رودخانه دائمی «قزل اوزن» از رودخانه های مهم شمال غرب کشور محسوب می شود. این رودخانه یکی از بلندترین رودخانه‌های ایران است که از کوه‌های چهل چشمه استان کردستان سر چشمه می‌گیرد و بعد از عبور از چند استان از جمله زنجان در نهایت به سد منجیل می ریزد.

تهران به قیمت از بین رفتن زیستگاه‌های اطراف خود در حال بزرگ شدن است. این‌بار آب رودخانه کرج در قالب تونلی به تهران خواهد رسید که 25کیلومتر از این زیستگاه آبی را نابود خواهد کرد.

هر ساله میلیون‌ها تُن پلاستیک که از مسیر رودخانه‌ها وارد اقیانوس‌ها می‌شوند، دریاها را آلوده، زباله‌ها را روانه سواحل و حیات‌وحش را به طور جدی تهدید می‌کنند.

باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، یک تهدید مهم برای سلامتی تمام موجودات زنده محسوب می شوند.

معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط‌زیست مخالفت این سازمان با انتقال تونلی آب رودخانه کرج به تهران را اعلام کرد.

مسیل‌ها و پساب‌های نیشکر و نهرهای ماله و بحره آخرین خون در رگ‌های خشکیده شادگانند و کارون نیمه جان آخرین راه نجات؛ رودخانه‌ای که خود دستخوش بی‌مهری آسمان و زمین شده و سال‌ها است سیراب‌کننده شهرها و روستاهای زیادی در سراسر ایران بوده و هست.

حقیقت ماجرا آن است که اعداد واقعی مورد اشاره در نامه محرمانه عیسی کلانتری؛ عملا در آدرسی غلط در شرایط مدیریتی حاکم بر کشاورزی مملکت است و او خود بهتر از هرکسی این را می‌داند! نمی‌داند؟ اصلا چه کسی صنعت بسیار آب بر نیشکر را بر خوزستان تحمیل کرد؟! بعد از جنگ، چند واحد جدید کشت و صنعت نیشکر علاوه بر هفت تپه به رغم مخالفت کارشناسان مستقر شد و سبب شوری و نابودی اکوسیستم شادگان را فراهم ساخت. بنابراین، تا وقتی که واقعا عزمی جدی برای کاهش هدررفتها رخ نداده است، سخن گفتن از آبِ مازاد در خوزستانی که سهم بزرگی از تالاب‌های شادگان، هورالعظیم و چشمه‌های تولید گرد و خاکش در هندیجان بدون آب مانده، شگفت‌آور و کاملا غیرواقعی و غیرمنطقی است.

کارون دیگر آن کارون سابق نیست. تکیده و بی‌جان، ‌کم آب و آلوده، ‌کم خروش و آرام به رفتن ادامه می‌دهد تا هنوز هم از باقی مانده‌هایش خوزستان و استان‌های اطراف را سیراب کند اما هر از چندی طرح‌های انتقال آب به جانش زخم می‌زنند و رمقش را می‌کشند.

مشاور استاندار خوزستان در امور آب گفت: دو طرح بزرگ انتقال آب در حال اجرا است که اگر این طرح‌ها به پایان برسد، نیمی از آب رودخانه کارون انتقال می‌یابد و انتقال آب از این رودخانه به دو برابر افزایش پیدا می‌کند.

شاخه اصلی و سرچشمه رودخانه هراز، «رود لار» است که از به‌هم‌پیوستن سرشاخه‌های آب چهل‌بره، سیاه‌پلاس، الرم و دلیچای تشکیل شده و جهت جریان عمومی آن نیز از باختر به خاور است.