نرسی افزود:« برخی از افراد می گویند مسیر بهزیستی برای فرزندخواندگی طولانی و زمان‌بر است. به این دلیل زمان بر است که تلاش می شود سلامت والدین، سلامت کودک و بی سرپرست بودن قطعی کودک ارزیابی و تضمین شود تا بهترین اتفاق برای کودک و خانواده فرزندپذیر و خانواده زیستی بیافتد. خانواده فقیری که توان مراقبت از فرزندش را ندارد او را بهزیستی می سپارد تا از آینده او مطمئن باشد نه اینکه او را به دلال بسپارد و آینده نامطمئنی را رقم بزند.»

چرا مسیر بهزیستی برای فرزندخواندگی طولانی و زمان‌بر است؟

سلامت نیوز: مهرنوش نرسی کارشناس ارشد روانشناسی در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، درباره چالش های فرزندخواندگی در ایران گفت:« فرزندپذیری شکلی از بچه دار شدن است و در قلب و اساس خود با پرورش فرزندان زیستی تفاوتی ندارد. فقط چند وظیفه دیگر هم به عهده والدین فرزند است که در بزرگ کردن فرزند زیستی با آنها مواجه نمی شویم. »


وی در ادامه گفت:«والدین فرزندپذیر اغلب باید در مورد تصمیم خود به خانواده و خویشاوندان توضیح بدهند و واکنش های ناشی از نگرانی یا ناآگاهی آنها را همدلانه مدیریت کنند. فرآیند اداری را صبورانه بگذرانند، دوران انتظار برای معرفی کودک را تحمل کنند، بیان حقیقت فرزندخواندگی به شکل صحیح به فرزند خود را بیاموزند، به اظهارات مداخله جویانه یا منفی که ممکن در محیط اجتماعی با آن مواجه شوند، طوری پاسخ دهند که بدون آسیب دیدن عزت نفس کودک، حریم خود و فرزندشان حفظ شود و گوینده نیز با فرهنگ گفتگو درباره فرزندپذیری آشنا شود و در آخر آگاه باشند که فرزندشان از دوران بارداری و نوزادی ایده آل برخوردار نبوده که احتمال دارد بر روی روند رشد او تاثیر گذاشته باشد.»


وی گفت:« بخش بزرگی از چالش ها طی یک سال اول به خوبی مدیریت می شوند. طبق قانون پس از ورود کودک به خانه والدین باید طی شش ماه اول، جلسات مشاوره با روانشناس داشته باشند که باید این جلسات را جدی بگیرند و خوب است با متخصصانی از جمله کاردرمانگر و گفتار درمانگر هم مشورت کنند تا مسیر رشد کودک به خوبی بررسی شود و در صورت لزوم با تمرین‌ها و بازی های مناسب، به روال مناسب برگردند. »


وی افزود:«موضوع مهم دیگر، پایداری و ثبات در رابطه بین فردی با کودک است. برخلاف بزرگترها که با اشتیاق منتظر پدر و مادری کردن هستند، بچه ها مضطرب و ترسیده اند چون از محیط آشنا و افراد آشنا جدا شده اند و نمی دانند در کنار این آدم های جدید چه چیزی در انتظارشان است. باید اعتماد نوزاد یا کودک بزرگتر کم کم جلب شود و جرات کنند بار دیگر اعتماد کنند. مهربانی، توجه داشتن، ناامید نشدن از برقراری پیوند و ثبات، ابزارهای والدین فرزندپذیر در شکل دادن دوباره اعتماد به کودک هستند.»


وی درباره فرزند خواندگی خارج از روال قانونی گفت:« پرداخت پول در قبال پذیرش نوزاد، خرید و فروش انسان محسوب می شود و به وضوح اقدامی غیرقانونی است. این یک تجارت سیاه است. منطق افرادی که اقدام به خرید نوزاد می کنند این است که چه اشکالی دارد، کودکی که قرار است در فقر بزرگ شود را نجات می دهیم و به خانواده ای که توان مراقبت از سایر فرزندان خود را ندارند کمک می کنیم تا با پول دریافتی بهتر زندگی کنند. اما موضوع در اغلب موارد به این سادگی نیست. این توضیح دلال ها به زوجین خواهان فرزند است. اگر دلال بگوید:"  شغل ما خرید و فروش نوزاد است. بخشی از پولی که می پردازید سهم دلالی من است و بقیه خرج تهیه مواد برای والدین مصرف کننده می شود و عده ای هم می بینند که با باردار شدن و تحویل بچه یا دزدیدن بچه یا وادار کردن همسرشان به زایمان و فروش بچه می توانند به پولی برسند و این تجارت با کمک شما ادامه دارد." آیا بازهم کسی اقدام به خرید نوزاد می کند؟»


نرسی افزود:« برخی از افراد می گویند مسیر بهزیستی برای فرزندخواندگی طولانی و زمان‌بر است. به این دلیل زمان بر است که تلاش می شود سلامت والدین، سلامت کودک و بی سرپرست بودن قطعی کودک ارزیابی و تضمین شود تا بهترین اتفاق برای کودک و خانواده فرزندپذیر و خانواده زیستی بیافتد. خانواده فقیری که توان مراقبت از فرزندش را ندارد او را بهزیستی می سپارد تا از آینده او مطمئن باشد نه اینکه او را به دلال بسپارد و آینده نامطمئنی را رقم بزند.»


