلسترول هستند و تصور می شود به کاهش سطح کلسترول در بدن کمک می کنند.
• کاروتنوئیدها: کاروتنوئیدها رنگدانه هایی در گیاهان خاص، جلبک ها و باکتری ها هستند که فواید آنتی اکسیدانی دارند.
• الکل های تری ترپن: نشان داده شده است که این ترکیب شیمیایی به بهبود زخم و سوختگی و التهاب پوست کمک می کند.
• ترکیبات فنلی: این ترکیبات آلی می توانند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کنند. نشان داده شده است که آنها به درمان بیماری های مختلف پوستی کمک می کنند.

تحقیقات نشان داده است که روغن زیتون می تواند منجر به تشدید خشکی پوست شود و برخی از افراد باید از مصرف آن اجتناب کنند. قبل از مصرف این روغن حتما با پزشک مشورت کنید.

روغن نارگیل

این روغن از هسته نارگیل استخراج می شود و از اسیدهای چرب تشکیل شده است.

تحقیقات پیرامون روغن نارگیل برای پوست خشک به طور معمول بر بیماری های پوستی مانند درماتیت آتوپیک متمرکز است و نشان داده شده است که این روغن یک شکل موثر برای درمان بیماری های پوستی است که باعث خشکی پوست می شود.

روغن نارگیل می تواند به بهبود حفظ رطوبت و عملکرد سد پوست کمک کند.

روغن آرگان

روغن آرگان از هسته گیاه آرگان استخراج می شود و از 80% اسیدهای چرب تک غیراشباع و 20% اسیدهای چرب اشباع تشکیل شده است و اسید چربی که بیشتر روغن را تشکیل می دهد اسید اولئیک است.

تحقیقات نشان داده است که روغن آرگان به دلیل توانایی آن در کمک به بازگرداندن سد پوستی و بهبود توانایی پوست برای حفظ رطوبت، مرطوب‌کننده‌ای مؤثر برای افرادی است که پوست خشک دارند.

روغن آرگان همچنین می تواند برای افزایش اثربخشی داروهای موضعی که ممکن است برای پوست خشک با تشویق جذب استفاده شوند، استفاده شود.

روغن سویا

روغن سویا از دانه های گیاه سویا استخراج می شود. این ماده از پنج اسید چرب تشکیل شده است که همه آنها سد پوست را بهبود می بخشند و به حفظ رطوبت کمک می کنند.

روغن سویا همچنین می تواند به محافظت از پوست در برابر آسیب کمک کند، زیرا حاوی مقادیر زیادی ویتامین E است.

ویتامین E نشان داده شده است که در برابر انواع مختلف آسیب های پوستی محافظت می کند و برخی از بیماری های پوستی را که می توانند باعث خشکی پوست شوند، مانند درماتیت آتوپیک، درمان می کند.

روغن آووکادو

روغن آووکادو از پالپ آووکادو به دست می آید و از چندین اسید چرب تشکیل شده و حاوی ترکیبات مفید برای پوست مانند B-sitosterol، B-carotene و ویتامین های A، D و E است.

تحقیقات نشان داده است که مخلوط کردن روغن آووکادو با یک کرم پوست ویتامین B12 و استفاده از آن بر روی پوست خشک می تواند به درمان و بازیابی رطوبت کمک کند، به ویژه برای افرادی که بیماری های پوستی مانند پسوریازیس دارند.

مطالعات همچنین نشان داده اند که استفاده از روغن آووکادو می تواند از پوست در برابر آسیب هایی که ممکن است منجر به ایجاد یا بدتر شدن پوست خشک شود، محافظت کند.

همچنین می توان از این روغن برای جلوگیری از خشکی پوست پس از آسیب پوستی استفاده کرد.

روغن گل گاوزبان

روغن گل گاوزبان دارای مقادیر بالایی از اسیدهای چرب حیاتی مورد نیاز برای سلامت پوست است. فراوان ترین آنها اسید لینولئیک است که می تواند به پوست کمک کند رطوبت را بهتر حفظ کند. همچنین در درمان بیماری های پوستی که باعث خشکی پوست می شوند، مانند درماتیت آتوپیک استفاده می شود.

