به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق،در جوامعی که از بحران‌های اجتماعی یا جنگ‌های داخلی عبور کرده‌اند، ترمیم روابط اجتماعی و بازسازی جامعه یکی از چالش‌های اساسی به شمار می‌رود. در این فضا، عدالت ترمیمی به عنوان یک رویکرد نوین، به‌جای تمرکز بر مجازات و انتقام، به جبران خسارت‌های وارده به قربانیان و برقراری آشتی اجتماعی پرداخته است. این مدل با هدف بازسازی اعتماد میان گروه‌های مختلف جامعه، به‌ویژه در پس از بحران‌ها، می‌تواند نقشی کلیدی در فرایند صلح و همبستگی ایفا کند.

مفهوم عدالت ترمیمی

عدالت ترمیمی یک رویکرد حقوقی و اجتماعی است که به‌جای تأکید بر مجازات، بر جبران خسارات ناشی از جرم یا آسیب‌های اجتماعی تمرکز دارد. هدف این رویکرد، ترمیم روابط میان افراد، گروه‌ها و جامعه است. در این سیستم، علاوه بر جبران آسیب‌های جسمی یا مالی، آسیب‌های روانی و اجتماعی نیز در نظر گرفته می‌شود. عدالت ترمیمی به‌ویژه در جوامع پس از جنگ که از آسیب‌های روانی و اجتماعی زیادی رنج می‌برند، می‌تواند به عنوان ابزاری برای بازسازی همبستگی اجتماعی و کاهش تنش‌های میان گروه‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

چالش‌های اجتماعی و حقوقی پس از جنگ

در جوامعی که درگیر جنگ‌های داخلی یا بحران‌های اجتماعی بوده‌اند، مهم‌ترین چالش‌ها معمولا عبارت‌اند از:

1. شکاف‌های اجتماعی و قومی: جنگ‌ها باعث ایجاد شکاف‌های عمیق در میان گروه‌های اجتماعی، قومی و مذهبی می‌شوند. این شکاف‌ها می‌توانند مانع از برقراری آشتی اجتماعی و ایجاد اعتماد میان افراد جامعه شوند.

2. آسیب‌های روانی: افراد و جوامع پس از جنگ با آسیب‌های روانی گسترده‌ای روبه‌رو می‌شوند که می‌تواند بر توانایی آنها برای بازسازی روابط اجتماعی تأثیر بگذارد. رنج‌های روانی ناشی از جنگ، مانند اختلالات استرس پس از سانحه (PTSD)، نیاز به توجه ویژه دارند.

3. مسئولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی: پس از جنگ، یکی از مسائل اصلی تعیین مسئولیت افرادی است که در وقوع جنگ یا نقض حقوق بشر دخیل بوده‌اند. چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد که مجرمان یا کسانی که در ایجاد بحران نقش داشته‌اند، به عدالت سپرده می‌شوند؟

عدالت ترمیمی در فرایند آشتی اجتماعی

عدالت ترمیمی می‌تواند در فرایند بازسازی و آشتی اجتماعی نقش بسیار مهمی ایفا کند. این رویکرد می‌تواند در این زمینه‌ها مؤثر باشد:

1. فرایند گفت‌وگو و آشتی: در قالب عدالت ترمیمی، طرف‌های درگیر در جنگ یا بحران، از طریق گفت‌وگو و مذاکرات، می‌توانند به توافقاتی برسند که به آشتی و همزیستی مسالمت‌آمیز منجر شود. این گفت‌وگوها می‌تواند شامل قربانیان، مجرمان و حتی نهادهای دولتی باشد.

2. جبران خسارت‌های اجتماعی و روانی: عدالت ترمیمی به‌ویژه برای قربانیان جنگ و خانواده‌های آنان مفید است، زیرا می‌تواند به جبران آسیب‌های روانی و اجتماعی کمک کند. برنامه‌های حمایت روانی و اجتماعی، از جمله مشاوره‌های فردی و گروهی، می‌تواند به این افراد کمک کند تا به روند بهبودی و بازسازی اعتماد اجتماعی خود بپردازند.

3. تقویت اعتماد عمومی: یکی از ارکان اصلی عدالت ترمیمی، جبران خسارت و شفاف‌سازی در مورد مسئولیت‌هاست. با انجام اقدامات شفاف و مسئولانه، اعتماد عمومی نسبت به نهادهای دولتی و قضائی بازسازی می‌شود. این امر می‌تواند در کاهش تنش‌های اجتماعی و جلوگیری از خشونت‌های بیشتر مؤثر باشد.

چالش‌ها و موانع اجرای عدالت ترمیمی در جوامع پس از جنگ

گرچه عدالت ترمیمی می‌تواند نقش حیاتی در فرایند صلح و آشتی ایفا کند، اما چالش‌ها و موانعی نیز وجود دارد که ممکن است بر روند اجرای آن تأثیر بگذارد:

1. مقاومت سیاسی و اجتماعی: در برخی جوامع، گروه‌های قدرتمند ممکن است از اجرای عدالت ترمیمی به دلیل ترس از افشای حقیقت یا مسئولیت‌پذیری خود جلوگیری کنند. این مقاومت‌ها می‌تواند مانع از اجرای مؤثر این رویکرد شود.

2. مسائل حقوقی و قضائی: در برخی کشورها، نظام‌های قضائی هنوز آمادگی لازم برای پذیرش و اجرای عدالت ترمیمی را ندارند. نیاز به تغییرات قانونی و ساختاری در سیستم قضائی به‌منظور پذیرش این رویکرد ضروری است.

3. عدم هم‌گرایی میان گروه‌های مختلف: در جوامعی که دارای تنش‌های قومی و مذهبی شدید هستند، توافق و هم‌گرایی میان گروه‌ها ممکن است به‌سختی حاصل شود. عدالت ترمیمی نیازمند مشارکت همه طرف‌هاست که این خود چالشی بزرگ است.