پنجشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۲ - ۰۵:۵۵
سلامت نیوز :  استرس موجب اختلال در سلامت روانی خانواده می‌شود، از این رو افراد خانواده باید با یكدیگر صمیمی‌باشند و سعی كنند حتی الامكان زمانی را هم برای بودن در كنار یکدیگر اختصاص دهند و در مورد مشكلات با یكدیگر مشورت داشته باشند تا از این طریق از استرس خود بكاهند. استرس و فشار روحی و روانی گذشته از آثار مخربی که روی فرد دارد موجب اختلال در سلامت روانی خانواده هم می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ ریشه برخی طلاق‌ها به علت میزان استرس بالا در محیط كار است به خصوص مكان‌هایی كه دو همكار تمام وقت با یكدیگر مشغول كار هستند، چنانچه كار بسیار مشكل یا موقعیت شغلی فرد در خطر باشد، تمام انرژی او صرف مقابله با استرس محیط كار می‌شود و دیگر انرژی مثبتی برای خانواده و دوستان باقی نمی‌ماند.چنانچه فرد شاغل دارای فرزند باشد، استرس می‌تواند باعث ایجاد تضاد بین نگهداری كودكان و حفظ شغل شود، زیرا نگهداری كودك مستلزم صبر، حوصله و بردباری والدین است، در حالی كه والدین، انرژی مثبت خود را در محیط كار از دست داده اند، همین امر موجب استرس مضاعف والدین خواهد شد به گونه‌ای كه گاه به تصمیم‌های غلط مانند جدایی از یكدیگر، جدا كردن كودك از خود و...روی می‌آورند.

برای اینكه فردی از نظر احساسی طبیعی و سالم رشد كند و قادر باشد تا در زندگی خود را با شرایط ناخواسته تطبیق دهد،نیازمند است كه در محیط عاطفی و تربیتی مناسبی بزرگ شود و بدین منظور كودك باید در دوران كودكی مخصوصا دو سال اول زندگی از محبت و عشق غنی شود و در محیط امن خانواده قرار گیرد.معمولا گریه‌های پی در پی كودك، كج خلقی‌های بدون دلیل، حركات نابجا و خرابكاری‌های او نشانه نوعی جلب توجه و كمبود محبت و احساس ناامنی است. حس ناامنی بعدها ممكن است در روابط زناشویی و زندگی اجتماعی او مشكل ایجاد كند و در نهایت موجب احساس تنهایی آزاردهنده یا افسردگی شود. كودك نیازمند در آغوش كشیدن از طرف بزرگترها و والدین است. یك نگاه پرمهر مادر یا پدر می‌تواند حس امنیت و آرامش را به او بدهد.

نبودن یك الگوی مناسب در دوران كودكی یكی دیگر از عوامل مشكل‌زاست. كودكان نیازمند حضور والدین یا مراقبانی هستند كه بتوانند با آنها رودررو رابطه برقرار كنند تا این رابطه بتواند در آنها شادی و اعتماد به نفس ایجاد كند. كودكانی كه بدون این حمایت رشد می‌كنند دچار رنج و فشارهای روحی و روانی در بزرگسالی خواهند شد.گاهی اوقات ما والدین تصور می‌كنیم كه استرس‌های درونی ما را، كودكانمان به هیچ وجه ندارند. اما واقعیت این است كه كودكان نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنی شان از احساسات زیادی برخوردارند. آنها هم مانند بزرگسالان استرس را احساس می‌كنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهی كامل نداشته باشند، بدون شك دچار آسیب‌هایی خواهند شد.كارشناسان تحقیقات وسیعی را درباره كودكان، نوع استرس آنها، احساس آنها و برخورد با این حس و توقعات آنها از والدین و همراهی آنها در برخورد با این حس انجام دادند و مشخص شد كه كودكان با استرس‌های سالم و ناسالمی‌درگیرهستند. آنها از والدین خود انتظار دارند كه بدون اینكه راجع به این موضوع با آنها صحبت كنند، احساس آنها را درك و در برخورد با استرس به آنها كمك كنند.نكته حائز اهمیت در این زمینه، داشتن آگاهی كافی والدین است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha