سلامت نیوز : در ارتباط با بیماری‌های غدد و روزه‌داری، چند نکته حائز اهمیت است، اول این‌که: شایع‌ترین امراض غدد، بیماران تیروئیدی و دیابت هستند. در کشور ما حدود چهار، پنج ‌میلیون نفر بیمار تیروئیدی و حدود پنج‌میلیون نفر هم بیمار دیابتیک وجود دارد، حدود سه‌میلیون نفر هم دچار پوکی استخوان (استئوپروز) هستند و تعداد قابل‌توجهی از مردم نیز یا چاق هستند یا اضافه وزن دارند. حدودی نیمی از بیماران دیابتیک، از بیماری خود بی‌اطلاعند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از بهار ؛ بیماران تیروئیدی، یا پرکاری یا کم‌کاری یا کواتر ساده دارند (غالبا گره‌ای)، بیمارانی که برای کم‌کاری تیروئید، از یک قرص در روز استفاده می‌کنند، اگر در مرحله حاد نباشند، می‌توانند روزه بگیرند و قرص خود را قبل از سحری میل کنند. بیماران مبتلا به پرکاری غده تیروئید، اگر در مرحله حاد بیماری باشند (لاغری شدید، پرخوری، تعرق زیاد، تپش قلب و تندی ضربان قلب، لرزش‌، ضایعات چشمی و غیره...)، نباید روزه بگیرند، زیرا ناچارند در طول روز چندین نوبت قرص مصرف کنند؛ اما اگر مرحله حاد پرکاری تیروئید را پشت سرگذاشته و حال عمومی‌شان خوب شده است و به‌‌‌ دوز نگاهدارنده رسیده‌اند، می‌توانند روزه خود را بگیرند، دوم: بیماران دیابتیک، در ارتباط با روزه‌داری به چند گروه تقسیم می‌شوند: دیابت، مرضی است شایع، پراکنده، پرعارضه، مزمن و صعب‌العلاج.

هفت‌درصد کل جمعیت ایران دیابتیک هستند و بیش از 300 میلیون نفر در کل جهان به دیابت مبتلا هستند و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030 این رقم، از 400میلیون نیز فراتر رود.) یکی از مناطق بسیار شایع از نظر جغرافیایی، همین شیخ‌نشین‌های حاشیه جنوبی خلیج‌فارس هستند. در بعضی از این کشورها مثل قطر و کویت و عربستان، 20، 17‌درصد جمعیت، مبتلا به دیابت عمدتا دیابت تیپ 2 هستند و روزه هم می‌گیرند، البته بااحتیاط و با رعایت کردن موازین پزشکی. بیمارانی که از انسولین استفاده می‌کنند، بهتر است روزه نگیرند، به‌ویژه دیابتیک‌های نوع یک زیرا در معرض عارضه خطرناک هیپوگلیسمی (افت قندخون) هستند. افت قند خون خطرناک‌ترین عارضه درمان دیابت است. به علاوه بیماران نوع یک، گاهی مجبورند چندین نوبت در روز انسولین تزریق کنند.

بیمارانی که از انسولین استفاده نمی‌کنند و فقط از قرص استفاده می‌کنند، می‌توانند با احتیاط روزه بگیرند و از برکات و ثواب ماه مبارک بهره‌مند شوند شرطی که هرگاه در طول روز، علایم و نشانه‌های افت قند خون پیدا کردند (مانند تپش قلب، تندی ضربان قلب و نبض، عرق سرد، لرزش، احساس گرسنگی، دوبینی و غیره...)، فورا روزه خود را افطار کنند. بیماران دیابتیک که فقط از قرص‌های ضددیابت استفاده می‌کنند، (مثلا متفورمین، گلی‌بن‌کلاماید)، اگر عوارض مزمن دیابت را پیدا کرده‌اند، ناچارا از انسولین استفاده کنند و در صورت مصرف انسولین، این قبیل بیماران هم نباید روزه بگیرند زیرا روزه‌داری با عوارض دیابت خالی از خطر نیست.

عوارض دیابت بسیار زیادند مانند گرفتاری چشمی (ته‌چشم)، گرفتاری عروق قلبی (انفارکتوس، سکته قلبی)، گرفتاری عروق پا (پای دیابتیک) و زخم پا، گرفتاری اعصاب محیطی و حسی، گرفتاری کلیوی و نارسایی مزمن کلیه که با دفع پروتئین از ادرار شناخته می‌شود و غیره. بیماران دیابتیک، باید رژیم غذایی خود را همواره رعایت کنند. بیماران دیابتیک که چاق هستند و فقط از رژیم غذایی استفاده کرده و قرص و انسولین استفاده نمی‌کنند، می‌توانند با خیال راحت روزه خود را بگیرند چون دارویی مصرف نمی‌کنند و عارضه‌ای آن‌ها را تهدید نمی‌کند. شایان ذکر است که روزه‌داری، رژیم غذایی نیست و این دو، دو مقوله جداگانه‌ای هستند و نباید بیماران تصور کنند با روزه گرفتن می‌توانند لاغر شوند.

این برداشت اشتباه است. نکته آخر این‌که بیمارانی که از قرص ضددیابت استفاده می‌کنند، می‌توانند قرصی را که قبل از ماه مبارک قبل از صبحانه مصرف می‌کرده‌اند، در ماه مبارک، قبل از سحری میل کنند و قرصی را که قبلا با شام مصرف می‌کردند، در ماه مبارک همراه افطاری میل کنند. اگر قبل از ماه مبارک، سه قرص در روز میل کرده‌اند (در سه نوبت)، حالا در ماه مبارک دو قرص را مثلا بعد از افطاری و یک قرص را قبل از سحری (بسته به نوع قرص) میل کنند. باید به این نکته اشاره کرد که این توصیه‌ها جنبه کلی و عمومی داشته و قابل تعمیم بر تمام بیماران نیست و هر بیماری اساسا باید از پزشک معالج خود کسب تکلیف کند.