پیشرفت علم همیشه هم خوب و سازنده نیست. یعنی همه مسایل دنیا دو صورت دارند: منفی و مثبت. فناوری هم اینگونه است. انیشتین جمله جالبی در این مورد دارد که می گوید: «من از روزی می ترسم که تکنولوژی از تعامل انسانی پیشی بگیرد. چنین روزی، جهان نسلی از احمق ها خواهد داشت.» این جمله بار مفهومی بالایی دارد. همه از تکنولوژی در جهت بهبود امور استفاده می کنیم اما اگر قرار باشد همه زندگی ما را فرا بگیرد، فاتحه انسانیت و مهربانی را باید خواند.
از چه سنی برای کودکان موبایل بگیریم؟
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام نیوز ؛ موبایل یکی از محصولات فناوری است که مزایای بیشماری دارد. به ویژه در این عصر که موبایل تقریبا همه کار می کند و علاوه بر تلفن، دوربین، کامپیوتر، حسابدار و ... نیز هست . اما همین موبایل دوست داشتنی که نفس بسیاری از ما به آن وابسته است برای کودکان مضر و مخرب است. متاسفانه خیلی از والدین در مورد اینکه فرزندان کوچک آنها گوشی موبایل دارد، با افتخار صحبت می کنند. کودک ۵ یا ۶ ساله ای که گوشی هوشمند به دست می گرد آیا واقعا از محدودیت ها و روش های استفاده آن آگاهی لازم را دارد؟ آیا پدر و مادر او احساس نمی کنند نباید این وسیله از این سن کم در اختیار او قرار بگیرد؟
البته برخی از والدین برای استفاده از موبایل برای فرزندان خود محدودیت تعیین می کنند و مثلا فقط دو ساعت موبایل در اختیار او قرار می دهند.
اما برخی از والدین از اینکه تا قبل از سن ۱۲ – ۱۷ سالگی برای فرزند خود موبایل تهیه کنند، اکراه دارند. برخی از خانواده ها از اینکه موبایل در اختیار فرزند خود قرار دهند می ترسند زیرا هراس دارند مبادا باعث انحراف او بشود.
واقعیت هم این است که والدین نباید به فرزندان دبستانی یا دوره راهنمایی خود موبایل بدهند زیرا با این کار این آزادی را به آنها می دهند که وارد شبکه های اجتماعی آنلاین شوند. یا متاسفانه با دوستان نامناسب ارتباط های مخفیانه داشته باشند. وقتی یک گوشی هوشمند در اختیار یک نوجوان باشد، او به طور دایم به اینترنت دسترسی دارد و اینترنت نیز با همه خوبی ها، سایت هایی دارد که برای فرزندان ما به هیچ وجه مناسب نیستند.
بهترین سن برای خرید گوشی برای فرزندان، دوره دبیرستان است. دختر و پسر در این سن دیگر کودک نیستند و می توانند تا حدی خوب را از بد تشخیص دهند. نمیتوانیم به صراحت مرزی را برای خرید این وسیله مشخص کنیم و مثلا بگوییم هروقت فرزند شما به سن ۱۲ سال و ۲ روزگی رسید، میتوانید برایش تلفن همراه بخرید. مساله این است که ما باید به فرزندان خود اصول و روش صحیح استفاده از هر وسیله یا تکنولوژی جدیدی را بیاموزیم و به آنها بگوییم که باید از وسایل ارتباطی مانند تلفن همراه یا رایانه به نحوی استفاده کنند که برای آنها و دنیای اطرافشان ضرری نداشته باشد و به کسی صدمهای نزند.
ضمن اینکه والدین باید خودشان به این نتیجه برسند که داشتن و استفاده از وسیلهای مانند تلفن همراه برای فرزندشان لازم است یا نه. گاهی والدین برای فرزندان خود نیازهای کاذب درست میکنند؛ مثلا ممکن است همین تلفن همراه یک نیاز کاذب برای برخی بچهها باشد؛ یعنی بچهای که جای خاصی نمیرود یا مشکل خاصی ندارد، نیاز مبرمی هم به داشتن تلفن همراه نخواهدداشت بنابراین خرید این وسیله برای او رفع یک نیاز کاذب محسوب میشود.
عدهای از والدین میگویند فرزندان آنها تلفن همراه را برای بازیهای هیجانانگیز آن میخواهند؛ در این صورت هم میتوان به جای تلفن همراه یک وسیله مخصوص بازی برای آنها تهیه کرد. تلفن همراه یک وسیله ارتباطی است، نه سرگرمی!
گاهی بعضی بچهها در شرایط خاصی قرار دارند یا ابتلا به بیماریهای خاصی در آنها باعث میشود که برقراری ارتباط مداوم آنها با والدینشان نیاز باشد. از سوی دیگر بچههایی هم هستند که به دلیل جدا شدن پدر و مادرشان از یکدیگر، به برقراری ارتباط با پدر یا مادری که کنارشان نیست نیاز دارند، در چنین شرایطی داشتن تلفن همراه برای چنین بچههایی نوعی حل مساله محسوب میشود.
متاسفانه چشم و همچشمیها به خرید تلفن همراه برای بچهها هم رسیده است. این چشم و همچشمی و خرید بدون تدبیر تلفن همراه برای برخی بچهها مانند چاقوی دولبهای است که به طور حتم یک لبه آن خود خانواده را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به عبارت سادهتر، وقتی شما یک وسیله گرانقیمت اما ناکارآمد برای فرزندتان میخرید، او را متوقع خواهید کرد و این توقع به مرور زمان سیر صعودی خواهد داشت.
گاهی ما برای بالا بردن اعتماد به نفس فرزند خود برای او وسیلههای گرانقیمتی میخریم اما اگر این وسیله را گم یا خراب کند، سرزنش و تحقیرش میکنیم که این باعث تخریب اعتماد به نفسش خواهدشد. نتیجه اینکه تلفن همراه باید با توجه به توانمندی و کارایی برای بچهها خریداری شود.
نظر شما