سعید ملایری در گفتوگو با فارس، اظهار داشت: سمعک در واقع یک تقویتکننده صدا تلقی میشود که از سه جزء میکروفن، آمپلیفایر و بلندگو تشکیل شده است و با استفاده از یک منبع تغذیه- که معمولاً باتریهای یکبار مصرف و مخصوص سمعک است- کار تقویت صدا و دریافت صداهای اطراف را انجام میدهد.
نائب رئیس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران گفت: از نظر شکل فیزیکی و مکان قرارگیری، سمعک به دو گروه تقسیم میشود: گروه اول سمعکهایی که روی گوش قرار میگیرند که به سمعکهای سطح گوشی معروفند و دسته دوم سمعکهایی که روی بدن قرار گرفته و به سمعکهای جیبی مشهور هستند.
مدرس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: با پیشرفت تکنولوژی در حال حاضر بخش عمده سمعکها از نوع سطح گوشی هستند و تولید سمعک جیبی بسیار کم شده است؛ چرا که شرکتهای سازنده توانستهاند اجزاء سمعک را در کوچکترین اندازه ممکن طراحی و تولید کنند.
متخصص شنوایی شناسی ادامه داد: خود سمعک سطح گوشی نیز به دو مدل تقسیم میشود؛ مدل اول سمعکی است که پشت لاله گوش قرار گرفته و به آن سمعک پشت گوشی میگویند. نوع دوم سمعکی است که داخل کانال گوش قرار میگیرد و به سمعک داخل گوشی مشهور است.
نایب رئیس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران تقسیمبندی سمعکها را از نظر تکنولوژی یا فناوری در سه گروه عمده دانست و گفت: سمعکهای آنالوگ یا نیمه دیجیتال، سمعکهای دیجیتال و سمعکهای هوشمند که هر چه از سمت سمعک نیمه دیجیتال به سمت سمعک هوشمند میرویم تغییرات عمدهای ملاحظه میکنیم.
ملایری به این تغییرات اشاره داشت و افزود: در سمعک های هوشمند، تعداد مدارهای پردازش صدا افزایش پیدا میکند و این امکان را فراهم میسازد که سمعک از یک تقویتکننده صرف، به یک پردازشگر بسیار پیشرفته صدا و گفتار تبدیل شود.
متخصص شنوایی شناسی بیان داشت: در سمعکهای هوشمند امکان تفکیک صدای محیط از صدای انسان به راحتی امکانپذیر است و اگر فرد در جایی باشد که هم صدای محیط و هم صدای فرد گوینده وجود داشته باشد سمعک به شکل هوشمند صدای محیط را کم کرده و صدای فرد گوینده را تقویت میکند.
نایب رئیس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران ادامه داد: مثال دیگر در مورد سمعکهای هوشمند، امکان ذخیره اطلاعات صوتی پیرامون محیط کاربر سمعک است که این امر به متخصص شنوایی شناس کمک میکند تا سمعک را در نوبتهای بعدی بر اساس نیازهای واقعی بیمار تنظیم کند نه بر اساس محاسبات از پیش طراحی شده.
ملایری افزود: در مجموع وقتی به سمت سمعکهای هوشمند حرکت میکنیم امکان افزایش کیفیت صدا و برآورده کردن نیازهای ارتباطی فرد کم شنوا بیشتر میشود.
مدرس دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت: در حال حاضر در مهندسی طراحی سمعک آن قدر پیشرفت حاصل شده که متخصصان این حوزه ادعا میکنند اگر به طور واقعی مشخص شود که گوش انسان دقیقاً چه کاری انجام میدهد آنها نیز میتوانند شبیه گوش انسان را طراحی و در اختیار افراد کم شنوا قرار دهند.
نایب رئیس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران اظهار داشت: با همه پیشرفتهایی که در حال حاضر در زمینه نحوه عملکرد گوش انسان صورت گرفته هنوز تا آشنایی کامل با فیزیولوژی سیستم شنوایی فاصله زیادی باقیمانده است.
وی افزود: طی دو دهه گذشته ، هر میزان که دانش انسان در زمینه نحوه عملکرد گوش افزایش پیدا کرده است به همان نسبت نیز میتوان ادعا کرد که قابلیتها و تواناییهای سمعک نیز افزایش یافته است.
نایب رئیس انجمن علمی شنوایی شناسی ایران افزود: به هر حال رایجترین درمان غیردارویی و غیرجراحی کم شنوایی سمعک است.
نظر شما