سلامت نیوز : با توجه به رشد روزافزون بیماری قرن حاضر، افسردگی، روانشناسان و متخصصان بر این اعتقادند علاوه بر آن‌که فرد افسرده باید تحت درمان دارویی و معالجه روان‌درمانگر و روانپزشک باشد، اعضای خانواده نیز می‌توانند با رفتارهای خود برای روند سریع بهبود یافتن بیمارشان کمک کنند، که در زیر توضیح داده شده است:

انجام فعالیت‌های روزمره: بیمار افسرده به دلیل احساس کرختی، خستگی و نداشتن انرژی، حوصله راحت‌ترین کارهای روزمره را ندارد مانند غذا خوردن، خرید کردن، تعویض لباس و غیره. در مقابل اصرار اطرافیان ممکن است عصبانی شود اما اعضای خانواده باید با حوصله رفتار کنند و وی را با ملایمت به انجام کارهای ضروری تشویق و در انجام دادن این کارها به وی کمک کنند. با پیشرفت درمان و پیدا شدن آثار بهبودی نیز باید فرد بیمار را ترغیب کنند تا فعالیت‌های روزمره‌اش را دوباره از سر گیرد.

تفکر مثبت: با تقویت تفکر مثبت می‌توان علائم افسردگی را کاهش داد و از عود آن جلوگیری کرد. البته تقویت تفکر مثبت با خوشبینی توخالی و وعده و وعید دادن‌های بی‌حاصل و نصیحت کردن متفاوت است. اعضای خانواده در تقویت تفکر مثبت باید به نقاط مثبتی که در زندگی بیمارشان وجود دارد، اشاره کنند. افراد افسرده همواره به ضعف‌های خود می‌اندیشند و توجهی به توانایی‌ها و نقاط مثبت خود ندارند و لازم است استعداد‌ها، امکانات و سایر توانایی‌های این افراد به آن‌ها یادآوری شود. همچنین این دسته از افراد را نباید تنها گذاشت تا در افکار منفی خود غرق شوند.

فعالیت شغلی: عدم فعالیت شغلی می‌تواند موجب مزمن شدن بیماری افسردگی شود، زیرا اگر شخص افسرده برای مدت طولانی از شغل خود کناره بگیرد، اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد، خود را ناتوان و نالایق به شمار خواهد آورد و این احساس می‌تواند بعد‌ها نیز بر زندگی شغلی وی اثر منفی بر جای گذارد. طبیعتا بیمار نمی‌تواند به فعالیت‌های شغلی خود بپردازد و ممکن است مرخصی کوتاه‌مدت از طرف پزشک معالج تجویز شود، ولی در اولین فرصتی که حوصله و انرژی کاری بیمار افزایش یافت، صلاح است وی به سر کار بازگردد و در این مورد سایر اعضای خانواده باید فرد بیمار را مورد تشویق قرار دهند.

فعالیت‌های لذت‌بخش: فرد افسرده از چیزی شاد نمی‌شود بلکه علاقه‌اش به امور تفریحی و لذت‌بخش زندگی کاهش می‌یابد. هر آنچه در گذشته شاد‌کننده و همراه با لذت بوده، دیگر شور و شوقی در آن ایجاد نمی‌کند.

از رفتن به گردش، مهمانی و مسافرت خوشحال نمی‌شود و به علت بی‌حوصلگی و کسالت این کارها حتی برایش عذاب‌آور است و در مقابل اصرار اطرافیان، کلافه و عصبی می‌شود و مقاومت می‌کند یا اگر هم به این فعالیت‌ها بپردازد آن‌ها را با بی‌انگیزگی و بی‌حوصلگی انجام می‌دهد.

با شروع درمان و پیدا شدن آثار بهبودی اعضای خانواده بهتر است فهرستی از فعالیت‌های مورد علاقه وی را فراهم و به‌تدریج بعضی از آن‌ها را وارد زندگی روزمره‌اش کنند. این فعالیت‌ها ممکن است هنری، ورزشی، تفریحی، علمی و غیره. باشد. برای تشویق، بهتر است یکی از اعضای خانواده به همراه بیمار در این فعالیت‌ها شرکت کند.

منبع : روزنامه بهار

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha