حس گرسنگي غريزي است. براي اكثر افراد كمترين احساس گرسنگي و اغلب پيش از آن كه واقعا گرسنه باشند آنها را به سمت غذا مي‌كشاند.
كمي احساس گرسنگي در آغاز خوب است اما اين كه بدانيم بيشتر هم مي‌توانيم صبر كنيم حائز اهميت است. اگر هر زمان كه كمي احساس گرسنگي مي‌كنيم غذا بخوريم، به پرخوري دچار مي‌شويم. در چنين مواقعي بهتر است كمي صبر كنيم و پيش از روي آوري به وعده غذايي ديگر اين سوالات را از خود بپرسيم:
1) آيا واقعا گرسنه‌ام؟ (اگر مطمئن نيستيم، بد نيست 20 دقيقه صبر كنيم و بعد مجددا اين سوال را بپرسيم.)
2) آخرين باري كه غذا خوردم چه وقت بود؟ (اگر كمتر از سه ساعت از آن گذشته، احتمال گرسنگي مجدد منتفي است.)
3) آيا خوردن كمي تنقلات تا وعده غذايي ديگر برايم كفايت مي‌كند؟(سعي كنيم براي چنين مواقعي ميوه و سبزيجات تازه در دسترس داشته باشيم).
اگر نمي‌توانيم تشخيص دهيم چه وقت گرسنه‌ايم، با يك برنامه‌ريزي مي‌توانيم از پرخوري پرهيز كنيم.
براي مثال هر سه تا چهار ساعت يك بار وعده‌هاي غذايي كوچكي بخوريم تا به تدريج حس گرسنگي واقعي را بشناسيم.
