به طور سنتی، حضور مادر برای زنان در آستانه‌ی مادر شدن به‌منزله‌ی تکیه‌گاهی عاطفی و منبعی از آرامش است. اما داده‌های تازه نشان می‌دهد بسیاری از زنان امروزی از این پشتیبانی محروم‌اند.

بر اساس این گزارش جهانی که با شرکت بیش از ۲۳۰۰ مادر انجام شد، ۸۱ درصد از مادران بدون مادر، دچار نوعی اختلال روانی در دوران بارداری یا پس از زایمان شده‌اند—رقمی که بیش از چهار برابر میانگین ملی در ایالات متحده است. همچنین خطر افسردگی پس از زایمان در این گروه ۵.۴ برابر بیشتر از سایر مادران گزارش شده است.

دکتر نونا کوچر، روانپزشک در میامی، می‌گوید: «مادران نوعی آرامش عاطفی فراهم می‌کنند که جایگزینی آن دشوار است، به‌ویژه وقتی فرد در حال گذر از دوران حساس بارداری و زایمان است.»

کارشناسان می‌گویند نبود حمایت مادرانه تنها به معنای فقدان فیزیکی نیست، بلکه از بین رفتن حس امنیت و هویت خانوادگی نیز هست. کیانا شلتون، درمانگر بالینی، می‌گوید: «وقتی حضور مادرانه از بین می‌رود، احساس انزوا، اضطراب و سردرگمی هویت افزایش می‌یابد، و این عوامل می‌توانند خطر افسردگی پس از زایمان را بالا ببرند.»

این گزارش همچنین اشاره می‌کند که ۸۵ درصد از مادران شرکت‌کننده گفتند تولد فرزندشان باعث زنده شدن دوباره غم از دست دادن مادر شده است.

در عین حال، نتایج نشان داد ۷۴ درصد از مادران بدون مادر هرگز از سوی تیم مراقبت درمانی درباره میزان حمایت خانوادگی‌شان مورد پرسش قرار نگرفته‌اند—موضوعی که متخصصان آن را نشانه‌ی کم‌توجهی نظام سلامت به جنبه‌های عاطفی مادر شدن می‌دانند.

دکتر امیلی گارنوتا، روانشناس می‌گوید: «در فرهنگ ما غم مادر شدن در دوران بی‌مادری نادیده گرفته می‌شود. تمرکز معمولاً بر نوزاد است، نه مادر.»

او بر اهمیت «مراقبت آگاهانه از سوگ» تأکید می‌کند—رویکردی که شامل گوش دادن بدون قضاوت، پذیرش احساسات پیچیده و ارائه حمایت عاطفی به مادران درگیر فقدان است.

کارشناسان توصیه می‌کنند مادران جدیدی که مادر خود را از دست داده‌اند، از همان ابتدا درباره احساس غم، اضطراب یا بی‌حوصلگی با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنند.

دکتر کاترین کانینگهام از مرکز پزشکی دانشگاه هکنساک می‌گوید:«افسردگی پس از زایمان درمان‌پذیر است و مراجعه زودهنگام می‌تواند از دوره‌های شدید و طولانی جلوگیری کند. درخواست کمک نشانه‌ی ضعف نیست، بلکه اولین گام برای بازیابی سلامت است.»

مادر بودن بدون حضور مادر می‌تواند تجربه‌ای پر از چالش و احساسات متناقض باشد، اما با آگاهی، حمایت اجتماعی و مراقبت از سلامت روان، می‌توان این مسیر را با آرامش و اطمینان بیشتری طی کرد.