به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همشهری ،پای این بیماری ویروسی که تا پیش از این محدود به آفریقای جنوبی و مرکزی بوده، هنوز به آسیا و ایران نرسیده، اما با توجه به اینکه بیماری‌های شایع شده در اروپا، در نهایت به ایران هم می‌رسد، احتمال ورود آن به کشور پیش‌بینی می‌شود. براساس اعلام ابراهیم قادری، رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارت بهداشت  «این بیماری می‌تواند از طریق مسافران خارجی وارد کشور شود؛ به همین دلیل مراقبت‌های مرزی از سوی وزارت بهداشت در حال انجام است و سیستم مراقبت مرزی، ارزیابی‌های این حوزه را انجام می‌دهد. افراد مشکوک به علائم این بیماری ایزوله خواهند شد تا اقدامات بیشتر برای تشخیص آبله میمون صورت بگیرد. هشدارهای لازم هم به سیستم بهداشت داده شده است تا مراقبت‌های لازم انجام شود.»‌

البته متخصصان جهانی اعلام کرده‌اند دنیا در آستانه شیوع سراسری یک بیماری دیگر نیست و خطر آبله میمون برای عموم مردم کم است؛ این در حالی است که آبله میمون با وجود خطر مرگ بسیار کم، درمانی هم ندارد اما با پیشگیری از سرایت، می‌توان شیوع آن را کنترل کرد. همچنین ثابت شده که واکسیناسیون علیه آبله می‌تواند تا ۸۵درصد در پیشگیری از آبله میمون مؤثر باشد.

 

آبله میمون، پاندمی نمی‌شود

ابراهیم قادری، رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیردار وزارت بهداشت درباره علائم این بیماری به همشهری می‌گوید: «آبله میمون، بیماری‌ای ویروسی و با علائمی شبیه آبله انسانی است که دوره کمون یک تا 2هفته‌ای دارد و پس از اینکه فرد با بیمار مبتلا به آبله میمون یا حیوان آلوده در تماس باشد و پس از دوره کمون که میانگین آن ۷ تا 9روز است، علائم بیماری بروز خواهد کرد.

این علائم در ابتدا تب، لرز بدن، سردرد و درد عضلات و بعد از چند روز از شروع تب به شکل بثورات پوستی هم خواهد بود که به شکل جوش‌ و التهاب‌های پوستی اغلب از تنه شروع می‌شوند و سپس به سایر قسمت‌های بدن و کف دست‌ها و کف پا می‌رسند.» به‌گفته این مسئول، راه‌های انتقال آبله میمون از طریق تماس با حیوان آلوده، چنگ‌زدگی و گازگرفتگی انسان از سوی حیوان آلوده و تماس با فرد بیمار است که البته انتقال بیماری از انسان به انسان به‌راحتی صورت نمی‌گیرد: «آلودگی از طریق قطرات تنفسی قابل انتقال است که در انسان‌ها روند کندی دارد. همچنین باید مدت زمان تماس طولانی وجود داشته باشد که بیماری به فرد دیگری منتقل شود.»

 قادری با تأکید بر اینکه آبله میمون از گذشته در آفریقا وجود داشته و ویروس آن در گردش بوده است، ادامه می‌دهد: «به‌علت واکسیناسیونی که در چندین دهه‌ قبل برای آبله انسانی انجام شد، حفاظت در برابر آبله میمون هم ایجاد شده است؛ به همین دلیل یا موارد ابتلای انسانی وجود نداشت یا اگر بود به‌صورت خوشه‌های بسیار کم منجر به بروز بیماری می‌شد. در طول 2دهه گذشته خوشه‌های کوچکی از بیماری در مناطق مختلف دنیا وجود داشته و بروز آن هم‌اکنون چیز عجیب و دور از انتظاری نیست، اما با توجه به افزایش موارد ابتلا و اینکه چندین کشور اروپایی و آمریکایی را درگیر بیماری کرده، منجر به نگرانی شده است.»‌

رئیس اداره مراقبت مرکز مدیریت بیماری‌های واگیردار معتقد است آبله میمون در سطح وسیع منتشر نخواهد شد: «احتمال این مسئله کم است؛ چراکه کشورها با حساسیت بسیار زیاد این بیماری را پیگیری می‌کنند و اطرافیان در تماس با فرد مبتلا به‌خوبی شناسایی و بررسی می‌شوند. این مسئله می‌تواند مانع از گسترش وسیع بیماری شود؛ چراکه خود بیماری هم تاکنون سرایت و انتقال‌پذیری بالایی نداشته است.

 البته با وجود اینکه پیش‌بینی‌ها درباره شایع نشدن گسترده آن است، اما آبله میمون جزو بیماری‌هایی است که باید به‌شدت رصد و جهش‌های ژنتیک آن ارزیابی شود. در سطح دنیا مطالعات در این‌باره در حال انجام است و این امیدواری وجود دارد که آبله میمون به یک پاندمی دیگر در دنیا بدل نشود.» قادری درباره خطرات ابتلا به این بیماری برای انسان‌ها هم می‌گوید: «این بیماری حدود 5درصد کشندگی دارد؛ یعنی 5درصد از افراد مبتلا در معرض خطر مرگ قرار می‌گیرند که آن هم وابسته به مراقبت از بیماران است.
 برای این بیماری واکسن وجود دارد؛ همان واکسن آبله انسانی که آبله ناشی از میمون را هم پوشش می‌دهد.»

او در پاسخ به این سؤال که با وجود آغاز خرید واکسن از سوی برخی کشورها، آیا تامین و تهیه واکسن آبله برای ایران هم ضروری هست یا خیر، عنوان می‌کند:‌ «ابتلا به آبله میمون هنوز در کشور ما گزارش نشده، اما درباره ضرورت‌های واکسیناسیون در کمیته علمی تصمیم‌گیری خواهد شد.»