به گزارش سلامت نیوز محیط بان سمنان اردلان مرتضوی استعفای خود را به سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد. او پیشتر یکی از بزرگ ترین شکارچیان منطقه بوده و شهرت بسیاری در این راه داشت. سپس علیرغم تمام مخالفت ها، به پیشنهاد دکتر حمید ظهرابی مدیرکل وقت استان سمنان، به عنوان محیط بان مشغول به کار شد.

نتیجه این اقدام، شگفت انگیز بود. آمار حیات وحش منطقه به طور شگفت انگیزی بالا رفت. کم کم جمعیت گوزن ها و خرس ها زیاد شدند؛ شکار پازن به شدت پایین آمد و امنیت زیستگاه فراهم شد. دیگر هیچ شکارچی جرات ورود به منطقه را نداشت و زیستگاه حیات وحش "رودبارک" سمنان به حدی امن و شکوفا شد که بین محیط زیستی ها به "بهشت رودبارک" معروف شد. او به سرعت از یک شکارچی حیات وحش به یکی از بهترین و موفق ترین محیط بان های کشور تبدیل شد. او حیات وحش منطقه را با حساسیت و غیرتی عجیب حفاظت می کرد.
 

اردلان مرتضوی حیات وحش منطقه را مانند مال شخصی خود پاس می داشت و به گونه ای درباره آنها سخن می گفت گویی از بچه های خودش حرف می زند. او درباره  فعالیتش می گوید :« از بهمن سال گذشته خانه نرفته ام. می ترسم مرال ها را تنها بگذارم. خانواده هر ازگاهی اینجا به من سر می زنند.  الان بیش از ١٠٠ راس مرال، ٣٠ راس خرس، ٣۵٠ راس بزکوهی، ٣٠ راس شوکا و حدود ٢٠٠ راس گراز دارم.»
 

حالا او  پس از ٩ سال خدمت قلبی یک در خواست بیشتر ندارد؛ تبدیل شدن وضعیتش از محیط بان طرحی به محیط بان پیمانی.

 

محیط بانان ایرانی برای حفاظت از مناطق 4 گانه حفاظتی با چالش های متعددی از کمبود تعداد نیروی انسانی تا کسری امکانات و تجهیزات روبه رو هستند. اما مشخص نبودن وضعیت آنها یکی از مهم ترین این چالش هاست که به نظر می رسد اگر مسوولان برای آن فکری نکنند به بحرانی حل ناشدنی تبدیل شود.

بر اساس آمارهای رسمی تعداد محیط بان های ایرانی بین یک ششم تا یک دهم استاندارد جهانی است که این موضوع علاوه بر ایجاد اختلال در امر حفاظت و آسیب جدی بر زیستگاه ها و حیات وحش ایران، فشار بسیار زیاد بر نیروهای محیط بان و کیفیت حفاظت آنها وارد می کند.