به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جهان‌صنعت، امسال نیز طبق اعلام کمپین معلولان قرار است به‌طور مرتب و ماهانه در همه شهرها در اعتراض به عدم اجرای قانون حمایت از معلولان تجمعات اعتراضی برگزار شود. وضعیت بغرنج معلولان سال‌هاست که باعث شده تا آنها به افرادی گوشه‌گیر و دور از جامعه تبدیل شوند. محدودیت‌هایی که در شهر برای رفت‌وآمد آنها وجود دارد و البته بارها و بارها در مورد این محدودیت‌ها وعده‌های بسیاری داده شده اما هیچ‌کدام به مرحله اجرا در نیامده از یک سو و بیکاری و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی از سوی دیگر و حتی مناسب نبودن خانه‌هایی که در آن زندگی می‌کنند همه و همه دست به دست هم داده تا این قشر در بسیاری از موارد هیچ امیدی به آینده خود نداشته باشند و محدودیت‌ها و محرومیت‌ها همیشه آنها را آزار بدهد. از سوی دیگر، سال‌هاست که قانون ۳ درصد استخدام معلولان در نهادها و سازمان‌های دولتی هم دیگر به درستی اجرا نمی‌شود و همین امر باعث شده تا بسیاری از این افراد برای امرارمعاش خود با مشکلات عدیده‌ای مواجه باشند.
در حالی که خط فقر بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان اعلام شده اما مستمری‌ای که این افراد دریافت می‌کنند کمتر از ۶۰۰ هزار تومان است و معلوم نیست واقعا با چه قاعده و قانونی مسوولان به این رقم رسیده‌اند و توقع دارند این افراد بتوانند با مبلغ ۵۴۶ هزار تومان ماهانه هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند. در حالی که بسیاری از این افراد اجاره‌نشین و بسیاری از آنها نیازمند دارو و درمان هستند که همین مسائل درمانی و هزینه‌های آن برایشان گاهی سر به فلک می‌کشد و هیچکس هم نیست تا پاسخگوی نیازهای آنها باشد. متاسفانه با توجه به مشکلات اقتصادی و افزایش تورم زندگی برای این افراد و البته خانواده‌هایشان بسیار سخت‌تر شده است.
برخی از این افراد به دلیل خراب یا فرسوده شدن وسایل حرکتی خود دیگر قادر به بیرون رفتن از خانه نیستند و البته نه کمک‌هزینه‌های بهزیستی و نه امکان اقتصادی خانواده‌ها اجازه تعمیر یا تهیه یک وسیله جدید را به آنها نمی‌دهد. همین مساله بسیاری از این افراد را خانه‌نشین کرده و باعث شده تا از لحاظ روحی و روانی نیز دچار مشکلات عدیده‌ای شوند. رسیدگی به وضعیت معلولان در درجه اول وظیفه مسوولان است، آنها باید شرایط را برای حضور این افراد در جامعه فراهم کنند، اما متاسفانه هنوز اقدام جدی انجام نشده است.
تمام این‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که به گفته برخی خانواده‌های معلولانی که در آسایشگاه‌های معلولان ذهنی نگهداری می‌شوند، از افزایش قیمت‌ها گلایه می‌کنند. چراکه سازمان بهزیستی طبق قانون باید مبلغی به عنوان یارانه برای نگهداری این افراد به مراکز غیردولتی پرداخت کند. با اینکه پیش از عید قرار بر افزایش کمک‌هزینه نگهداری شبانه‌روزی معلول ۵۰ درصد، یارانه کمک‌هزینه نگهداری روزانه معلولان ۳۵ درصد و حق پرستاری مادران و همسران فداکاری که در خانه از معلولان عزیز مراقبت می‌کنند، ۲۰ درصد بود اما بنابه دلایلی که هنوز مشخص نیست این یارانه‌ها به برخی مراکز پرداخت نشده است. این در حالی است که مدیر آسایشگاه خیریه کهریزک قبلا اعلام کرده: «براساس بالاترین استانداردهای موجود در ایران به لحاظ فضاهای سبز، تفریحی، هنری، فرهنگی، مراقبتی و درمانی، برآورد هزینه‌های نگهداری هر معلول در سال ۱۴۰۱ ماهانه ۱۲ میلیون تومان بود که در سال جاری این رقم به ۱۵ میلیون تومان خواهد رسید که سازمان بهزیستی نیز این رقم را بدون در نظر گرفتن استانداردها، ۸ میلیون تومان برآورد کرده است. » به گفته برخی آسایشگاه‌های معلولان ذهنی، سازمان بهزیستی تنها ۲ میلیون تومان یارانه پرداخت می‌کند و مابقی آن را باید خانواده این افراد جبران کنند. به همین دلیل بسیاری از آسایشگاه‌ها شهریه‌های نگهداری از معلولان را افزایش داده‌اند اما افرادی که سرپرست ندارند چه باید بکنند؟!
شهریه‌ها از ۲ میلیون به ۵ میلیون تومان رسیده!
