همه گیری کرونا تبعات زیادی داشته است و حالا بخصوص اثرات روحی و روانی آن در جوامع مختلف خود را آشکار می کنند. برای مثال متأسفانه، گزارش شده است بحران‌های بهداشت روانی کودکان از جمله اختلالات خوردن در حال افزایش است. پرخوری در کودکان می تواند یک اختلال باشد که باید سریع تشخیص داده شود و درمان شود.

از کجا بفهمیم فرزندمان مشکل پرخوری دارد؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از لایف هکر، در حالی که بی اشتهایی یا ترس از افزایش وزن که معمولاً به عنوان محدودیت در خوردن غذا خود را نشان می دهد، نوعی از اختلال خوردن است که بیشتر در مورد آن در جوامع صحبت می شود، اما اختلال پرخوری نیز می تواند تأثیر منفی بر زندگی فرزند شما داشته باشد و باعث مشکلات سلامتی مادام العمر برای او شود. آیا می دانید اگر به اختلال پرخوری فرزندتان مشکوک هستید باید به دنبال چه چیزهایی باشید - و چه کاری انجام دهید؟

علائم اختلال پرخوری چیست؟

انجمن ملی اختلالات خوردن آمریکا، اختلال پرخوری (BED) را به‌عنوان «دوره‌های مکرر خوردن مقادیر زیاد غذا (اغلب خیلی سریع و تا حدی که باعث احساس ناراحتی فرد از خوردن این همه غذا شود)؛ احساس از دست دادن کنترل در طول پرخوری؛ تجربه شرم، پریشانی یا گناه پس از آن؛ و به طور منظم استفاده از اقدامات جبرانی ناسالم برای مقابله با پرخوری» توصیف کرده است. آنها می گویند که این شایع ترین اختلال خوردن در ایالات متحده است و در DSM که برای طبقه بندی بیماری های روانی استفاده می شود به رسمیت شناخته شده است.

برخی از مواردی که باید در کودک خود به دنبال آن باشید عبارتند از:

  • نوسان وزن
  • شکایات گوارشی (دل پیچه، ریفلاکس اسید و غیره)
  • مرتب چک کردن بدن (نگاه کردن مکرر به آینه یا در پنجره ها)
  • ترس از غذا خوردن در حضور دیگران یا احساس ناراحت کننده باشد
  • ناپدید شدن مواد غذایی در خانه
  • احتکار یا مخفی کردن مقادیر زیادی غذاهای مورد علاقه توسط کودک
  • تلاش برای پنهان کردن مصرف بیش از حد غذا
  • رژیم غذایی یا عادات یا مدهای غذایی جدید (به عنوان مثال، گیاهخواری، حذف کربوهیدرات و غیره)
  • علائمی که نشان می دهد کودک قادر به توقف مصرف بیش از حد غذا نیست
  • آداب خاص غذا خوردن (خوردن فقط در زمان های خاص یا غذاهای خاص)
  • اختلال در عادات غذایی طبیعی (غذا خوردن دائمی در طول روز به جای وعده های غذایی، تنها غذا خوردن)
  • کناره گیری از دوستان یا فعالیت ها

لطفاً به خاطر داشته باشید که کودک شما، به خصوص یک نوجوان، ممکن است در حوالی دوران بلوغ به میزان قابل توجهی وزن اضافه کند که لزوماً نشانه پرخوری نیست، گاهی اوقات کودکان قبل از اضافه وزن پیدا کردن قدبلندتر می شوند یا برعکس و این ها موارد طبیعی است. مراقب باشید که رفتارهای غذایی نابسامان احتمالی خود را به فرزندتان تحمیل نکنید و تعصبات احتمالی خودتان درخصوص تصویر بدن را به او انتقال ندهید

اگر فکر می کنید فرزندتان اختلال خوردن دارد چه باید کرد؟

دکتر بیل هودنکو، رئیس مرکز بهداشت روان کی هلث می‌گوید: اگر نگران رفتارهای غذایی کودکتان هستید، مهم است که با یک متخصص اطفال، یا متخصص تغذیه باتجربه تماس بگیرید تا مشخص شود که آیا فرزندتان ممکن است معیارهای اختلال پرخوری را دارد یا نه. علاوه بر تأثیرات منفی که این اختلال ممکن است بر بدن کودک شما داشته باشد، مداخله زودهنگام احتمالاً منجر به درمان بهتر و موثرتر( قبل از اینکه این رفتارها بیش از حد ریشه دار شوند) خواهد شد.

اثرات بلندمدت اختلالات خوردن شامل پیامدهای سلامت روان، مانند اضطراب و افسردگی، و پیامدهای فیزیکی مادام العمر مانند مسائل مربوط به سلامت متابولیک و مشکلات قلبی عروقی است. درمان زودهنگام این مشکلات بسیار حیاتی است.

پس از تشخیص چه کنیم؟

دکتر هودنکو می‌گوید: «درمان اختلالات خوردن دشوار است، زیرا همه ما برای زنده ماندن به غذا نیاز داریم. به این معنی که نمی توانید همه غذا خوردن را حذف کنید، بلکه باید برای تغییر عادات غذایی کودک تلاش کنید تا الگوی سالم تری داشته باشید.»

دکتر هودنکو می‌گوید در حالی که ممکن است مجبور شوید چند روش درمانی مختلف را امتحان کنید تا بهترین درمان را برای فرزند و خانواده خود پیدا کنید، درمان ایده‌آل برای اختلال پرخوری شامل مشاوره با یک روانپزشک یا روانشناس است که می‌تواند به خانواده کمک کند فرهنگ غذایی خود را ارزیابی کنند. مداخلات دراین خصوص احتمالاً شامل محدود کردن دسترسی به برخی از غذاهایی که معمولاً برای پرخوری استفاده می‌شوند، ایجاد مکانیسم‌های مقابله‌ای جایگزین در صورت استفاده از غذا برای مدیریت استرس، و یادگیری کاهش سرعت غذا خوردن در حین توجه به سیگنال‌های سیری بدن است.

یک نکته مهم این است که بدانیم امروزه بسیاری از والدین از عصر رژیم های غذایی و حتی جراحی های لاغری و مد روز آمده اند. ما امیدواریم که فرزندانمان را از درد و رنج های تنفر از شکل بدن خود و آرزوی چیزهای دیگر دور کنیم. با بررسی فرزندانمان و اطمینان دادن به ان ها از اینکه از اختلالات غذایی بالقوه آگاه هستیم، به آنها هدیه پذیرش بدن خود و عشق و مهربانی هدیه می دهیم که می توانند تا بزرگسالی با خودشان داشته باشند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha