به گزارش سلامت نیوز صبح دیروز مراسم تودیع مسعود منصور رییس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری و معارفه عباسعلی نوبخت جانشین او برگزار شد. این تغییر در حالی انجام گرفت که در آغاز پنجمین سال وضع قانون ممنوعیت برداشت چوب از جنگل های شمال، نوبخت چند ماه پیش از معاونت جنگل های شمال کشور برکنار شده بود.
تخلف ها، واگذاری ها، تصرف ها و بده بستان های متعدد از خاک و زمین و جنگل، کار منابع طبیعی کشور را روز به روز بدتر کرده؛ اما مدیریت این کشتی شکسته در ایران همچنان به دست غیرمتخصصان و در زیرمجموعه جهادکشاورزی اداره می شود؛ وزارتخانه ای که هیچ نقطه و هدف مشترکی با حفاظت از منابع طبیعی ندارد و تنها به افزایش سطح کشت و افزایش برداشت در سطح می اندیشد.
وضعیت جنگل های هیرکانی پنج سال پس از تنفس روز به روز بدتر شده و تغییر کاربری ها از جنگل به باغ های میوه و ویلاهای شخصی روز به روز گسترده تر می شود. وضع زاگرس نیز مانند جنگل های شمال اسفناک است و هر روز دردی بلوط های زاگرس را از صفحه روزگار حذف می کند. یکروز زغال، روز دیگر قطع درختان برای تصرف زمین و گاهی نیز انواع بیماری ها و حشرات و آفات به جان آن افتاده اند. معدن کاوی در قلب منابع ملی و جنگلی از دیگر معضل های این منابع حیاتی است و برداشت چوب هیرکانی به شکل قاچاق و یا به نام درختان سیل آورده و یا خطرساز هر روز بیشتر از روز پیش در حال شکل گیری است.
در چنین شرایطی سازمان متولی منابع طبیعی و جنگل های ایران که نام "جنگل" اخیرا از آن حذف شده است تبدیل به بنگاه واگذاری ها شده است؛ به گونه ای که چندی پیش حتی مدیریت رودها و رودخانه ها نیز به وزارت نیرو سپرده شد.
پس از آن، عباسعلی نوبخت به یکباره از معاونت امور جنگل این سازمان کنار گذاشته شد و در حالی که جانشین او با بوق وکرنا بر جایش نشست اما تا امروز نه تحول روبنایی و نه ساختاری در این معاونت انجام نگرفت؛ فقط روند واگذاری های جنگل سرعت گرفت و آسانتر شد.
آمدن عباسعلی نوبخت برای بسیاری از فعالان و کارشناسان این حوزه اتفاق امیدبخشی بود. هر چند برخی کارنامه نوبخت را چندان مقبول نمی دانند؛ اما نگاه حفاظتی او نسبت به جنگل و منابع ملی و نیز تلاش هایش برای به ثمر نشستن و تصویب قانون "تنفس جنگل" بر هیچکس پوشیده نیست.
در عین حال با آمدن نوبخت که یک متخصص جنگل است و کار در سازمان را از جنگلبانی آغاز کرده، امیدها برای اصلاح روند کنونی در سازمان جنگل ها قوت گرفته است؛ نوبخت پیش از این در برابر بسیاری از جنگل خوارگی ها و رویکردهای نادرست این حوزه ایستاده است و به اندازه توان از منابع طبیعی دفاع کرده است. هر چند یک فرد نمی تواند ساختارهای نادرست را تغییر دهد اما یک مدیر توانمند و دلسوز با مشاوران قوی می تواند به اصلاحات درخور و موثر پرداخته و از پیشروی نابخردی و مافیاهای کوچک و بزرگ در قلب سازمان جلوگیری کند.
به طور یقین آمدن نوبخت می تواند امیدی برای نجات ته مانده جنگل های ایران و انزوای مافیای چوبخواری و زمین خواری و کوهخواری باشد؛ با اینهمه برای شادی کردن از آمدن نوبخت قدری زود است. باید عملکرد او را دید و سپس متناسب با آن جشن گرفت.
ارتباط با رسانه و کمک گرفتن برای ارتقای منابع طبیعی و ضروریات سازمانی، موضوعی است که عباسعلی نوبخت باید بدان بیشتر توجه کند؛ موضوعی که او در گذشته به آن کمتر گرایش نشان داده است. البته نباید از نظر دور داشت که معاونت ها در سازمان منابع طبیعی از آزادی عمل چندانی برخوردار نبوده و تابع رویکرد سازمان و مدیریت کلان آن بوده اند.
اما ادامه مطالبه گری یکی از اساسی ترین وظایف کنشگران و رسانه در این میان است. باید همچنان فضای نقادی را حفظ کرده و در برابر قانون شکنی ها و تعرض ها به آن، سکوت نکرد. آمدن یک مدیر توانمند و همسو، نه تنها به معنای تعطیل کردن کنشگری و نقادی نیست؛ بلکه با تقویت "جریان گردش اطلاعات و اخبار" منابع طبیعی می توان اصلاحات سازمان را تقویت و موجب موفقیت بیشتر و حفاظت مطلوب تر از این کشتی در بحران افتاده و نجات آن شد.
نظر شما