سلامت نیوز : در حقیقت اکثر افراد دارای ریزش غیر طبیعی مو نمیباشند.
مفهوم و علت ریزش غیر طبیعی مو با معاینه دقیق توسط متخصص پوست و مو معلوم
میگردد. طاسی و کم شدن مو را میتوان به دو نوع تقسیم کرد:الف) حالتی که
در آن فولیکولهای مو (پیاز مو) به طور دائمیتخریب شده و از بین رفته اند.
به این وضعیت ریزش مو به دلیل بروز جوشگاه (اسکار) میگویند و در آن طاسی
غیر قابل برگشت است. این دسته از طاسیها (به شرط این که فرآیند مولد طاسی
خاموش شده یا بیماری تحت کنترل در آمده باشد) به کاشت موی طبیعی پاسخ
درمانی خوبی میدهند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ علل به وجود آورنده این نوع ریزش مو بسیار متنوع بوده
و برخی از آنها عبارتند از: عفونتهای قارچی و میکروبی پوست، محل بهبودی
برخی از امراض پوستی مانند جوش غرور جوانی، لوپوس، آسیبهایی که به پوست
وارد میشود از قبیل سوختگیها و جراحات گوناگون پوست و جوشگاه (اسکار) در
محل بخیههای بعد از اعمال جراحی پوست مثلا پس از عمل جراحی کشیدن پوست
صورت.ب) کم شدن مو که در آن آسیب دائمیبه ریشه مو وارد نشده است. به این
وضعیت ریزش مو بدون بروز جوشگاه اطلاق میگردد. مواردی از این نوع ریزش مو
برگشتپذیر و قابل ترمیم کامل بوده و در مواردی هم طاسی حاصله غیر قابل
برگشت است.
علت مورد اخیر این است که آسیبهای جزیی و مکرر به پیاز مو موجب
از دست رفتن توانایی ترمیم و بازسازی مو شده و به تدریج ریشه مو به صورت
غیر قابل برگشت از دست میرود. برخی از علل شایع این نوع طاسی عبارتند
از:دستکاریها و کشش بیش از حد وارده به مو بر اثر شانه، برس، کش و تل سر،
رنگ مو، مش، سشوار و غیره، فقر مواد غذایی، اختلالات هورمونی، مشکلات عصبی
که در آن فرد به صورت عمدی ولی غیر ارادی موهایش را میکند و به آن
تریکوتیلومانیا میگویند، بیماریهای تب دار، اعمال جراحی وسیع، داروها،
مسمومیت ها، اشعه درمانی، شیمیدرمانی، ریزش موی مردانه و طاسی به دلیل
مسائل مادرزادی و ریزش موی پس از زایمان.به طور کلی شایعترین علت ریزش مو
در آقایان و خانمها ریزش موی مردانه (آندروژنتیک) است. البته طرح و مدل
این نوع طاسی در خانمها و آقایان متفاوت میشود.
این نوع ریزش مو پاسخ درمانی بسیار خوبی به پیوند موی طبیعی میدهد.به طور معمول روزانه حدود 100 تار مو ریخته و اگر هر روز شستوشوی موها انجام شود ریزش 120 تا 150 تار مو نیز طبیعی تلقی میگردد. برای اینکه بدانید آیا واقعا ریزش موی غیر طبیعی وجود دارد بایستی حداقل یک هفته سر را نشویید و در این مدت همه موهای ریخته شده را جمع آوری و به تعداد روزها تقسیم نمایید. اگر از این عدد بیشتر باشد بایستی به فکر راه چاره باشیم. راه دیگر برای دانستن این مطلب آن است که یک دسته حدود یک صد تایی از موها را با دست به آهستگی بکشیم. اگر فرد روز قبل حمام نکرده باشد در حالت طبیعی 4 تا 5 عدد کنده میشود و از این بیشتر نیاز به بررسی و درمان دارد. بهتر است این تست در چند نقطه سر انجام شود.
ریزش مو را میتوان به دودسته بزرگ تقسیم نمود:
گاهی ریزش مو در جریان امراض و مسائل دیگر رخ داده و علامتی از آن بیماری و مشکل است و در این حالت در اکثریت موارد، درمان آن بیماری به طور خودبهخود موجب بهتر شدن ریزش موها، البته در طول زمان (گاهی چندین سال) میگردد. مثالهایی از این نوع ریزش مو عبارتند از:امراض عفونی به خصوص با تب بالا، انواع سوء تغذیه و کمبود مواد غذایی به خصوص کمبود آهن (که در خانمها از علل بسیار مهم ریزش مو است)، کمبود اسید فولیک و کمبود پروتئین ها، اختلالات هورمونی مثل امراض غده تیروئید (کم کاری یا پرکاری)، اختلالات تخمدان، بیماریهای غده هیپوفیز و آدرنال، کلیه امراض داخلی که ماهیت مزمن و طول کشیده دارند مثل انواع سرطان ها، نارسایی کلیه و کبد، مسمومیت با آرسنیک، تالیوم و مرگ موش، مصرف بیش از حد ویتامین A و E، شیمیدرمانی و رادیوتراپی سرطان ها، استرسهای روحی، افسردگی دائمیو عدم تعادل روانی، اعمال جراحی به خصوص عملهای بزرگ و طولانی، مصرف طولانی مدت داروهای اعصاب (کاربامازپین و لیتیوم)، برخی داروهای ضد فشارخون، ایندومتاسین (داروی مسکن و ضد درد)، جنتامایسین (آنتی بیوتیک)، آکوتان (ضد جوش غرور جوانی)، وارفارین (داروی ضد انعقاد خون)، آمفتامین (داروی کم کننده اشتها) و داروهای ضد سرطان و قطع مصرف طولانی مدت قرص ضد حاملگی و کورتون.
