به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ انتقال آب از حوضهیی به حوضه دیگر همیشه مورد نقد كارشناسان بوده و هست. انتقال آب خزر به دشت مركزی ایران هم مخالفان خود را همچنان دارد. استدلال این كارشناسان بر این است كه هر حوضه آبی مختصات خود را دارد و امكان انتقال آب میان حوضهیی از راههایی است كه بهتر است به آن پرداخته نشود. اما كارشناسی در این میان خبر از این داده كه آنچه باعث خشكی دریاچه ارومیه شده است، احداث سد نبوده، احداث جادهیی به نام جاده كلانتری بوده است.
بهروز دهزاد در این خصوص به ایسنا گفته است: «دریاچه ارومیه از زمانی دچار این سرنوشت شد كه جادهیی را به صورت كاملا غیرعلمی و غیراصولی در وسط آن احداث كرده و با تخریب یك كوه و ریختن سنگها به داخل آب، دریاچه را به دو نیم تقسیم كردند. این كار باعث قطع جریان آب دریاچه شد. در حالی كه جریان آب دریاچه، حكم خون در بدن انسان را داشته و همانگونه كه خون باعث اكسیژن رسانی به اعضای مختلف بدن میشود، با خنكتر كردن دریاچه، موجب كاهش تبخیر آبهای آن میشود.»
استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینكه برای نجات دریاچه ارومیه باید پیش از هر كاری جاده را از میان برداشت، افزود: «تاكنون مدیرانی كه برای حل مشكل دریاچه ارومیه انتخاب شدهاند هیچ كدام سررشتهیی از كار نداشته و با اقدامات نامناسب خود هر روز وضع آن را از آنچه هست بدتر میكنند.»اما در میان طرحهای گوناگون و رنگ و وارنگ نجات دریاچه، بانك جهانی هم برای حل این معضل زیست محیطی بودجهیی را درنظر گرفته بود و قرار بود طی یك پروژه انجام شود.
بودجهیی كه در این میان نیست و نابود شده و خبری از آن نیست. دهزاد در این خصوص گفت: «در اواخر دولت دهم پروژهیی با همكاری بانك جهانی برای نجات دریاچه ارومیه طراحی شد كه حتی یك صفحه كاغذ هم از وضعیت اجرای آن ارائه نشده است و در آخر هم اصلا معلوم نشد وامهای هنگفتی كه از بانك جهانی گرفته شده و باید بازگردانده شود كجا رفت. سازمان حفاظت محیط زیست نباید پشت درهای بسته برای محیط زیست كشور تصمیم بگیرد، كارها باید به صورت شفاف انجام گرفته و جامعه كارشناسی در جریان تصمیمگیریها قرار گیرند.»
انتقال آب ارس به دریاچه ارومیه نیز از نگاه این كارشناس اكولوژی آبهای داخلی بیفایده و بدون مطالعه ابعاد تخریب اعلام شد. وی این طرح را مانند دیگر طرحهایی كه برای دریاچه ارومیه به اجرا درآمده، كاملا احساسی و عجولانه دانست و گفت: «رود ارس اكولوژی مخصوص به خود را داشته و متعلق به منطقه دیگری است و با وجود مبالغ بسیاری كه در این طرح هزینه شده، تنها شاهد نابودی رودخانه ارس خواهیم بود. آبی كه منتقل میشود اصلا به دریاچه نمیرسد و روستاییان در میان راه آن را برداشت میكنند. زیرا انتقال آب تابع اصول و قوانینی است كه هیچ كدام از آنها در این طرح در نظر گرفته نشده است.»
وی تصریح كرد: «متاسفانه سالهاست كه جامعه كارشناسی كشور حوصله بررسی آمارها و تحقیقات انجام شده را ندارند و همیشه راحتترین راه را برای حل مسائل و مشكلات ارائه میدهند. به عنوان مثال بسیاری از كارشناسان سدها را عامل خشكی دریاچه ارومیه معرفی میكنند در صورتی كه این گونه نیست.»دریاچه ارومیه، دریاچهیی با وسعت حدود 3درصد مساحت كل كشور، درحال خشك شدن نیست، خشك شده است. عدهیی میگویند این دریاچه قابل بازگشت نیست و عدهیی دیگر هنوز امیدوارند شاید اتفاقی بیفتد و ارومیه دوباره زنده شود. شاید در آیندهیی نهچندان دور تنها قصهیی از ارومیه باقی میماند و فرزندانمان جز نامی از دومین دریاچه شور دنیا به یاد نیاورند.
نظر شما