تاب آوری مفهومی است که به راه های متفاوت تعریف شده. مطابق یکی از تعاریف رایج، تاب آوری به معنای توانایی مقابله موفقیت آمیز با وجود شرایط نامطلوب است. این اصطلاح از دو جنبه فیزیولوژیکی و روان شناختی مورد بررسی قرار میگیرد. از منظر روان شناختی، این یک حالت شخصی است و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. درک این خصلت بین جمعیت ها، زمینه ها و فرهنگ ها متفاوت است. این اصطلاح در مواردی به عنوان یک ویژگی شخصیتی ذاتی و در مواردی دیگر به عنوان یک فرآیند پویا در زنجیره ای بین تحمل و آسیب پذیری در نظر گرفته میشود.

در این مقاله قصد داریم تاب آوری پزشکان و کادر درمان را مورد بررسی قرار دهیم، یکی از مهم ترین مواردی که باعث بالا رفتن بازده کاری پزشکان و کادر درمان میشود، تاب آوری است. با ما همراه باشید.

تاب آوری پزشکان

انجام اقدماتی برای افزایش تاب آوری پزشکان و دانشجویان پزشکی، امری ضروری است. پرورش مهارت ها، عادت ها و نگرش های خاصی که باعث افزایش تحمل میشود، از مواردی است که انجام آنها به افزایش تاب آوری پزشکان کمک میکنند. همانطور که درمان و حفظ سلامتی بیماران مسئولیتی برای پزشک محسوب میشود، حمایت از تاب آوری پزشکان نیز دارای مسئولیتی است که نهاد ها و نظام های مربوط به پزشکان و مراکز درمان در هر جامعه ای باید به آن توجه داشته باشند.

در نهایت رسیدگی به امر تاب آوری پزشکان و کادر درمان به نفع خود موسسات مراقبت بهداشتی است زیرا افزایش این روحیات در پزشکان، کیفیت درمان را افزایش میدهد، باعث کم تر شدن خطا های احتمالی در تشخیص و درمان میشود و فرسودگی شغلی را کاهش میدهد.

اما اینکه پزشک تاب آور کیست و چه خصوصیاتی دارد، مطلب مهمی است که در ادامه به آن اشاره میکنیم.

پزشک تاب آور کیست؟

طبق مطالعات انجام شده روی 450 پزشک، کلیدی ترین روحیات این پزشکان شناسایی شد. این روحیات عبارت اند از: سرسختی، توانایی عکس العمل، مهارت های مقابله، کنترل و رشد. مطابق نتایج حاصل از تحقیقات، پزشک با سطح تحمل بالا کسی است که در تعهدات خود مصمم است، زندگی حرفه ای خود را کنترل میکند و در مواجهه با ناملایمات تامل و تحمل دارد. او از استراتژی های مقابله سازگارانه استفاده میکند و معتقد است که نا ملایمات فرصتی برای رشد فراهم میکنند.

بیشتر بدانید: ما به تاب آوری کادر درمان نیاز داریم

تاب آوری پرستاران

علاوه بر پزشکان، تاب آوری برای اعضای دیگر کادر درمان نیز امری ضروری است. تاب آوری پرستاران و تاب آوری پیراپزشکان، موارد مهمی درباره کادر درمان هستند که در ادامه به آن ها میپردازیم.

پرستاران معمولا موارد ناملایمتی محل کار را تجربه میکنند که بر سطوح انعطاف پذیری آنان تاثیر میگذارد. نمونه هایی از ناملایمات محل کار پرستارن عبارت اند از: حجم کاری بیش از حد، کاهش استقلال، خشونت و تغییر سازمانی غیر مستمر، آسیب های روحی ناشی از فضای کار. نیاز به خدمت رسانی تحت شرایط پر فشار و اغلب نا مطلوب و حتی نا ایمن، همراه با فقدان ساختار شغلی یا پیشرفت، میتواند تاب آوری پرستاران را تا حد زیادی کاهش دهد.

از جمله اقداماتی که به طور فردی برای افزایش تاب آوری پرستاران میتواند انجام شود ، ایجاد انعطاف پذیری شخصی برای مقابله با استرس و فشار های محیط کار، حفظ رضایت شغلی، مراقبت از وضعیت روحی و جسمی خود است. همچنین مراکز درمانی و دستگاه های مربوط به پرورش و استخدام پرستاران، میبایست شرایط مناسبی برای آنان فراهم کنند.

بررسی تاب آوری در پیراپزشکان

پیراپزشکان در اولین خط تماس با بیماران قرار دارند. آنها در شرایط خطر ناگهانی سلامتی یا جانی، نقش مهمی در سیستم مراقبت های پزشکی ایفا میکنند. بیشتر اوقات، کار یک پیراپزشک، مستلزم نیاز های روانی بالایی است و بیشتر در معرض تاثیرات استرس یا تجربیات آسیب زا هستند.

ایجاد این روحیه در پیراپزشکان میتواند از اثرات منفی استرس بکاهد و تاثیر مستقیم و غیر مستقیم بر عملکرد پس از سانحه در پیراپزشکان داشته باشد. طبق مطالعات انجام شده، سطح تحمل پیراپزشکان با تجربه نسبت به پیراپزشکان تازه کار یا دانشجو بیشتر است. این مسئله به اهمیت این روحیه در پیراپزشکان اشاره دارد و نشان میدهد این امر در بهبود عملکرد پیراپزشکان تاثیر بسزایی دارد.

منابع مورد استفاده:

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7228387/

2. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23442430/

3. https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyg.2021.664540/full