بنابراین در ازدواج موقت، مهر یكی از اركان اصلی عقد است چنانكه ماده 1095 قانون مدنی مقرر میدارد «در نكاح منقطع عدم ذكر مهر در عقد موجب بطلان است» برایناساس هرگاه مهر در عقد ذكر نشود یا مهر مالیت نداشته باشد یا مجهول بماند یا متعلق به دیگری باشد در این صورت بطلان توافق درباره مهر، نكاح را نیز باطل میكند بنابراین باید مهر و میزان آن در ازدواج موقت معین شود و بطلان هریك در دیگری اثر میگذارد و اختیار بههم زدن مهر در ازدواج موقت صحیح نیست و چنین شرطی به منزله فسخ ازدواج تلقی میشود حال چنانچه ازدواج باطل و زن جاهل به بطلان ازدواج باشد بنابراین مانند ازدواج دایم مستحق مهرالمثل است. میزان مهرالمثل برحسب حال زن از حیث شرافت خانوادگی و سایر صفات و... و داوری عرف معین میشود.
همچنین درخصوص رابطه مهر با تمكین باید گفت همان قواعد ازدواج دایم حكم فرماست چراكه به استناد ماده 1096 قانون مدنی «در نكاح منقطع موت زن در اثنای مدت موجب سقوط مهر نمیشود و همچنین است اگر شوهر تا آخر مدت با او نزدیكی نكند.» بنابراینچنین استنباط میشود كه مهر به میزان تمكین زن در تمام مدت تقسیم نمیشود بلكه اگر بعد از نزدیكی زن از ادامه تمكین از شوهر امتناع كند و به عبارتی ناشزه شود در این صورت حق او نسبت به مهر از بین نمیرود و شوهر نیز نمیتواند تسلیم تمام یا بخشی از مهر را موكول به تمكین كند و نیز در ازدواج موقت اگر شوهر تا پایان مدت ازدواج با همسر نزدیكی نكند زن مستحق تمام مهر خود است یا چنانچه بعد از نزدیكی مابقی مدت را به زن بذل كند باز هم زن مستحق تمام مهریه خود است ولی نكته قابل توجه این است كه به موجب ماده 1097 قانون مدنی «در نكاح منقطع هرگاه شوهر قبل از نزدیكی تمام مدت نكاح را ببخشد باید نصف مهر را بدهد.» منظور از تمام مدت، تمام مدت باقی مانده از ازدواج است و تنها در این مورد است كه زن مستحق نصف مهریه است.
منبع: روزنامه شرق
نظر شما