وی ادامه داد: هیچ نظام پرداختی در حوزه سلامت به تنهایی خوب و کامل نیست و هر کدام از این موارد، محاسن و معایبی دارد و قاعدتا باید مدیریت شود تا به نظام پرداخت ترکیبی برسیم که تقاضای القایی کاهش یافته و مدیریت هزینه ایجاد شود ولی هنوز به این سمت حرکت نکرده‌ایم.

در ایران بر خلاف روش‌های رایج در دنیا، حتی به بیمارستان‌ها هم به صورت «به ازای خدمت» پرداخت انجام می‌شود؛ بدین ترتیب برای بیمارستان سود خواهد داشت که بیمار بیشتر در بیمارستان بخوابد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اضافه کرد: معمولا نظام پرداخت‌ها در حوزه سلامت به دو دسته تقسیم بندی می‌شوند؛ یک نظام پرداخت مخصوص ارائه دهنده خدمت مثل پزشک، ماما، رادیولوژی و آزمایشگاه و یک نظام پرداخت برای سازمان ارائه دهنده خدمت مثل بیمارستان است. به طور مثال، برای پزشک می‌توان نظام پرداختی تعیین و برای بیمارستان نیز از نظام پرداخت‌های دیگر استفاده کرد.

در ایران بر خلاف روش‌های رایج در دنیا، حتی به بیمارستان‌ها هم به صورت «به ازای خدمت» پرداخت انجام می‌شود؛ بدین ترتیب برای بیمارستان سود خواهد داشت که بیمار بیشتر در بیمارستان بخوابد.

چرا به نظام پرداخت مناسب نرسیدیم؟

رضایتمند در پاسخ به این سوال که چرا تاکنون نظام پرداخت حوزه سلامت اصلاح نشده، گفت: مهمترین موضوع این است که طراحی و اجرای نظام پرداخت مناسب، دشوار خواهد بود. نباید تصور کرد که به طور مثال نظام پرداخت DRG (پرداخت مبتنی بر گروه‌های تشخیصی) بدون نقص است؛ اصلاح نظام پرداخت باید توسط متولی سلامت انجام شود البته تولیت سلامت مفهوم کلی‌تری نسبت به وزارت بهداشت دارد زیرا همه ارکان نظام سلامت باید در این زمینه همکاری کنند.

وی افزود: وقتی طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد راه اندازی شد، نظام کارانه بیمارستان متحول و عنوان قاصدک بر آن گذاشتند. وقتی پرداخت مبتنی بر عملکرد باشد، یعنی باید اساس آن بر هدف نهایی قرار گیرد؛ یعنی گفته شود که اگر به هدف رسیدید، پول پرداخت می‌شود. در غیر این صورت، عملکردسازی رخ می‌دهد. در واقع گفته می‌شود مهم نیست بیمار چند بار ویزیت شده، این اهمیت دارد که بیمار خوب شده باشد. این راهکار بسیار دشوار خواهد بود.

دکترای تخصصی اقتصاد سلامت اظهار کرد: نظام پرداخت در حوزه سلامت بسیار مهم است اما طراحی و اجرای آن بسیار دشوار خواهد بود و از طرفی تغییر آن باید در بستر زمان اتفاق بیفتد.