یک بامداد، چهارراه ولیعصر. ضلع شمالی ماشین‌های شهرداری با آرم شهربان ردیف پارک هستند. به نزدیکی‌ها پل رسیده‌اند و دو، سه ماشین نیروی انتظامی هم ابتدای چهارراه پارک کرده‌اند. جمعیت 20‌نفره‌ای ایستاده، یکی آن میان فریاد می‌زند، بساط من پنج میلیونی نبود، به علی قسم با فاکتور نشان می‌دهم 400 میلیون بساط را خراب کرده‌اید. دستگاه‌های کارت‌خوانش خراب شده و چند گونی ذرتش هم باران خورده است. می‌گوید در شلوغی‌ها دو گوشی همراهش را هم برده‌اند.

ماجرای برخورد با دست‌فروشان چهارراه ولیعصر

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ماجرای برخورد با دست‌فروشان ضلع شمالی چهارراه ولیعصر از ظهر روز سه‌شنبه آغاز می‌شود؛ زمانی که مأموران شهرداری می‌خواستند در حاشیه خیابان اسپیس‌ها را نصب و غرفه بزنند، ولی برخی از دست‌فروشان مقاومت می‌کنند و کار با درگیری متوقف می‌شود، اما وعده بازگشت در همان شب را می‌دهند. یکی از دست‌فروشان قدیمی زنگ می‌زند.

نگران است نزدیک عید چه برنامه‌ای برای دست‌فروشان چهارراه ولیعصر دارند. در تماس با سعید بیگی مدیرعامل شرکت ساماندهی مشاغل می‌گوید که عملیات شبانه متوقف شده و ابتدا طرح ساماندهی برای دست‌فروشان توضیح داده می‌شود و سپس غرفه‌ها احداث می‌شود.

او می‌گوید: قرار نیست در این غرفه‌ها از دست‌فروشان پولی گرفته شود. تنها در ضلع شمالی که دست‌فروشان کمتری بساط می‌کنند راسته نوروزی ایجاد می‌شود و چند دست‌فروشی که غذافروشی دارند هم رایگان در همین غرفه‌ها ساماندهی می‌شوند. خیال دست‌فروشان نگران را آسوده می‌کنیم که امشب خبری نیست.

ساعت یک بامداد. صدای هراس مرد دست‌فروش می‌آید که برخوردها تند شده است. بساط بچه‌ها را خراب کرده‌اند. ریخته‌اند اینجا با بچه‌ها درگیر شده‌اند.

برف می‌آید. اما ایستاده‌اند تا تکلیفشان روشن شود. شهردار ناحیه هم هست. آرام سخن می‌گوید و می‌خواهد به دست‌فروشان این اطمینان را بدهد که قرار نیست از این خیابان رانده شوند. اما گوش دست‌فروشان از این سخنان پر است. خبرها زودتر به این راسته می‌رسد.

یکی از قدیمی‌ها می‌گوید 10 سال است که می‌گویند برایمان غرفه می‌زنند و رایگان به ما تحویل می‌دهند، اما حقیقت این است که می‌خواهند برای هر روز دو میلیون از ما اجاره بگیرند؛ یعنی ماهی 60 میلیون. مگر کارخانه بزنم و شیشه‌فروشی کنم این پول را دربیاورم. آن یکی لباس‌هایش را نشان می‌دهد و می‌گوید این لباس من است. از صبح یک ریال درآمد نداشته‌ام. سه ماه است گوشت نخریده‌ام. یک هفته است پول خرید برنج ندارم، شش سر عائله دارم، از کجا پول دربیاورم این اجاره را بدهم. به وعده غرفه رایگان بی‌اعتماد هستند.

بیگی قول داده است تنها از غرفه‌های نوروزی که در ضلع شمالی و در مکان‌هایی که دست‌فروشان بساط نمی‌کنند قرار است پول بگیرند و باقی دست‌فروشان رایگان کار می‌کنند. سخنی که هیچ‌کدام از دست‌فروشانی که نیمه‌شب ایستاده‌اند زیر برف تا عاقبتشان مشخص شود، به آن باور ندارند.

یکی از دست‌فروشان می‌گوید:‌ یک نفر که تا به حال هم ندیده بودمش آمده و گفته برای اجاره غرفه‌ها اول باید شش میلیون تومان به شماره کارتی واریز کنیم و بعد روزانه یک میلیون تومان اجاره بدهیم و دلیل مقاومت ما هم همین بوده است. می‌گویند دو شب پیش یکی از دست‌فروش‌ها وقتی به زور می‌خواستند بساطشان را جمع کنند به نشانه اعتراض بساطش را آتش زده است.

این در حالی است که شهردار تهران مدتی پیش در گفت‌وگو با رسانه‌ها قول داد سیاست متفاوتی را که در چهارراه ولیعصر در برخورد با دست‌فروشان دنبال می‌شود، پیگیری کند.

سعید بیگی مدیرعامل شرکت ساماندهی مشاغل تهران هم می‌گوید:‌ مدیریت شهری واقعا مشکلی با دست‌فروشان ندارد؛ در بحث منظر شهری و سد معبری مشکلاتی را بساط‌گستران ایجاد می‌کنند که با همکاری خود دست‌فروشان به دنبال راهکار هستیم. در چهارراه ولیعصر، جلساتی را از سه، چهار ماه قبل با دست‌فروشان و فعالان حوزه دست‌فروشی داشته‌ایم، چند برنامه برای ساماندهی پیش‌بینی کرده‌ایم؛ راهکارهای کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت.

