به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، گروهی از محققان آزمایشگاه تحقیقاتی ژنوس گلیکوساینس در زاگرب کرواسی، یائسگی و سلامت نیوزون در استراتفورد آون و کالج کینگ لندن انگلستان حدود ۲۰۰۰ زن را به‌مدت ۱۵ سال پیگیری و گلیکان IgG آنان را چندین بار در این دوره آنالیز کردند.

 به گزارش مدیکال اکسپرس،گلیکان IgG که به‌عنوان گلیکوم ایمونوگلوبولین G شناخته می‌شود یک آنتی بادی فراوان است و نشان داده شده که نشانگر سلامتی یک فرد است.

محققان ترکیب گلیکوم IgG را در ۵۰۸۰ نمونه از ۱۹۴۰ زن در دوره انتقال آنان از قبل از یائسگی (پیش یائسگی) به یائسگی تجزیه و تحلیل کردند. بسیاری از این نمونه‌ها از بزرگ‌ترین مرکز ثبت دوقلوهای بزرگسالان در بریتانیا (TwinsUK) که توسط محققان کالج کینگ لندن هدایت می‌شود، گرفته شده است.

تجزیه و تحلیل گلیکوم IgG در نمونه‌های متعدد از افراد مشابه توانست ارتباط بین قبل از یائسگی و تغییرات در ترکیب گلیکوم IgG را نشان دهد. این دوره نشان داد که گلیکوم IgG از یک سرکوب‌کننده التهاب به یک عامل التهاب تغییر می‌کند. در حالی که این امر با افزایش سن رایج است، محققان مشاهده کردند هنگام انتقال زنان از یک چرخه منظم به دوره یائسگی این تغییر به سرعت اتفاق می‌افتد.

این تغییر در گلیکان IgG با بسیاری از خطرات سلامتی مرتبط و با یائسگی همراه است. در برخی از بیماری‌ها مانند روماتیسم مفصلی و بیماری‌های قلبی عروقی این تغییر می‌تواند سال‌ها قبل از شروع بیماری رخ دهد. این نشان می‌دهد که گلیکان‌ها و التهاب مزمن مرتبط هستند و تغییر شکل گلیکان‌های IgG نقشی در ایجاد بیماری دارد.

پیش یائسگی می‌تواند تا ۱۵ سال طول بکشد و به‌دلیل چرخه‌های هورمونی بسیار نامنظم، تشخیص آن چالش برانگیز است. در نتیجه آگاهی ضعیف و استفاده نامناسب از آزمایش‌های هورمونی زنان اغلب با بیماری‌هایی مانند فیبرومیالژیا، میگرن، افسردگی یا سندرم خستگی مزمن به اشتباه تشخیص داده می‌شوند و باوجود فقدان شواهدی برای حمایت از استفاده از آنها برای بهبود خلق‌وخوی ضعیف مرتبط با پیش یائسگی یا یائسگی، اغلب داروهای ضد افسردگی تجویز می‌شوند.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ممکن است استفاده از گلیکان IgG برای پیش‌بینی دوران یائسگی امکان‌پذیر باشد.

دکتر کریستینا منی، از کالج کینگ لندن گفت: پیش یائسگی به‌دلیل چرخه‌های هورمونی بسیار نامنظم و علائمی که می‌تواند تا ۱۵ سال طول بکشد، بد تشخیص داده می‌شود.

در حال حاضر، هیچ آزمایش تشخیصی دقیقی برای پیش یائسگی وجود ندارد. افزودن یک نشانگر زیستی جدید که به‌راحتی قابل اندازه‌گیری است می‌تواند پیشرفت ارزشمندی در عملکرد بالینی فعلی باشد.

یافته‌های این تحقیق در مجله  iScience منتشر شد.