به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،در سالهای اخیر، خدمات زیبایی جایگاه مهمی در سبد هزینههای خانوار پیدا کردهاند؛ جایگاهی که مستقل از سن، موقعیت اجتماعی یا سطح درآمد، بسیاری از افراد جامعه را درگیر خود کرده است. هزینه این خدمات بسته به نوع درخواست، میتواند از چند صد هزار تومان تا چند میلیون تومان در هر نوبت متغیر باشد.
رونق این بازار باعث شده که علاوه بر آرایشگران و متخصصان زیبایی، حتی برخی پرستاران و پزشکان عمومی نیز برای ورود به این حوزه وسوسه شوند. تبلیغات گسترده و الگوسازیهای رسانهای، چنان عطش زیبایی را در جامعه افزایش داده که بسیاری، حتی بدون نیاز واقعی، احساس میکنند باید تغییری در ظاهرشان ایجاد کنند.
روانشناسی زیبایی؛ نگاهی فراتر از ظاهر
دکتر امرالله ابراهیمی، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی سلامت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، در گفتوگو با ایسنا تأکید میکند که جراحیهای زیبایی میتوانند دلایل مختلفی داشته باشند؛ از مسائل درمانی و عملکردی گرفته تا تأثیر فشارهای روانی و اجتماعی.
او میگوید: «برخی عملها از نظر پزشکی ضروری هستند، مثل اصلاح مشکلات فک یا بینی که روی تنفس، جویدن یا ظاهر چهره تأثیر میگذارند. این اقدامات معمولاً تحت پوشش بیمه قرار میگیرند و توجیه درمانی دارند.»
اما آنچه امروز جامعه را نگران کرده، نه عملهای درمانی بلکه موج فزاینده عملهایی است که صرفاً جنبه زیباسازی دارند و اغلب تحت تأثیر تبلیغات، شبکههای اجتماعی و فشارهای همسالان انجام میشوند.
عزتنفس پایین؛ محرک پنهان جراحیهای غیرضروری
به گفته ابراهیمی، افرادی که تصویر ذهنی منفی از بدن خود دارند یا از عزتنفس پایینی رنج میبرند، بیشتر در معرض انجام عملهای زیبایی قرار میگیرند. او تصریح میکند: «بسیاری از این افراد دچار نارضایتی پایدار از خود هستند که تنها با تغییرات ظاهری بهبود نمییابد. حتی گاهی شاهد نوعی اعتیاد رفتاری به انجام مداوم این جراحیها هستیم.»
فشارهای فرهنگی و اجتماعی هم به این بحران دامن میزنند. دکتر ابراهیمی با اشاره به «فشار همتایان» میگوید: «افراد احساس میکنند اگر مانند دیگران نباشند، از قافله مد و زیبایی عقب ماندهاند. این فشار روانی گاهی آنقدر شدید میشود که فرد، فارغ از توان مالی یا نیاز واقعی، تن به جراحی میدهد.»
هزینههایی فراتر از پول
هزینههای بالای جراحیهای زیبایی تنها جنبه مالی ندارند. تبعات روانی، خطرات پزشکی و حتی نارضایتی از نتیجه نهایی، میتوانند آسیبهای پنهانی داشته باشند که کمتر به آنها توجه میشود.
ابراهیمی میگوید: «اینکه فرد با هزاران امید تن به جراحی میدهد و در نهایت از نتیجه ناراضی میماند، میتواند اعتمادبهنفس او را بیشتر تخریب کند. به همین دلیل، مشاوره روانشناختی پیش از جراحیهای غیرضروری باید جدی گرفته شود.»
راهحل: تقویت خودپذیری و آگاهی
کارشناسان معتقدند راه مقابله با این روند نگرانکننده، از تقویت عزتنفس و خودپذیری آغاز میشود. آگاهسازی عمومی درباره استانداردهای واقعی و متنوع زیبایی، نقش رسانهها در الگوسازی، و فراهم کردن دسترسی همگانی به مشاورههای روانشناختی میتواند مسیر را بهدرستی تغییر دهد.
سؤال اساسی اینجاست...
علم روانشناسی نه موافق مطلق جراحیهای زیبایی است و نه مخالف کامل آنها. آنچه اهمیت دارد، نیت فرد، نیاز واقعی و شرایط روانی و اجتماعی اوست. پرسش مهمی که هر متقاضی باید از خود بپرسد این است:
آیا این جراحی گامی به سوی رشد فردی است، یا فقط پاسخی به فشار بیرونی؟
در نهایت، زیبایی اگر از درون نشأت نگیرد، حتی با هزار عمل جراحی هم کامل نخواهد شد. پذیرش خود، نه تنها ارزانترین بلکه ماندگارترین نسخه برای رسیدن به حس خوب زندگی است.
نظر شما