به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان، اختلال‌های زیادی مربوط به غذا خوردن وجود دارد که ممکن است تحت تاثیر فشارهای روانی و عصبی بر فرد وارد شود. از این اختلالات غذا می‌توان به بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و محدودیت غذا (ARFID) اشاره کرد. تخمین زده می‌شود 1 تا 5 درصد از جمعیت جهان از اختلال خوردن رنج می‌برند که تعداد کمی از مردم از وجود آن آگاه هستند. به تازگی در یک تحقیق مشخص شد که بیماری (ARFID) با ژنتیک شما رابطه دارد. در ادامه به بررسی این بیماری و تحقیقات انجام شده درباره این موضوع می‌پردازیم.

اختلال اجتناب یا محدودیت غذا چیست؟

اختلال اجتناب یا محدودیت غذا (ARFID)، یک اختلال خوردن مشابه اختلال بی‌اشتهایی است. آرفید برای اولین بار در سال 2013 به عنوان یک اختلال تعریف شد. افراد مبتلا به این بیماری تنوع بسیار محدودی از غذا یا مقدار بسیار کم غذا (یا هر دو) را مصرف می‌کنند اما در مقایسه با افراد مبتلا به دیگر اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی عصبی، این محدودیت غذایی ناشی از نارضایتی بدن یا تمایل به کاهش وزن نیست.

این افراد غذاهایی را که می‌خورند به دلیل بیزاری حسی از طعم ها، بوها و بافت‌های خاص، کم اشتهایی و همچنین تجارب آسیب زا در غذا خوردن مانند ترس از خفگی و ترس از درد دستگاه گوارش محدود می‌کنند. این محدودیت به حدی شدید است که به کاهش وزن، کمبود ویتامین و مواد معدنی منجر می‌شود و می‌تواند بر اندام‌های داخلی بدن همچون کلیه،معده و دستگاه گوارش اثرات جبران‌ناپذیری بگذارد.

نشانه‌ها چیست؟

علایم و نشانه‌های ARFID شامل عادات غذایی شدیدا انتخابی، انتخاب‌های غذایی محدود، خوردن وعده‎‌های بسیار کوچک، مشکل در جویدن، بلع و هضم غذاهای خاصی است. کودکان و بالغان مبتلا به ARFID گهگاه یک بی‌ میلی کلی به غذا نشان می‌دهند و بیشتر به مکمل‌های غذایی و گاهی به تغذیه از طریق لوله برای جلوگیری از کمبود مواد مغذی و حفظ وزن نرمال خود نیاز دارند.

فراوانی در مردان به اندازه زنان

آرفید مردان را به اندازه زنان مبتلا می‌کند، در حالی که دیگر اختلالات خوردن، مانند بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، بیشتر در دختران و زنان رخ می‌دهد. همچنین بر خلاف دیگر اختلالات خوردن، آرفید معمولاً در اوایل کودکی ایجاد می‌شود.

70-85 درصد اثر ژنتیک بر آرفید

محقق ارشد این تحقیق می‌گوید: «به منظور تخمین وراثت پذیری آرفید، ما با بررسی داده‌های 34 هزار دوقلو دریافتیم که وراثت پذیری آرفید 70 تا 85 درصد است.»این تحقیق، آرفید را در میان ارثی ترین اختلالات قرار می‌دهد. در مقایسه، اوتیسم 79-84٪ و ADHD 76-89٪ برآورد شده است. علاوه بر این، وراثت پذیری آرفید بیشتر از بی اشتهایی عصبی (48-74٪)، پرخوری عصبی (55-61٪) و اختلال پرخوری (39-57٪) است که نشان می‌دهد آرفید ممکن است ارثی ترین اختلال غذا خوردن باشد.

درمان

یافته‌ها نشان می‌دهد که مطالعات ژنتیکی ظرفیت زیادی برای کمک به درک علل آرفید دارد. هم اکنون درمان هایی برای آرفید با استفاده از درمان شناختی رفتاری وجود دارد. ضمن این که با مصرف نکردن غذا مواد معدنی بدن کاهش می‌یابد و فرد مبتلا به این بیماری باید انواع مکمل‌ها را تحت نظر پزشک مصرف کند.