فعال کننده بافتی پلاسمینوژن (t-PA) یک سرین پروتئاز است که زایموژن غیر فعال پلاسمینوژن را به فرم فعال آن یعنی پلاسمین تبدیل می‌کند که آنزیم اصلی حل شبکه‌های فیبرینی تشکیل شده در عروق است.
در برخی از پاتولوژی‌ها غلظت این آنزیم در خون افزایش یا کاهش می‌یابد و اندازه گیری آن در خون می‌تواند در تشخیص نوع پاتولوژی کمک کند.
سینا ساریخانی، کارشناس ارشد بیوشیمی که این پژوهش در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد وی انجام و ارائه شده با بیان این مطلب ضمن اشاره به اهمیت دارویی این مولکول در مبتلایان به سکته مغزی گفت: به علاوه این مولکول تا به امروز تنها داروی تائید شده توسط FDA برای درمان افراد مبتلا به سکته‌های مغزی حاد می‌باشد؛ اما استفاده از این دارو بسیار کم بوده زیرا درصدی هر چند ناچیز از افراد تحت درمان با آن، دچار خونریزی‌ها ی مغزی می‌شوند. از این رو گروه‌های زیادی در تلاشند تا به نحوی با مطالعه مکانیزم‌های درگیر مانع از اثرات جانبی این داروی ارزشمند شوند. همچنین در سال‌های اخیر گزارش‌های بسیاری مبنی بر حضور فعال این ترکیب در بخشهای مشخصی از مغز داده شده و عملکردها و سوبستراهای متفاوتی برای آن ارائه شده است.
وی در ادامه به کاربردهای گوناگون این آنتی بادی اشاره کرد و افزود: در این مطالعه به تولید آنتی بادی‌های مختلفی بر ضد اپی توپ های مختلف مولکول t-PA پرداخته شده است. از چنین آنتی بادی هایی می توان در طراحی کیت های آزمایشگاهی برای اندازه گیری میزان این ترکیب در مایعات مختلف زیستی سود جست. کاربرد دیگر این آنتی بادی ها تسهیل در شناسایی مکانیزم ها و خصوصیات ناشناخته این دارو می باشد. به علاوه در صورت انسانی شدن می توان از این دسته آنتی بادی ها در جهت مهار و خنثی سازی اثرات نامطلوب t-PA در بیماران استفاده كرد.
دانش آموخته دانشگاه تربیت مدرس در تشریح مطالعات خود گفت: در این مطالعه پس از ایمونیزاسیون موش ها و انجام هیبریداسیون سلولی تعداد 58 کلونی به دست آمد که از میان آنها سه کلونی مثبت بودند. پس از کلونینگ سلولی و خالص سازی آنتی بادیها اثرات آنها بر روی سیستم فیبرینولیز بررسی شد.
ازبین این آنتی بادی های حاصله دو آنتی بادی به نام های S1D8 و S3F9 باعث مهار این سیستم شده و آنتی بادی سه به نام S3E5 هیچگونه اثری بر روی فیبرینولیز نداشت. آزمایش های الایزای رقابتی نشان داد که هر سه آنتی بادی قادرند t-PA را در حالت محلول شناسایی کنند.
از طرفی هر سه آنتی بادی در میان کنش t-PA و سوبسترای کروموژنیک آن اختلالی ایجاد نمی کردند. با توجه به این مشاهدات مشخص شد که آنتی بادی S3E5 اپی توپی غیر کانفورماسیونی را می شناسد که نقشی در کمپلکس سه گانه فیبرین- پلاسمینوژن- t-PA ندارد. اما دو آنتی بادی دیگر محتملا مانع از اتصال t-PA به فیبرین و یا پلاسمینوژن می‌شوند.
گفتنی است، این پژوهش با راهنمایی دکتر منوچهر میرشاهی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد.
پژوهشگران رشته بیوشیمی دانشکده علوم زیستی دانشگاه تربیت مدرس با هدف کاهش اثرات جانبی داروی درمان سکته‌های مغزی حاد موفق به تولید و خالص‌سازی آنتی بادی مونوکلونال موشی بر ضد فعال کننده بافتی پلاسمینوژن شدند.
نظر شما