نکته حایز اهمیت در مورد علل فوق این است که در اغلب موارد شروع ریزش مو در چند ماه بعد از عامل به وجود آورنده ریزش مو بوده و لذا پیدا کردن رابطه علت و معلولی برای بیمار مشکل میباشد. در این نوع طاسی معمولا ریزش مو در فاز تلوژن رخ میدهد یعنی موهای ریخته شده دارای انتهای شبیه گرز هستند و لذا گاهی بیمار تصور میکند که این قسمت برآمده ریشه مو است در صورتی که این موضوع درست نیست. بعضی مواقع هم موهای ریختهشده در فاز آناژن هستند که در این حالت موها شکل گرز مانند نداشته و گاهی خرد شده میباشند.پس از درمان عامل به وجود آورنده ریزش مو، مجددا موها رشد خواهند کرد ولی ممکن است یک سال یا بیشتر طول بکشد تا موها به طور کامل در آمده و زیبایی آن به حالت اول برگردد.در اینجا چند مورد اختصاصی از این نوع ریزش مو ذکر میگردد:
ریزش مو پس از زایمان
در حاملگی به دلیل سطح بالای استروژن (هورمون زنانه) در جریان خون اکثر موها وارد فاز رشد فعال (آناژن) شده و لذا طول عمر موها بیشتر، ریزش موها کمتر و موها پرپشتتر میشوند. پس از زایمان به دلیل کاهش ناگهانی هورمون زنانه یکباره تعداد زیادی از موها وارد فاز استراحت شده و متعاقبا میریزند. به این دلیل ریزش موها (که گاهی شدید هم است) 3 تا 5 ماه پس از زایمان رخ داده که طبیعی است و جای نگرانی ندارد. البته لازم به تذکر است که اگر شیر دادن به نوزاد پس از زایمان وجود داشته باشد، ریزش مو در طول آن مدت هم ادامه داشته وتا حدود 2 تا 3 ماه پس از اتمام شیردهی تداوم دارد. در ریزش مو به دلیل زایمان همه موهای ریختهشده دوباره در میآیند و فقط فرد بایستی مراقب وضعیت تغذیهای خود به خصوص از نظر آهن، اسید فولیک و پروتئینها باشد.
ریزش مو به دلیل کشش بیش از حد
گاهی خانمها موهایشان را کاملا به عقب کشیده و با کش یا تل محکم میبندند. فشار و کشش وارده به موهای جلوی سر در دراز مدت باعث کمپشتی موی جلو و کنارههای پوست سر دختران و پسران جوان است. در صورتی که عامل کشش سریعا مرتفع گردد معمولا ریزش مو قطع شده و موها مجددا رشد میکنند ولی چنانچه عامل تحریکی برای مدتهای طولانی ادامه داشته باشد، ممکن است منجر به ریزش غیر قابل برگشت موهای سر شود و در این حالت پیشانی فرد بلندتر از حد طبیعی میگردد.
ریزش مو به دلیل دستکاری
استفاده بیش از حد از سشوار، رنگ مو، بیگودی، ژل، تافت، مش و خلاصه هر گونه دستکاری زیاد موها (حتی برس زدن زیاد) در دراز مدت باعث ریزش موها میگردد. شستوشوی خیلی زیاد سر با شامپوهای قوی نیز سبب ریزش موهای سر میگردد.
ریزش مو به دلیل رژیمهای لاغری
رژیم غذایی که شدیدا کمبود پروتئین و آهن داشته باشد (مثل
گیاهخواری و خام خواری) موجب ریزش مو میگردد. علت این است که قسمت عمده
مو از پروتئین تشکیل شده است. همچنین در رژیمهای لاغری سریع که فرد
میخواهد در مدت کوتاهی وزن زیادی کم کند، ریزش شدید موها مشاهده میگردد.
رژیمهای غذایی ملایم از این نظر بهتر هستند. کمبود برخی ویتامینها مانند
ویتامین A، E، H (بیوتین) و B5 و همچنین کمبود روی، گوگرد و مس باعث بروز
ریزش مو میگردد.
گاهی ریزش مو به عنوان یک بیماری جداگانه محسوب شده و مورد ارزیابی قرار
میگیرد. در این قسمت دو بیماری مهم قرار دارند که عبارتند از: ریزش
منطقهای مو (آلوپسی آره آتا) و ریزش موی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک).
نظر شما