دکتر شهریار پروانه در گفتوگو با ایسنا ، گفت: اگر بخواهیم حضور معلولان را در جامعه بیشتر کنیم باید وسایل توانبخشی را به آنها رایگان ارایه کنیم، هزینه این تجهیزات بالا است هزینه یک ویلچر ساده 300 هزار تا یک میلیون تومان است که با درآمد آنها جور در نمیآید.
وی افزود: نکته دیگر این است که خدمات توانبخشی باید به گونهای باشد که هزینههای درمانی آنها توسط بیمهها پرداخت شود ولی بیمهها به طور کامل این هزینهها را نمی پردازند. فارغ التحصیلان رشته کاردرمانی مسولیت توانبخشی حرفه ای را نیز دارند که این رشته نیز تحت پوشش بیمه نبوده و فقط برخی بیمهها پرداخت میکنند و قشر عظیمی از معلولان از کاردرمانی محروم هستند.
پروانه تصریح کرد: در قانون آمده که باید برای معلولان تسهیلاتی فراهم شود که توانبخشی رایگان ارایه شود ولی این نیز دچار مشکل بوده و ما نسبت به کشورهای توسعه یافته در قدم های اول هستیم. نیاز است که دولت و بیمهها بیشتر در این عرصه گام بردارند.
این دکترای تخصصی کاردرمانی اظهارکرد: توانبخشی حرفه ای عبارت است از یک سلسله فعالیتهای توانبخشی حرفه ای، توانبخشی اجتماعی، توانبخشی فردی، توانبخشی گروهی و حرفه ای در جهت بازگشت فرد به شغل مورد علاقه که به وسیله آن جامعه می توانی از توانمندی های فرد بهره کافی ببرد، توانبخشی حرفهای محصول نهایی روند توانبخشی است، یعنی مقصد توانبخشی عبارت است از توانبخشی حرفهای که باعث بازگشت فرد به جامعه و استفاده جامعه از توانمندیهای فرد معلول میشود.
وی ادامه داد: تولیت اصلی توانبخشی حرفهای با سازمان بهزیستی بوده و تولیت تربیت نیروی متخصصان این رشته با دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی است، اگر چه حرکتهای خوبی هم در دانشگاه و هم در سازمان بهزیستی شده ولی تا سطح ایده آل فاصله داریم و هنوز در پلههای اول توانبخشی قرار داریم.
دکتر پروانه در خصوص علت ایجاد این مشکل گفت: توجه واقعی به توانمندیهای معلولان نشده است، اینکه می گویند افراد سالم بی کار هستند و شما به فکر افراد معلول هستید در صورتی که سهم افراد معلول و افراد سالم یکی است. از نظر قوانین اشتغال معلولان به جهت قوانین جزو مترقیترین کشورهای جهان هستیم ما قانونی تحت عنوان قانون اشتغال 3 درصدی معلولان داریم،ولی حرف تا عمل فاصله زیادی دارد.
نظر شما