در گام کوتاه‌مدت، همه دست‌فروشان که تمایل دارند در محل ساماندهی شوند و می‌گویند ما در اینجا به خاطر پاخوری که دارد و به خاطر اینکه سال‌ها اینجا هستیم در همین مکان ساماندهی شویم. از طرفی ما با چالش سد معبر که یکی از درخواست‌های شهروندان رفع این مشکلات است هم روبه‌رو هستیم. ما چند کار را شروع کردیم؛ نخست ضلع شمالی تئاتر شهر را داریم با اسپیس حالت گذری درست می‌کنیم تا بتوانیم از این شکل نامنظم و بی‌سامان خارج شویم. در گام میان‌مدت‌مان، باید نقاطی را در نظر بگیریم و اطلاع‌رسانی هم کنیم تا جایی که منافع دو طرف تأمین شود. نمی‌توانیم دست‌فروش را به هر نقطه‌ای بفرستیم. به چهارراه ولیعصر هم در مترو باز می‌شود و هم خط بی‌آرتی دارد. چون محل تردد مردم است، ‌مردم می‌آیند و اینجا می‌نشینند و اگر این تردد نبود که دست‌فروش در این نقطه بساط نمی‌کرد. اگر ما جایی می‌خواهیم پیدا کنیم، باید شرایط مناسبی فراهم شود.

در گام بلندمدت هم بحث توانمندسازی این افراد مطرح است؛ یعنی شناسایی شوند و ثبت‌نام کنند و وضعیتشان را بررسی کنیم. نگاه هم واقعا نگاه حمایت‌گرایانه است نه نگاهی که اینها را عنصر مزاحمی بدانیم. شاید چند نفر خلافکار هم باشند و چند نفر باشند که قانون را رعایت نکنند، ولی هیچ‌گاه رفتار این چند نفر را به پای جمعیت زیادی که در این نقطه فعالیت می‌کنند نمی‌نویسیم. دست‌فروشان قشری نیازمند هستند و نیاز به کمک دارند. خلاق هستند و بسیاری از آنها کارآفرین و در مشاغل خرد و خانگی فعال هستند.

بیگی اضافه می‌کند:‌ نکته‌ای که از دیدگاه شما خبرنگارها مغفول می‌ماند، این است که به واسطه این نگاه احساسی به دست‌فروشی باعث شده یک مشکل بزرگ شهر دیده نشود. بخش عمده‌ای از سد معبرها برای واحدهای صنفی است. دست‌فروشی در برخی از نقاط وجود ندارد، ولی مغازه‌دار تقریبا کل پیاده‌رو را گرفته‌اند. یک نقاطی ما حضور دست‌فروش را داریم، مغازه‌دار می‌گوید که من اگر جنس بیرون نگذارم، مشتری‌های من را هم می‌گیرند و فضای رقابتی را از دست می‌دهم. ولی در یکی از نقاط که دست‌فروشی وجود ندارد در تحقیقاتی که شرکت شهربان حریم‌بان کرده، 60 درصد از سد معبرها متعلق به واحدهای صنفی است که باید با این برخورد قانونی شود، اصناف و اماکن پای کار بیایند و نباید شهرداری را در این موضوع تنها بگذارند.

او درخصوص نگرانی دست‌فروشان در نزدیکی شب‌های سال نو می‌گوید:‌ نگاه ما ساماندهی در محل است. با توجه به اینکه تا شب عید چیزی نمانده و جابه‌جاکردن آنها به مکان‌ دیگری سخت است، اما برای انسداد خیابان هم باید فکری کنیم.

پیش از این نیز علیرضا زاکانی شهردار تهران درخصوص سیاست‌های کلی شهرداری در موضوع ساماندهی دست‌فروشان گفته بود:‌ سیاست کلی در مواجهه با دست‌فروشان احترام به آنهاست و ایجاد زمینه ساماندهی در منطقه 19 مجتمعی را ساختیم که دست‌فروش بتوانند در آن سکنی بگزینند، علاوه بر رسمیت بخشیدن به این جنس کارها با توجه به شرایط اقتصادی کشور زمینه آرامش و آسایش را هم برای دست‌فروشان و هم مردم فراهم کنیم.

مهدی عباسی عضو شورای شهر تهران هم معتقد است:‌ مسئله دست‌فروشان یک مسئله خیلی پیچیده است و با گفت‌وگو با یک دست‌فروش نمی‌شود به نتیجه رسید و دلیلش این است که وقتی به هر علتی دست‌فروشی را از محلی خارج می‌کنید، ممکن است او از آنجا خارج شود ولی دوباره فرد دیگری جایگزین می‌شود و پس از مدتی این فرد خود را صاحب حق می‌داند. این زنجیره یک زنجیره نیست که در یک نقطه به پایان برسد و به همین خاطر باید در ابتدا بدانیم محیط شهری متعلق به شهر و شهروندان است و با یک نگاه حمایتی به دست‌فروشی به دنبال حل مسئله باشیم. اگر اشتباه کنیم و فکر کنیم الزاما آن محیط متعلق به دست‌فروش است، ممکن است به حقوق شهر بی‌دقتی کنیم و به آن لطمه بزنیم. پس اصل حقوق شهر و عامه شهر است و اگر کسی به‌عنوان دست‌فروش در آنجا فعالیت می‌کند، باید برای حقوق او هم طوری تدبیر شود که او هم در تصمیم‌گیری‌های کلان آسیب نبیند یا کمترین آسیب را ببیند و بهره‌ای از تصمیمات شهری داشته باشد.

با وجود این سخنان باز هم دست‌فروشان چهارراه ولیعصر بامداد چهارشنبه لحظات پراضطرابی را پشت سر گذاشتند و نگران روزی شب عیدشان بودند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha