به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ تلاش برای اجراییکردن این تصمیم همچنان بهقوت خود باقی است و تاکنون چهارهزار هکتار از زمینهای چابهار از سوی مسوولان منطقه آزاد برای احداث این مجتمعهای پالایشگاهی اختصاص داده شده است. این در حالی است که بهگفته کارشناسان اداره محیطزیست شهرستان چابهار نهتنها برای انجام ارزیابیهای زیستمحیطی اقدامی نشده است بلکه به نظرات کارشناسی این اداره نیز توجهی نمیشود. در صورت اجراییشدن این مصوبات، شهر چابهار پس از عسلویه و ماهشهر، عنوان سومین قطب پتروشیمی کشور را خواهد گرفت.
اگرچه ممکن است برخی از مردم و مسوولان استانی یا منطقه آزاد چابهار از این اقدام خوشحال باشند و آن را حرکتی برای رفع محرومیت از چابهار بدانند اما تجاربی که تاکنون در دو قطب دیگر پتروشیمی کشور به دست آمده است، نشان میدهد آلودگیها و معارضات ناشی از احداث صنایع سنگینی با این وسعت آنقدر زیاد است که منطقه زیبا و عاری از آلودگیهای زیستمحیطی مانند چابهار را بهشدت در معرض خطر قرار خواهد داد. در همین حال یکی از مسوولان اداره محیطزیست چابهار در این رابطه به «شرق» میگوید: «قرار است چابهار به قطب پتروشیمی تبدیل شود و برای این کار سوخت لازم را از سمت عسلویه به منطقه خواهند آورد، با این حال نظر ما در سازمان محیطزیست این است که برای این کار نهتنها مسایل فنی و ارزیابیهای زیستمحیطی در نظر گرفته نشده است بلکه به لحاظ مکانیابی نیز محلی که چهارهزار هکتار زمین برای آن در نظر گرفته شده به هیچوجه صحیح نیست.»
او در ادامه میافزاید: «فاصله مستقیم این محل با چابهار 15کیلومتر است و این در حالی است که حجم بسیار بالای آلودگی که صنایع پتروشیمی تولید میکنند، هم به لحاظ آلودگی هوایی و هم پسابها به دلیل نزدیکی به شهر چابهار در آینده به نسبت بسیار زیادی برای این شهر خطرآفرین خواهد بود. علاوه بر این در مکانیابی به این نکته نیز توجه نشده است که شهر چابهار به دلیل اینکه از هر سهجهت توسط منطقه آزاد و دریا و یک روستا احاطه شده، هیچ راهی برای توسعه جز نزدیکشدن به همین منطقهای که قرار است پتروشیمی در آن احداث شود، ندارد و این موضوع نیز غیرکارشناسیبودن مکانیابی این طرح را اثبات میکند.»
بر اساس اعلام این مقام مسوول زیستمحیطی در چابهار که به دلایلی نمیخواهد نامش ذکر شود، راهاندازی صنایع پتروشیمی در این منطقه از کشور بهشدت بر اکوسیستم حساس و مهم خلیج چابهار و مرجانهایی که در سواحل آن زیست میکنند اثر خواهد گذاشت و آن را از بین خواهد برد. او تاکید میکند: «به دلیل پسابهای صنعتی پتروشیمی و نیاز بالای این صنایع به آبشیرینکن، در آینده نزدیک شاهد آسیبهای جدی به اکوسیستم کل این منطقه خواهیم بود؛ این در حالی است که خلیج چابهار جزو مناطق حساس زیستمحیطی کشور است. این نکته را نیز باید در نظر داشته باشیم که جهت جریان آب در این محل به نحوی است که از اقیانوس به سمت دریای عمان و خلیجفارس در حرکت است، در این شرایط اگر آلودگی وارد این دریا شود جریان حرکت آب آن را بهراحتی به داخل دریای عمان و خلیجفارس منتقل خواهد کرد.
علاوه بر این آلودگی ناشی از سوختهایی که در این پتروشیمیها استفاده میشود آب و هوای چابهار را نیز دستخوش آسیبهای جدی قرار داده است.»ایرادات اساسی وارد به این طرح فقط به همین موارد ختم نمیشود. کسبوکار بیش از 70درصد مردم بومی چابهار به دلیل نزدیکی به دریای عمان و اقیانوس از راه ماهیگیری و صیادی میگذرد. با این حال ناگفته پیداست که در صورت احداث صنایع بزرگ پتروشیمی و تخلیه پسابهای آن در این آبها بخش زیادی از گونههای جانوری این پهنه آبی از بین خواهد رفت یا این منطقه را ترک خواهند کرد. همین موضوع نیز باعث ازبینرفتن شغل و کاسبی این جمعیت بسیار زیاد از مردم چابهار خواهد شد و به این شکل فرهنگها و سنن قدیمی رایج در میان مردم این منطقه نیز از بین خواهد رفت.
تصمیماتی از این دست برای منطقهای ویژه با جذابیتها و اهمیتهای چابهار در حالی اتخاذ میشود که این نقطه از کشور به دلیل همین ویژگیها میتواند به یکی از اصلیترین قطبهای کشور در زمینه صنعت گردشگری تبدیل شود. بدون تردید تنها بندر اقیانوسی ایران و زیباییهای آن، توانایی آن را دارد که سالانه صدهاهزار گردشگر را از نقاط مختلف ایران و جهان جذب کند. با این حال صنعتیکردن این نقطه از کشور برای همیشه اندک امیدهای مربوط به رونق این صنعت در چابهار را برای همیشه از بین خواهد برد. به نظر میرسد برای جلوگیری از این کار باید هم سازمان حفاظت از محیطزیست و هم سازمان میراثفرهنگی و گردشگری بهصورتی ویژه این موضوع را مورد بررسی قرار دهند.
نظر شما