به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم، سال ۸۷ که فاز اول برج میلاد افتتاح شد، گود کنار آن نیز، زاده شد. قرار بود در این گود یک برج دیگر ساخته شود ولی پس از مدتی، این پروژه منتفی شد و حرف از  احداث مرکز تجارت جهانی و هتل در این گود به میان آمد که این حرف نیز  بر  زمین ماند تا چاله عمیق و عریض و طویل کنار برج میلاد به یکی از گودهای پرخطر پایتخت تبدیل شود.یک گود اما چه خطری می‌تواند داشته‌باشد؟ در مورد گود برج میلاد، پاسخ، روشن و شفاف است؛ چون نشانه‌های آن از مدتی پیش آشکار شده‌است. در گزارشی که چندی قبل در شورای شهر تهران بررسی شد و حاصل پایش در ساختمان همایش‌های برج میلاد بود،‌ اعلام شد در این ساختمان اتفاقاتی همچون تغییر شکل، چرخش یا جابه‌جایی در دیواره‌ها رخ داده و مجموعه‌ای از ترک‌خوردگی و شکستگی در نماسازی‌ها، تابیدگی قاب پنجره‌ها و شکستگی شیشه‌ها مشهود است.اینها همه زنگ خطر و هشدار است که به ظاهر شنیده‌شده ولی پیگیری‌های دیروز  ما  ثابت کرد، با این که خطر، بیخ گوش تهران است، آن سرعت عمل یا هماهنگی‌هایی که در این موارد ویژه انتظار می‌رود، هنوز شکل نگرفته‌است؛ انگار کمتر کسی خطر را جدی می‌گیرد.

ماجرای پاسکاری و بلاتکلیفی

تماس‌های دیروز ما با معاونت‌های معماری و شهرسازی و فنی و عمرانی شهرداری تهران، یک پاسکاری را عیان کرد. معاونت شهرسازی، توپ پاسخگویی را به زمین معاونت عمرانی انداخت و معاونت عمرانی، بخش شهرسازی و معماری را مسؤول ارائه توضیحات دانست. نتیجه آن که دست خبرنگار جام‌جم از پاسخ رسمی این معاونت‌ها درباره این که بالاخره چه برنامه‌ای برای ایمن‌سازی و تعیین تکلیف گود برج میلاد دارند، خالی ماند.
البته روز گذشته مهدی عباسی، رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران که تابه حال درباره گودهای رهاشده پایتخت از جمله برج میلاد، تذکرات پی در پی داده‌است، به سوال جام‌جم پاسخ داد. وی گفت:«پس از این که به شهردار، درباره اقدام سریع در گود برج میلاد تذکر دادیم، شهرداری طرح‌هایی را برای تعیین‌تکلیف آن آماده کرد و اکنون در شرف عقد قرارداد با پیمانکار قرار دارد. به این ترتیب پیمانکار موظف است فعلا در دیواره گود،‌ پوسته کشی کند تا پایدارسازی خاک اتفاق بیفتد و در نتیجه دیواره‌ها حرکت نکنند.»
این پاسخ به قدری عجیب بود که از عباسی پرسیدیم مگر قرار نبود این گود به مرکز دیپلماسی فرهنگی پایتخت تبدیل شود که وی توضیح داد: «مصوبه کمیسیون ماده ۵ درباره این که در این فضا چه ساختمانی با چه نوع کاربری ساخته‌شود، کامل نشده‌است.»
این در شرایطی است که در دوره قبلی مدیریت شهری، معاون شهرسازی شهرداری تهران این موضوع را قطعی و مصوبه کمیسیون ماده ۵ دانسته‌بود. بنابراین آنچه گودهای رها شده از آن رنج می‌برند بی‌برنامگی، نبود نگاه واحد و تغییر مکرر تصمیمات است.

چرا تهران گود می‌زاید؟

عمده گودهای رها شده در پایتخت متعلق به تعاونی‌ها و نهادهای مختلف است که تعیین تکلیف آنها با گذشت زمان گرفتار مباحث حقوقی، اقتصادی و اجتماعی متعدد شده و در نتیجه باز کردن گره‌های آن همتی مضاعف می‌طلبد.اما این که چرا این گودها ایجاد سپس رها می‌شوند، ریشه در یک مشکل اساسی دارد که رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران آن را توضیح می‌دهد. به گفته عباسی،‌ مشکل این است که قبل از صدور پروانه ساخت‌وساز، گودها ایجاد می‌شوند اما اغلب به علت تغییر پروژه،‌ گودها باقی می‌مانند.
بنابراین فقط یک راه وجود دارد، ‌این که قبل از صدور  پروانه،‌ مجوز هیچ نوع گودبرداری صادر نشود؛ چون در غیر این صورت، گودهایی همچون برج میلاد و فرهنگ که پیشانی سفیده شده‌اند، دائما در شهر تهران تکثیر می‌شوند.

بهشت گودهای رها شده

گود بلاتکیلف کنار برج میلاد فقط یکی از صدها گود رهاشده در پایتخت است؛ چرا که تهران به واسطه این پهنه‌های پرتعداد به بهشتی برای انواع خطرات تبدیل شده‌است. در این میان، منطقه ۲۲ پایتخت، سرآمد گودهای بلاتکلیف است به طوری که از حدود ۲۸۰ ابرچاله عمیق و رها شده، ۳۳ مورد در این منطقه واقع شده که از شش ماه تا بیش از دوسال عمر دارند.
البته معاونت شهرسازی شهرداری تهران قرار بود پرکردن گودهایی را که مالکان آنها اقدامی برای ایمن‌سازی‌شان انجام نمی‌دهند، در دستور کار قرار دهد؛ ولی تداوم حیات گودهای پرخطر، ثابت می‌کند هنوز این اقدام در اولویت قرار نگرفته‌است.