به گزارش سلامت نیوز صدری در یادداشتی که به پایگاه خبری «دوشنبههای دارویی» ارائه کرد، پلاسما را «مایع حیاتی خون» و ماده خام اصلی داروهایی همچون آلبومین و ایمونوگلوبولین معرفی کرد؛ داروهایی که به گفته او «در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارند و درمان بسیاری از بیماران مبتلا به هموفیلی، نقص ایمنی، سوختگیها و بیماریهای خودایمنی بدون آنها ممکن نیست.»
او با مرور تاریخچه جهانی صنعت پلاسما توضیح داد که این حوزه از جنگ جهانی دوم و نیاز فوری به آلبومین برای نجات جان سربازان مجروح شکل گرفت و امروز بازاری بیش از ۳۳ میلیارد دلار را به خود اختصاص داده است. به گفته صدری، «وابستگی شدید دنیا به پلاسمای جمعآوریشده در آمریکا و انحصار ۷۰ درصدی این کشور باعث شده در بحرانهایی مثل پاندمی کووید، کمبود داروهای پلاسمایی در سراسر جهان از جمله ایران به شدت احساس شود.»
این فعال صنعت دارو در ادامه به مسیر طیشده در ایران پرداخت و گفت: «از اوایل دهه ۸۰ با راهاندازی مراکز خصوصی پلاسمافرزیس در کنار سازمان انتقال خون، کشور ما توانست بخشی از نیاز داخلی را تأمین کند. امروز ۲۳ مرکز فعالند که بیش از دو سوم پلاسما را فراهم میکنند. مدل همکاری ایران با پالایشگاههای اروپایی نیز آنقدر موفق بوده که سازمان بهداشت جهانی آن را به دیگر کشورها توصیه کرده است.»
با این حال، صدری بزرگترین چالش صنعت را «ابهام قانونی و تداخل وظایف نهادهای متولی» میداند. او یادآور شد: «آییننامه سازمان غذا و دارو و اساسنامه سازمان انتقال خون در برخی موارد همپوشانی دارند و همین مسئله بیش از دو دهه موجب ناکارآمدی نظارت شده است.» به گفته او، علاوه بر این «صنعت بالادستی پلاسما هنوز بهعنوان دانشبنیان شناخته نشده و از حمایتهای مالی و معافیتهای قانونی محروم است.»
صدری پیشنهاد داد برای رفع بحران، چند اقدام همزمان انجام شود: تسهیل صدور مجوز برای مراکز خصوصی، حذف رگولاتورهای موازی و پایان رقابت دولتی با بخش خصوصی، طبقهبندی صنعت پلاسما ذیل صنایع دانشبنیان و اجرای برنامههای آگاهیبخشی برای جذب اهداکنندگان مستمر.
او در پایان تأکید کرد: «اگر این سیاستها اجرا شود، میتوان تا سال ۱۴۰۹ تولید پلاسما در کشور را به یکمیلیون و ۴۰۰ هزار لیتر رساند و مصرف ایمنوگلوبولین را به سطح کشورهای منطقه مثل ترکیه و عربستان نزدیک کرد. این یعنی دسترسی بیماران ایرانی به داروهای حیاتی تضمین خواهد شد.»
نظر شما