سلامت نیوز :در مطلب قبلی گفتیم اضطراب حاصل استرس‌های مداومی است که فرد در طول زندگی خود تجربه کرده است. از عوامل تاثیرگذار در به‌وجود آمدن اضطراب‌های کودکان به عوامل فردی چون سرشت ذاتی کودک، بیماری صعب‌العلاج و مزمن و...، عوامل خانوادگی چون اختلافات والدین، جدایی‌های موقت از والدین، مرگ یکی از نزدیکان و سبک تربیتی مستبدانه و... ، همین‌طور عوامل اجتماعی چون محیط مدرسه، معلم سخت‌گیر و تنبیه‌گر و تغییر مدرسه و... اشاره کردیم. این بار می‌خواهیم با موضوع نشانه‌های اضطراب در کودکان دانش‌افزایی خود را ادامه دهیم. ترس‌ها و اضطراب‌های دوران کودکی به عنوان بخشی از تحول بهنجار کودک به حساب می‌آیند، اما برخی از مشکلات اضطرابی در طول زمان نسبتا پایدارند و ممکن است تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا کنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ،گاهی اضطراب‌های کودک کاملا مشخص و آشکار هستند و کودک آنها را مستقیما ابراز می‌کند؛ مانند کودکی که ترس خود از مرگ والدین را اظهار می‌کند. گاهی کودک از مواجهه با موضوعی اجتناب می‌کند؛ مثلا در اتاق تنها نمی‌ماند یا وارد مکان‌های تاریک نمی‌شود. در سایر موارد کودک اشاره مستقیمی به ترس و اضطراب خود ندارد و ممکن است به علت عدم توانایی در ابراز ترس‌ها و دشواری در بیان حالات روحی، اضطراب خود را پنهان کرده و در نتیجه والدین را از اضطراب خود ناآگاه باقی بگذارد.  بسیار مهم است که والدین نسبت به بازی‌ها و تخیلات در قالب داستان‌ها و علایق کودکانشان، بخصوص نقاشی‌های آنها و توضیحاتی که درباره آن می‌دهند گوش به زنگ باشند، به این دلیل که در این موارد می‌توان ردپایی از نگرانی‌ها و ترس‌های کودکانی که قادر به بیان اضطرابشان نیستند یا آن را پنهان می‌سازند، وجود داشته باشد.

هنگامی که می‌خواهیم رفتارهای کودک را از نظر ترس‌ها و نگرانی‌ها مورد بررسی قرار دهیم، پیدا کردن الگوی کلی رفتار کودک و همچنین الگوی تربیتی حاکم بر خانواده بسیار مهم است. آنچه باید بررسی شود این است که آیا الگوی کلی رفتار کودک حکایت از یک کودک پر‌‌تحرک و شیطان دارد یا آرام و خجالتی یا بهانه‌‌گیر و غرغر، یا سازگار و راحت و... . همچنین باید ببینیم آیا الگوی تربیتی حاکم بر خانواده، الگویی دایما امر و نهی‌کننده است یا بی‌تفاوت یا کنترل کننده. این کنکاش‌ها در یافتن علت و ریشه‌یابی ترس‌های کودک برای روانشناس کودک و والدین او راهگشا‌ست.