به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس، پویش تازه‌ای با عنوان «ما از غذای ایمن محروم هستیم» در بخش «فارس من» ثبت شده که توسط بیماران مبتلا به بیماری سلیاک راه‌اندازی شده است؛ بیماری‌ای که مبتلایان را به رژیم مادام‌العمر بدون گلوتن وادار می‌کند و در صورت مصرف گلوتن، می‌تواند منجر به کم‌خونی، سوءتغذیه، پوکی استخوان، ناباروری و حتی مرگ شود.
مطالبات این بیماران، شامل سه محور اصلی است:
-
تخصیص یارانه و کاهش قیمت محصولات فاقد گلوتن
-
پوشش بیمه‌ای هزینه‌های تشخیصی و درمانی
-
آموزش و آگاهی‌رسانی برای تشخیص زودهنگام در نظام سلامت
قیمت‌های سرسام‌آور، مانع تغذیه ایمن
بیماران می‌گویند:«نان، ماکارونی یا بیسکوییت بدون گلوتن گاهی تا ۱۰ برابر گران‌تر از محصولات معمولی است. در حالی‌که زندگی ما به این رژیم وابسته است، اما تهیه این غذاها عملاً از توان بسیاری از خانواده‌ها خارج شده است.»
پاسخ سازمان غذا و دارو: بیش از ۱۱۲ محصول بدون گلوتن در بازار است
عبدالعظیم بهفر، مدیرکل فرآورده‌های غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو در گفت‌وگو با خبرنگار فارس، گفت:«تا امروز مجوز تولید و واردات ۱۱۲ محصول بدون گلوتن صادر شده که شامل انواع نان، شیرینی، آرد، بیسکویت، کیک، ماکارونی و ... است. این محصولات تحت نظارت آزمایشگاهی دقیق هستند و سلامت آن‌ها تضمین می‌شود.»
وی همچنین تأکید کرد که بخشی از این اقلام در داخل کشور تولید می‌شوند و بخشی نیز از خارج وارد می‌شوند.
اما مسأله اصلی؛ قیمت است، نه فقط دسترسی!
با وجود تولید این محصولات، آنچه بیماران سلیاکی را نگران کرده، قیمت بسیار بالای آن‌هاست؛ مشکلی که سازمان غذا و دارو عملاً مسئولیتی در قبال آن نمی‌پذیرد.
تأمین مالی و یارانه این اقلام باید از مسیر سازمان‌های بیمه‌گر، وزارت بهداشت، سازمان برنامه و بودجه و حتی مجلس پیگیری شود.
بیماران سلیاکی خواهان پاسخ هستند
بیماران در بیانیه‌ای که در پویش خود منتشر کرده‌اند، می‌نویسند:«ما از شما حمایت نمی‌خواهیم، بلکه فقط می‌خواهیم بتوانیم مثل همه انسان‌ها، غذای سالم و ایمن بخوریم؛ غذایی که جان ما را نگیرد.»
راه‌حل چیست؟
-
یارانه مستقیم یا کارت خرید غذایی برای بیماران سلیاکی
-
افزودن این بیماران به فهرست بیمه‌های خاص برای پوشش اقلام رژیمی
-
تولید بیشتر داخلی و نظارت بر قیمت‌گذاری اقلام فاقد گلوتن
-
ایجاد سامانه توزیع منصفانه و یارانه‌ای در داروخانه‌ها یا فروشگاه‌های سلامت
هر روز تأخیر در حمایت از این بیماران، یعنی گرسنگی تحمیلی برای کسانی که راهی جز رعایت رژیم غذایی ندارند. آیا مسئولان صدای بیماران سلیاکی را خواهند شنید؟
نظر شما