یکی از خانواده‌هایی که فرزند خود را در یکی از آسایشگاه‌های نگهداری شبانه معلولان ذهنی ارجاع داده است به «جهان‌صنعت» گفت: متاسفانه اخیرا هزینه‌های نگهداری از فرزندم سرسام‌آور شده است. پارسال شهریه این آسایشگاه برای نگهداری فرزندم دو میلیون تومان بود و مابقی آن را سازمان بهزیستی در قالب یارانه به آسایشگاه پرداخت می‌کرد اما در حال حاضر این شهریه به ۵ میلیون تومان رسیده است. مشخص نیست این آسایشگاه بدون قواعد و ضوابط شهریه‌ها را افزایش داده است یا یارانه بهزیستی به این مراکز قطع شده است.
یارانه‌ای که متناسب با تورم نیست
مدیرعامل یکی از آسایشگاه‌های نگهداری معلولان ذهنی در کرج در پاسخ به اینکه چرا شهریه نگهداری از این کودکان دوبرابر شده است، به «جهان‌صنعت» گفت: پیش از عید بسیاری از معلولان و انجمن به دلیل بودجه غیرمنطقی مقابل سازمان برنامه‌وبودجه تجمع کردند، چراکه با اینکه قرار بود پرداختی یارانه سازمان بهزیستی به آسایشگاه‌ها متناسب با تورم باشد اما هنوز پرداختی انجام نشده است. حتی در این خصوص برای دادستانی، سازمان برنامه‌وبودجه، رییس‌جمهوری و دیگر سازمان‌های مربوطه نامه نوشتیم اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌ایم. اگر به همین منوال پیش برود، بسیاری از آسایشگاه‌های نگهداری از جمله خود ما دچار تعطیلی می‌شویم.
وی افزود: هزینه نگهداری هر فرد طبق نظر کارشناسان حدود ۱۱ میلیون و هفتصد هزار تومان است. یارانه معلولان طی ماه‌های اخیر مبلغ ۳ میلیون تومان افزایش یافته است که آن هم برای همه پرداخت نمی‌شود و تقریبا برای نصف مددجویان پرداخت می‌شود که این مابه‌التفاوت توسط نیکوکاران و خیران از طریق اهدای ملک، اهدای ملزومات آشپزخانه، معاینات پزشکی و غیره جبران می‌شود. این در حالی است که حدود ۱۲۰ مددجو در این آسایشگاه زندگی می‌کنند که ۳۳ نفر از آنها فاقد سرپرست هستند. در حالی در اسفند ۱۲۰ میلیون تومان برای دارو هزینه کردیم که این ماه همان داروها ۱۲۸ میلیون تومان شده است. وقتی هزینه‌ها روز به روز بیشتر می‌شود ما چگونه باید این مخارج را پرداخت کنیم؟! این در حالی است که برخی مددجوهای ما دارای پوشش بیمه‌ای نیستند و برخی داروهای خاص نیز با قیمت آزاد خریداری می‌شود. هزینه داروی یکی از مددجوها ماهانه یک‌میلیون و دویست هزار تومان است. هزینه دارو برخی دیگر از مددجوها بیشتر است. با این حال ما مخالف فشار مضاعف بر خانواده‌ها هستیم اما چاره‌ای نداریم! چراکه کمک‌های مردمی از حدود تابستان سال گذشته در آسایشگاه کاهش یافته که بخشی به علت کرونا بود، لذا انتظار داشتیم بعد از کرونا جهشی در این خصوص داشته باشیم اما جهش مدنظر ما انجام نشد.
این مدیر در ادامه اظهار کرد: مستمری خانواده‌های دارای یک معلول ۵۴۶ هزار تومان، دو معلول ۷۸۰ هزار تومان، سه معلول یک میلیون و ۹۲ هزار تومان، چهار معلول یک میلیون و ۴۰۴ هزار تومان و در نهایت پنج معلول یک میلیون و ۷۱۶ هزار تومان بود. وقتی این ارقام و اعداد را با رقم ۱۲ تا ۱۸ میلیونی سبد معیشت و خط فقرِ ۱۵ میلیون تومانی مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که بین مستمری معلولان با این ارقام فاصله نجومی وجود دارد. این مستمری‌ها اصلا کافی نیست و اگر کمک خیرین نباشد و خانواده‌ها به داد فرزندان معلول خود نرسند، وضعیت بغرنج می‌شود. با این حال طبق قانون یارانه معلولان، اگر مسوولی وظیفه خود را در این خصوص انجام ندهد، می‌شود از او شکایت کرد. لذا مسوولان مربوطه و سازمان برنامه و بودجه باید در این خصوص پاسخگو باشند.
او به ماده ۲۷ قانون حمایت از حقوق معلولان اشاره کرد و گفت: طبق این ماده قانونی دولت باید کمک هزینه معیشتی به میزان حداقل دستمزدِ مصوب در شورای‌عالی کار برای معلولان در نظر بگیرد. این رقم برای سال قبل چیزی حدود ۴ میلیون و ۱۷۰ هزار تومان بود که صرفا ۲۰۰هزار تومان از آن به معلولان پرداخت شد. ضمن اینکه همین رقم را هم ۶ ماه پرداخت نکرده‌اند. در کل، سال ۱۴۰۱ برای افراد دارای معلولیت سال خیلی سختی بود. سبد معیشت این افراد کوچک‌شده و بسیاری از اقلام غذایی اساسی از سفره آنها حذف شده است که همین سوءتغذیه مشکلات این افراد را بیشتر می‌کند. امیدواریم هرچه سریع‌تر دولت صدای اعتراض معلولان را بشنود.
نظر شما