بعد از این اتفاق و پس از ماجرای چند ساله آلودگی بیماران هموفیلی، سال گذشته دولت با اختصاص ۲۵میلیون یورو براى ساخت نخستین پالایشگاه خون ایران موافقت كرد.
همین چند روز قبل هم دكتر رسول دیناروند، معاون سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت از راهاندازی فاز اول پالایشگاه انتقال خون تا سال 88 خبر داد.
اما دكتر عبدالحمید چراغعلى، مشاور مدیرعامل سازمان انتقال خون در امور صنعت پلاسما نظرات متفاوتی دارد.
***
تا الان اقدامات ما در زمینه احداث این پالایشگاه چهقدر پیشرفت كرده است؟
نمیتوانیم از موفقیت در اقداماتمان حرف بزنیم، چون از دهه ۵۰ ایجاد صنعت پلاسما در كشور مطرح شد و با این حال با گذشت بیش از 30 سال امروز پالایشگاه پلاسما نداریم و در اینباره از خیلی كشورهای جهان سوم هم عقبتریم.
پس قضیه احداث فاز اول پالایشگاه چیست؟
ببینید، اینكه دكتر دیناروند از احداث فاز اول پالایشگاه حرف میزنند از نظر من نمیتواند زیاد منطقی باشد، چون ما هنوز هیچ قراردادی با شركت خارجی طرف قرارداد نتوانستهایم ببندیم.
تا وقتی طرف قرارداد خارجی را پیدا نكرده و منابع مالی مورد نیاز را تامین نكردهایم، نمیتوانیم انتظار داشته باشیم تا 2سال دیگر پالایشگاه راهاندازی شود. این یعنی این اتفاق شاید 15 سال دیگر هم نیفتد.
الان چند كشور هستند كه میشود تجهیزات احداث پالایشگاه را از آنها خرید؟
فعلاً 87 شركت وجود دارد. چند شركت آمریكایى البته از این فهرست حذف مىشوند.
اما یكی دو شركت اروپایى به خاطر بىاعتمادى به سازمان انتقال خون تمایلى به فروش تجهیزات ندارند، با یكی دو شركت دیگر وارد مذاكره شدهایم و با یكی از آنها موافقتنامه اولیه هم امضا شده است و البته امیدواریم تا دو سال دیگر نخستین محصول را تولید كنیم.
كدام مشتقات قرار است در این پالایشگاه تولید شوند؟
مهمترین مشتقات پلاسما فاكتورهای انعقادی 8 و 9 است كه در بیماران هموفیلی از آنها استفاده میشود و در مرحله دوم تولید میشوند. آلبومین در مرحله اول و ایمونوگلوبولینها هم در مراحل آخر تولید میشوند. اینها مهمترین داروها هستند.
علاوه بر این باید به خاطر داشته باشیم كه ما هنوز در مرحله اول پروژه هستیم كه این مرحله نسبتا طولانی است و باید در این مرحله تمام تجهیزات برای كل پروژه نصب و راهاندازی شوند.
الان كه پالایشگاه نداریم تمام این محصولات وارداتی هستند. در صورت احداث پالایشگاه چطور؟ آیا نیازی به واردات خواهیم داشت؟
همینطور است. داروهای مشتق ما الان بیشتر وارداتی هستند. در تمام دنیا همه كشورها از نظر این مشتقات با كمبود مواجهند، درحالیكه قیمت آنها هم دائما بالا میرود.
ما از نظر قیمت این مشتقات نیز با مشكلات اساسی مواجهیم. اگر هم پالایشگاه راهاندازی شود تنها میتوانیم 20 درصد از نیازهای داخلی خودمان را تأمین كنیم.
پس بحث صادرات هم به كلی منتفی میشود. نه؟
البته، ما به هیچوجه توانایی صادر كردن این محصولات را نداریم. چون باید سالانه امكان تولید 700 هزار لیتر پلاسما را داشته باشیم درحالیكه تنها 15 هزار لیتر پلاسما در كشورمان تولید میشود.
نظر شما