مسوول واحد اهدای عضو بیمارستان مسیح دانشوری با بیان اینكه امکان بهبودی و بازگشت بیمار مرگ مغزی به هیچ عنوان وجود ندارد، گفت: مواردی که شنیده میشود فرد مبتلا به مرگ مغزی بهبود یافته است در واقع مرگ مغزی نبوده و بیمار در کمای عمیق بوده است.
وی بیماریهای عفونی مانند ایدز و اکثر بدخیمیها را مانعی برای اهدای عضو برشمرد و افزود: البته همه این شرایط در زمان فوت شخص، مجدداً ارزیابی میشود.
مسوول واحد اهدای عضو بیمارستان مسیح دانشوری ادامه داد: همه میتوانند در امر اهدای عضو پیشقدم شوند و محدودیت سنی منظور نشده است. تنها عاملی که میتواند مانع اهدای عضو شود، شرایط بالینی فرد اهداء کننده است که در زمان فوت وی توسط پزشک متخصص تشخیص داده خواهد شد.
دكتر قربانی با بیان این كه در مرگ مغزی، خون رسانی به مغز متوقف شده، اكسیژن رسانی به آن انجام نمیگیرد و مغز تمام کارکرد خود را از دست میدهد، گفت: اگرچه پس از مرگ مغزی اعضای دیگر از جمله قلب، کبد و کلیهها هنوز دارای عملکرد هستند، اما به تدریج طی چند روز از کار میافتند.
وی با بیان اینكه هر گونه آسیب شدید به مغز میتواند منجر به تورم بافتی شود، افزود: چون مغز در یك فضای بسته (استخوان جمجمه) قرار دارد و جایی برای این افزایش حجم وجود ندارد، بر بخشهای پایینتر مغز (ساقه مغز) فشار آورده، مانع جریان گردش خون به قسمتهای بالایی و بیش از پیش مانع اكسیژن رسانی میشود.
مسوول واحد اهدای عضو بیمارستان مسیح دانشوری ادامه داد: این فرایند ممكن است چند دقیقه یا چند روز طول بكشد و قلب به کمک دستگاه تنفس مصنوعی به فعالیت ادامه داده و به اعضای دیگر اكسیژن برساند؛ در حالی كه بافت مغز و ساقه مغز كه وظیفه كنترل تنفس و ضربان قلب را بر عهده دارند از این ماده حیاتی(اكسیژن) محروم مانده و دچار مرگ شده است.
دكتر قربانی در پاسخ به این پرسش كه چرا در مرگ مغزی، بیمار تا مدتی دارای ضربان قلب و تنفس است؟ گفت: قلب تا زمانی كه دارای اكسیژن رسانی است، به ضربان خود ادامه میدهد. در بیمار مرگ مغزی هم دستگاه تنفس مصنوعی ( ونتیلاتور) اكسیژن لازم را برای ضربان قلب فراهم خواهد کرد و به محض جدا کردن دستگاه از بیمار، قلب از كار میافتد.
وی در تشریح تفاوت مرگ مغزی با كما اظهار كرد: كما نوعی اختلال در كاركرد مغز است كه شخص دچار كاهش شدید سطح هوشیاری میشود و به هیچ یک از تحریكات پیرامونش، پاسخ نمیدهد. در كما شانس بهبودی برای برخی بیماران وجود دارد، در صورتی كه در مرگ مغزی، بهبودی بیمار غیرممکن و مرگ وی ظرف چند روز حتمی است.
مسوول واحد اهدای عضو بیمارستان مسیح دانشوری با بیان اینكه زندگی نباتی با مرگ مغزی کاملا متفاوت است، گفت: این وضعیت تقریبا همیشه در پی كما رخ می دهد؛ با اینکه شخص بیدار به نظر میرسد (چشمانش باز است) و دارای یك سری حركات غیرارادی اعضای خویش است، هیچ عملكرد ذهنی و شناختی ندارد.
قربانی ادامه داد: اینها در واقع بیمارانی هستند كه به دنبال آسیب شدید مغزی، برای سالهای متمادی زنده میمانند و به نظر هوشیارند، بدون اینكه بتوانند با محیط اطراف خود ارتباطی برقرار كنند.
وی با بیان اینكه فردی كه دچار مرگ مغزی شده، مانند کسی است که در خوابی عمیقی فرو رفته است، در پایان یادآورشد: ریههای فرد به كمك دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) از هوا پر شده، قلب به سبب اكسیژن رسانی دارای ضربان است و حتی پوست او گرم و به رنگ صورتی است.
نظر شما