به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جوان، این دلایل مصداق هایی از خطای انسانی است که معمولا از سوی پلیس به رانندگان گوشزد می شود. ولی جدای این موارد، علل روانی و اجتماعی راننده و سرنشینان آن هم قابل توجه است. آنها باید رفتار درست را یاد گرفته باشند تا در طی مسیر و در طول مسافرت از حوادث تلخ دور بمانند و شیرینی سفر را با تصادفی مرگبار به تلخی نکشانند.
تعلیم و تربیت رانندگی قبل از صدور گواهینامه
علیرضا شریفی یزدی مشاور و روانشناس اجتماعی معتقد است، در کشور ما، مهارت رانندگی تنها منوط به صدور گواهی نامه است و راننده از آموزش دیگر مهارت ها محروم است یا در کلان شهری مثل تهران بیشتر جنبه نمایشی دارد و تنها در چند پارک آن هم برای تعدادی از دانش آموزان انجام می شود. این روانشناس اجتماعی در توضیح تأثیرات ناهنجاری های روانی و اجتماعی افراد که می تواند در بروز تصادفات تأثیر گذار باشد می گوید: «اگر بخواهیم این موارد را به صورت ریشه ای بررسی کنیم باید سراغ تعلیم، تربیت و آموزش و پرورش برویم. آموزش پرورش باید در این 16 هزار ساعتی که از دانش آموزان وقت می گیرد بخشی را به مهارت های زندگی، ارتباطات اجتماعی و نحوه برخورد و تعامل افراد در سطح شهر و جاده و ... اختصاص بدهد تا فرد به عنوان راننده یا سرنشین یاد بگیرد حق و حقوق دیگران را رعایت کند.»
پالایش روانی باید موازی با آزمون مهارت رانندگی باشد
او در ادامه می گوید: «بعضی از افرادی که پشت ماشین می نشینند ممکن است اختلالات روانی سنگینی از اختلالات دو قطبی گرفته تا اختلالات شصیتی داشته باشند. این افراد حین رانندگی از اینکه بد رانندگی کنند و خودشان یا دیگران را به خطر بیندازند، ترس و محابایی ندارند. اگر این قبیل رانندگان از سوی پلیس شناسایی و در اختیار روانپزشکان قرار گیرند حتما اختلالات شخصیتی شان آشکار خواهد شد. لذا راهنمایی و رانندگی بایستی علاوه بر آزمون مهارت، افراد را توسط یک متخصص پالایش روانی دقیقی کنند تا از بروز تصادفات مرگبار پیشگیری شود.»
دخالت سرنشینان در بروز تصادفات
شریفی یزدی سرنشینان در خودرو را هم مقصر در تصادفات می داند و می گوید: «در بررسی بعضی از تصادفات شخص راننده مقصر نیست. بلکه کسانی هستند که در ماشین می نشینند و فکر می کنند در خانه نشسته اند به همین خاطر شوخی می کنند یا با راننده حرف میزنند و شروع به سر و صدای بلند می کنند. آموزش سرنشینان از جمله آموزش های کوتاه مدت است که باید از سوی رسانه ها انجام گیرد.» وی در ادامه به نگاه سطحی مردم به آمار کشته ها و مصدومان در تصادفات طعنه می زند و می گوید: «خدمات درمانی سنگین، هزینه های مالی و روانی بر جامعه و خانواده ها و ... از جمله خسارت هایی است که به دوش دولت می افتد و طبعات زیادی دارد. بنابراین آمار این فاجعه در سالهای آتی باید به صفر برسد.» این روانشناس اجتماعی به نبود زیر ساخت های لازم در کشور اشاره دارد و می گوید: «در کشور زیر ساخت های مناسب برای تخلیه هیجانات، مانند پیست موتورسواری و اتومبیلی رانی که در رفتارهای مانوری خطرآفرین موثر است وجود ندارد. از دیگر علت های بروز تصادفات، سهل انگاری خانواده هاست. دیده می شود آنها در طول مسیر به نوجوان ها و جوانهایی که فاقد گواهینامه هستند و تجربه رانندگی در جاده را ندارند اجازه می دهند پشت فرمان بنشینند و تمرین رانندگی کنند.»
مشکلات اقتصادی در بالا رفتن آمار تصادفات
شریفی یزدی مشکلات اقتصادی را هم در بالا رفتن آمار تصادفات دخیل می داند و می گوید: «نسبت جاده های مناسب ، نسبت صندلی های هواپیما و قطار به کل جمعیت 85 میلیونی کشور، آماری ناچیز است. چرا که زیرساخت ها کافی نیست در نتیجه امکاناتی که وجود دارد با قیمتی گران در اختیار در خواست کننده ها قرار می گیرد به همین دلیل بسیاری از خانواده های ایرانی توان پرداخت آن را ندارند. بنابراین با اتومبیل راهی سفر می شوند و حتی دیده می شود خودروشان به اتاق خواب و آشپزخانه هم تبدیل شده سپس در جایی اتراق می کنند و داخل چادر و حتی گاهی بدون چادر با یک گاز پیکنیک غذا درست می کنند و همانجا استراحت می کنند.»
وی در آخر گفت: «متأسفانه خودروهایی که در سفرها استفاده می شود بیشتر خودروهای داخلی است و می دانیم هیچ کدام استاندارد لازم برای سفر را ندارد. از طرفی افراد فقیر در جامعه یا خودرو ندارند یا به خاطر عدم توان مالی حتی با خودرویی که نیاز به تعمیر دارد راهی جاده می شوند و به دل کوه می زنند به همین خاطر ممکن است ترمز ببرد و یا در قسمت خطرناک یک جاده پنجر شود و یا دیگر قادر به ادامه راه نباشد.»
نظر شما