مطالعات همچنین نشان داده‌اند که استفاده از روغن گل گاوزبان در کودکان مبتلا به درماتیت آتوپیک یا سبورئیک می‌تواند بی‌خطر باشد، بنابراین برای کودکانی که از خشکی پوست یا بیماری‌های پوستی خشک رنج می‌برند، یک گزینه مطمئن تر و موثر است.

روغن جو دوسر

روغن جو از کاه گیاه جو دوسر استخراج می شود و به دلیل خواص ضد التهابی که دارد به تسکین پوست شما کمک می کند و برای قرن ها برای درمان بیماری های پوستی مانند بثورات، سوختگی، خارش و اگزما استفاده می شود. این روغن از لینولئیک و اسید اولئیک تشکیل شده است.

تصور می شود که اسید لینولئیک ماده ای است که به روغن جو دوسر توانایی آن را برای ترمیم سد پوستی می دهد. ترکیبات فنلی معروف به آونانترامیدها نیز در جو دوسر یافت می شود. آنها همچنین به کاهش التهاب در بدن کمک می کنند.

استفاده از روغن جو دوسر باعث افزایش سطح سرامید در پوست می شود که چربی های پوستی هستند که در لایه های بالایی پوست زندگی می کنند؛ از آنجایی که سرامیدها به حفظ رطوبت در پوست کمک می کنند، روغن جو دوسر می تواند به پیشگیری و درمان خشکی پوست کمک کند.

نحوه انتخاب روغن

قبل از انتخاب روغن برای پوست خشک خود، ممکن است بخواهید چند نکته را در نظر بگیرید.

اگرچه بسیاری از ترکیبات موجود در روغن ها مشابه هستند، برخی از آنها کم و بیش از هر ترکیب را دارند و برخی نیز ممکن است مزایای اضافی داشته باشند.

برای انتخاب بهترین روغن ابتدا باید میزان خشکی پوست خود را بررسی کنید. اگر از یک بیماری پوستی مانند درماتیت رنج می برید، ممکن است روغنی بخواهید که سابقه اثبات شده ای در کمک به بیماری شما داشته باشد.

اگر به ترکیبات موجود در آنها حساسیت داشته باشید، ممکن است برخی از روغن ها باعث تحریک پوستی شوند. هنگام انتخاب روغن، مطمئن شوید که همه مواد تشکیل دهنده را می دانید و یک تست پچ انجام دهید تا مطمئن شوید که آنها واکنش بد پوستی ایجاد نمی کنند.

برخی از روغن‌های بدن ممکن است برای قرار دادن روی صورت خیلی سنگین باشند، در حالی که برخی از روغن‌های صورت به پوست بدن نفوذ نمی‌کنند. اگر یک نوع روغن را انتخاب می کنید، مطمئن شوید که آن را بر اساس ناحیه بدن مورد نظر خود انتخاب کنید.

از خرید روغن هایی که تمام مواد تشکیل دهنده آنها به وضوح ذکر نشده است دوری کنید.

نحوه استفاده از روغن ها

می توانید پس از شستن صورت یا دوش گرفتن، روغن را مستقیماً روی پوست مرطوب خود بمالید. تا زمانی که روغن به پوست شما نفوذ نکرده است از لباس پوشیدن خودداری کنید.

برای مزایای بیشتر می توانید روغن های خاصی را با هم ترکیب کنید یا از یک روغن در کنار لوسیون مرطوب کننده مورد علاقه خود استفاده کنید. اگر احساس سوزش و خارش داشتید، مخلوط کردن روغن ها را متوقف کنید.

عوارض جانبی احتمالی

روغن‌های مخصوص پوست خشک عموماً بی‌خطر و مؤثر هستند، اما احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک همچنان وجود دارد. به همین دلیل مهم است که قبل از قرار دادن روغن روی صورت یا بدن خود یک تست پچ انجام دهید.

برای انجام تست پچ، مقدار کمی روغن را روی قسمت داخلی بازو یا پای خود بمالید و 24 ساعت صبر کنید. اگر در آن بازه زمانی هیچ واکنشی رخ ندهد، احتمالاً استفاده از آن بی خطر است.