وی درباره مشکلاتی که ژنتیک ، پیش روی والدین فرزند پذیر می گذارد،‌گفت:« بحث ژنتیک یا محیط مدتهاست که به صورت ژنتیک و محیط درآمده‌است. یعنی نمی توانیم بگوئیم فقط یکی از این عوامل صد در صد در بروز ویژگی های انسانی موثر هستند. اتفاقا مطالعات بر روی دوقلوهای همسان که ژنتیک یکسانی دارند و در دوران نوزادی در خانه های جداگانه به فرزندخواندگی پذیرفته شده اند به رشد این شاخه از علم کمک زیادی کرده است. امروز می دانیم که همه انسان ها مجموعه ای خصیصه های ژنتیکی مثبت و منفی دارند که ویژگی های محیطی در شکوفا شدن آنها خیلی خیلی موثر هستند.»


وی در ادامه خاطرنشان کرد:« در واقع محیط آرام، پر ازعشق، سبک فرزندپروری مناسب، نوع آموزش های اجتماعی و آکادمیک تاثیر زیادی در آنچه که فرد در آینده می شود دارد. همیشه به والدین می گویم شما ممکن است کودکی را به فرزندخواندگی بپذیرید که بسیار هیجان طلب است، اگر در محیط سالم رشد کند چترباز می شود، اگر در محیط ناسالم رشد کند سردسته باند سرقت، بستگی دارد محیط و تربیت چه خوراکی برای ژنتیک او فراهم کنند.»


وی در پاسخ به اینکه سن مناسب برای فرزند پذیری چیست،‌گفت:« سازمان بهزیستی قوانین خود را در این حوزه دارد و به طور کلی تلاش می شود تناسب سنی بین کودک و والدین از بین نرود. بیش از عدد سن، سلامت روانی و توان جسمی متقاضیان برای پرورش کودک اهمیت دارد.»


وی در پاسخ به اینکه چه توصیه ای به خانواده هایی که تازه می خواهند اقدام به فرزندخواندگی کنند، دارید گفت:« قبل از اقدام به فرزندخواندگی، مطالعه کنند، با والدین فرزندپذیر در شبکه های اجتماعی ارتباط برقرار کنند و با یک دید واقع نگر نسبت به موضوع تصمیم گیری کنند. بچه دار شدن به هر شکل آن مسوولیت بسیار سنگینی است. به دلیل اینکه احساس تنهایی می کنیم، به دلیل اینکه فرزندی داشته ایم که فوت کرده و دلتنگیم، به دلیل همبازی داشتن فرزندانمان، به دلیل کار خیر، به دلیل از هم ‌پاشیده نشدن زندگی مشترک نباید اقدام به بچه دار شدن کرد. باید بخواهیم و بتوانیم که وظیفه والدی کردن برای یک کودک را انجام بدهیم تا او شاد و سلامت رشد کند. بدون اینکه نفع دیگری برای ما وجود داشته باشد.»


وی در پاسخ به اینکه تحت چه شرایطی فسخ فرزندخواندگی اتفاق می افتد،گفت:« متاسفانه فسخ فرزندخواندگی شدنی است. ظاهرا دلایل مختلفی وجود دارد اما در خیلی از موارد ناآگاهی از چالش های مسیر و عدم تصمیم گیری درست در ابتدای راه باعث این اتفاق می شود. به جای ذکر دلایل ترجیح می دهم پیشنهاد کنم واقعا مشاوره های پیش از فرزندپذیری و همه نکاتی که گفته می شود را جدی بگیرند. اغلب اوقات همین عوامل است که وقتی نادیده گرفته می شوند، در آینده ایجاد مشکل می کنند.»


وی درباره اختلال دلبستگی که اکثر والدین فرزند پذیر با آن درگیر هستند، گفت:« اختلال دلبستگی به عنوان یک اختلال روانپزشکی زیاد دیده نمی شود، چیزی که می بینیم، سبک دلبستگی ناایمن است که بیماری محسوب نمی شود. کودکی که یک مراقب ثابت نداشته و جا به جایی های مکرر را تحمل کرده است، در روابط بین فردی دچار بی اعتمادی است و امنیت کافی احساس نمی کند؛ مطمئن نیست که دوستش دارند و به نیازهایش توجه می کنند‌. برخی از بدرفتاری های کودکان هم از همین موضوع ناشی می شود. بازهم توصیه می کنم والدین کتاب هایی که در این حوزه موجود هستند را مطالعه کنند و پیش از به خانه آوردن کودک، با مشاور یا روان شناسانی که در این حوزه ماهر و حاذق هستند، در ارتباط باشند تا بتوانند به ترمیم دلبستگی کودک کمک کنند.»


برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha