دكتر قاسم كریمی درگفت‌وگو با ایسنا، افزود: انسداد بینی می‌تواند موقتی، دائمی، یك‌طرفه، دوطرفه، كامل و یا ناقص باشد.
وی اشكال در ساختمان بینی و عوامل آناتومیكی مثل انحراف جلو بینی و یا تومورهای داخل بینی، بیماری‌های التهابی و عفونی بینی، عوامل آلرژیك و هورمونی را از عواملی دانست كه در بروز انسداد بینی نقش دارند.
دكتر كریمی ادامه داد: یك سری از عوامل ایجاد كننده انسداد بینی مثل عوامل مادرزادی، تومورها و كیست‌های نازوفرنس می‌تواند خارج از ساختمان بینی باشد.
وی همچنین گرده‌های گیاهان، حشرات ریز موجود در محیط‌های مرطوب، قارچ و كپك‌های محیط‌های مرطوب، انواع بوهای ادكلن، عطر و غذاهای مختلف، دود و بوهای ناشی از آلودگی‌های صنعتی و شیمیایی را از دیگر عوامل مستعد كننده بروز انسداد بینی عنوان كرد و یادآور شد: عوامل آلرژن، گردوغبار و آلودگی هوا از شایع‌ترین عوامل بروز انسداد بینی هستند.
این متخصص گوش و حلق و بینی در خصوص درمان این عارضه گفت: مهمترین روش درمانی و اقدام پیشگیرانه انسداد بینی، اجتناب از عوامل ایجاد كننده آن است، چرا كه درمان و مصرف دارو بعد از بروز بیماری، تنها نقش تسكین دهندگی و كنترل علائم را دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی یزد اذعان داشت: درمان این بیماری براساس نوع ضایعه‌ی ایجاد كننده، صورت می‌پذیرد؛ به عبارتی در درمان انسداد بینی باید مشخص شود چه عاملی منجر به انسداد شده است و سپس بر آن اساس درمان‌های طبی از جمله جراحی انجام شود.
دكتر كریمی در پایان با بیان این كه انسداد بینی براساس سنین مختلف نیز می‌تواند متفاوت ظاهر شود، خاطرنشان كرد: انسداد بینی از سنین 6 ماهگی به بعد با عوامل آلرژن بروز پیدا می‌كند و عدم درمان، عوارض دراز مدتی را برای بیمار به دنبال خواهد داشت و در صورتی كه در سنین بالا بروز پیدا كند باید تحت نظر پزشك معالج مراقبت و درمان صورت گیرد.
نظر شما