به گزارش سلامت نیوز به نقل از تامین 24 نظام «پزشک خانواده» در جهان به‌عنوان ستون اصلی سلامت ملی شناخته می‌شود؛ تجربه کشورهای پیشرفته‌ای مانند انگلستان نشان داده است که با برنامه‌ریزی دقیق، تخصیص منابع پایدار و آموزش مستمر، این نظام می‌تواند امنیت سلامت عمومی را تضمین کند و بار بیمارستان‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
در ایران نیز این طرح از برنامه چهارم توسعه وارد سیاست‌های رسمی شد و از سال ۱۳۸۴ در مناطق روستایی آغاز به کار کرد. با وجود موفقیت نسبی در روستاها به دلیل استقرار شبکه‌های بهداشت، اجرای نسخه شهری طرح در استان‌های فارس و مازندران با مشکلات جدی روبه‌رو شد و در نهایت به دلیل نبود زیرساخت‌های مالی، فنی و فرهنگی مناسب متوقف گردید.
به گفته‌ی دکتر ابوالفضل بهجو رئیس سابق کمیته پزشک خانواده کشور، امروز بسیاری از پایگاه‌های پزشک خانواده در این استان‌ها حتی هزینه‌های جاری خود را از منابع شخصی تأمین می‌کنند و زیرساخت‌های حیاتی مانند سامانه الکترونیک و نظام ارجاع کارآمد هنوز به‌درستی شکل نگرفته است. او تأکید می‌کند که «فقدان فرهنگ‌سازی، نبود بودجه پایدار و غیبت مدیریت مؤثر هزینه‌ها» از مهم‌ترین عوامل ناکامی این طرح ملی است.
دکتر بهجو در پایان خاطرنشان می‌کند:«اگر برنامه پزشک خانواده با پشتوانه علمی، منابع پایدار و آموزش هدفمند اجرا شود، می‌تواند ستون سلامت ملی و ضامن امنیت بهداشتی مردم باشد.»
نظر شما