به گزارش سلامت نیوز به نقل از newsweek، بر اساس پژوهشی بزرگ و تازه، شخصیت افراد میتواند نقش مهمی در این داشته باشد که چه مدت زندگی میکنند. این تحقیق نشان میدهد برخی ویژگیهای شخصیتی میتوانند خطر مرگ زودهنگام را بهطور قابلتوجهی افزایش یا کاهش دهند.
این مطالعه که توسط دانشگاه لیمریک در ایرلند انجام شده، نشان میدهد ویژگیهایی مانند اضطراب بالا، نظمپذیری (وظیفهشناسی) و برونگرایی میتوانند تأثیر مستقیمی بر طول عمر داشته باشند.
به گفته پژوهشگران، تأثیر این ویژگیهای شخصیتی بر خطر مرگ، همسنگ عواملی مانند درآمد، سطح تحصیلات و سایر شاخصهای جایگاه اجتماعی است.
یکی از بزرگترین مطالعات درباره شخصیت و طول عمر
پژوهشگران دادههای چند دههای مربوط به حدود ۵۷۰ هزار نفر از چهار قاره را بررسی کردند. این دادهها در مجموع نزدیک به شش میلیون سال زندگی انسانی را دربر میگرفت و شامل اطلاعات بیش از ۴۳ هزار مورد مرگ بود.
به همین دلیل، این تحقیق یکی از جامعترین و بزرگترین مطالعاتی به شمار میرود که تاکنون ارتباط میان ویژگیهای شخصیتی و طول عمر را بررسی کرده است.
اضطراب؛ عاملی مرتبط با افزایش خطر مرگ
یکی از روشنترین یافتههای این پژوهش، نقش روانرنجوری (Neuroticism) بود؛ ویژگیای که با اضطراب، نگرانی مداوم و بیثباتی هیجانی شناخته میشود.
بزرگسالانی که نمره بالاتری در این ویژگی داشتند، بهطور معناداری در معرض خطر بالاتر مرگ زودهنگام قرار داشتند. پژوهشگران دریافتند که به ازای هر یک واحد افزایش در روانرنجوری، خطر مرگ حدود سه درصد افزایش مییابد.
این ارتباط بهویژه در میان بزرگسالان جوان قویتر بود؛ موضوعی که نشان میدهد استرس مزمن و ناتوانی در مدیریت احساسات میتواند در طول زمان بدن را فرسوده کرده و به سلامت آسیب بزند.
نظمپذیری و برونگرایی؛ عوامل محافظتکننده
در مقابل، افرادی که در ویژگی وظیفهشناسی یا نظمپذیری (Conscientiousness) نمره بالاتری داشتند، یعنی منظم، منضبط و هدفمحور بودند، کمتر در معرض مرگ زودهنگام قرار گرفتند.
بر اساس نتایج، هر یک واحد افزایش در وظیفهشناسی با کاهش ۱۰ درصدی خطر مرگ همراه بود؛ قویترین اثر محافظتی که در این مطالعه مشاهده شد.
ویژگی برونگرایی (Extraversion) نیز با طول عمر بیشتر ارتباط داشت. افرادی که اجتماعیتر و در تعامل فعالتری با دیگران بودند، حدود سه درصد خطر مرگ کمتری داشتند—بهویژه در کشورهایی مانند ایالات متحده و استرالیا.
همه ویژگیها به یک اندازه مهم نیستند
پژوهشگران دریافتند که بین خطر مرگ و دو ویژگی گشودگی به تجربه (خلاقیت و کنجکاوی) و توافقپذیری (همکاری و اعتماد) ارتباط پایدار و معناداری وجود ندارد.
مایره مکگیهان، نویسنده اصلی پژوهش و استادیار روانشناسی در دانشگاه لیمریک، تأکید میکند که این یافتهها به معنای سرنوشت قطعی نیستند:«این مطالعه نشان میدهد افرادی که در جمعیت عمومی روانرنجورتر هستند، در مقایسه با دیگران در معرض خطر نسبی بالاتری قرار دارند. اما باید توجه داشت که این خطر نسبی است، نه قطعی.»
شخصیت؛ عاملی نوظهور در سلامت عمومی
پارایگ اس اُسولیوان، روانشناس و از نویسندگان این مقاله، میگوید این یافتهها میتواند نگاه پژوهشگران و سیاستگذاران را نسبت به عوامل خطر سلامت تغییر دهد:«شخصیت یکی از محرکهای کلیدی سلامت و طول عمر است. اندازه اثر آن با عواملی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی برابری میکند.»
به گفته او، این پژوهش «پیشگامانه» است و میتواند مسیر تحقیقات آینده درباره تأثیر ویژگیهای روانشناختی بر فرایندهای زیستی و رفتارهای سلامتمحور را هموار کند.
مکگیهان نیز میافزاید:«این اطلاعات میتواند به افزایش آگاهی درباره انتخاب سبک زندگی و راهبردهای مقابله با استرس کمک کند؛ عواملی که ممکن است بر طول عمر بیشتر یا کمتر افراد اثر بگذارند.»
این پژوهش نشان میدهد شخصیت تنها یک ویژگی روانی نیست، بلکه میتواند به عاملی مهم در سلامت عمومی و طول عمر تبدیل شود—عاملی که در کنار سبک زندگی، شرایط اجتماعی و مراقبتهای پزشکی، نقش تعیینکنندهای ایفا میکند.
نظر شما