به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،از راننده، آشپز، خبرنگار، مسئول زندان تا جراح، وکیل و آتش‌نشان؛ این فهرست بسیار کوچک از همه مشاغل سختی است که فشار و اضطراب زیادی را تحمل می‌کنند. مشاغلی که اگر قصد کامل کردنش را داشته باشیم، یک فهرست بلندبالا از مشاغلی ردیف می‌شود که در طول روز و در طی فعالیت‌شان، اضطراب‌های گوناگونی را تجربه می‌کنند.
هرکدام هم دغدغه‌های خودشان را دارند؛ یکی از صبح تا شب در خیابان‌های سرسام‌آور شهر رانندگی می‌کند و دیگری مسئولیت جان و سلامت بیماری به‌عهده‌اش است که کوچک‌ترین تصمیم اشتباه، زندگی فرد را دچار تحولات غیرمنتظره‌ای خواهد کرد. یکی دیگر، فشار روانی پرونده‌ای در موقعیت‌های دشوار بر او سنگینی می‌کند و طرف دیگر، خبرنگاری است که از نگرانی شکایت یکی از سوژه‌های گزارشش، خواب به چشمانش نمی‌آید.
این‌طور که محققان می‌گویند، در چنین مشاغلی، با استرس ناسالمی مواجه می‌شویم که تمرکز را از بین می‌برد و در صورتی که شدت زیادی داشته باشد، می‌تواند منجر به فرسودگی شغلی، فرسودگی جسمی و از آن مهم‌تر، فرسودگی روانی شود: «واقعیت این است که استرس بیش از اندازه، باعث بر هم خوردن تعادل روان‌شناختی شده و پیامدهای مختلفی دارد؛ آن‌قدر که گاهی ممکن است فرد دست از شغل و حرفه‌ای که در آن تخصص دارد، بکشد و آن را رها کند.»
این را مهری موسوی، روان‌شناس و مشاور می‌گوید که با نمونه‌های متعددی از افرادی که دچار رفتارهای عصبی شده‌اند، برخورد داشته است؛ رفتارهایی که ناشی از اضطراب و نگرانی بیش از اندازه شغل آنها بوده است. هرچه که هست، مسئولیت و پیامدهای ناشی از رفتارها ما در موقعیت‌های شغلی، می‌تواند آن حجم از فشار و استرسی را به ما تحمیل کند که گاهی توان تحملش را نداریم؛ آن‌قدر که می‌تواند سلامت ما را نشانه بگیرد.
یک سختی آگاهانه
البته که پیدا کردن شغلی که سختی و رنجی نداشته باشد، تقریبا غیرممکن است؛ چرا که به هر حال، همه مشاغل در درازمدت، می‌تواند مشکلاتی را برای فرد به وجود بیاورد و نقطه شعفی از او را نشانه بگیرد اما آنچه که مهم است، آشنایی و شناخت فرد نسبت به توانایی‌ها و البته سختی‌های حرفه پیش رویش است که آیا از پس آن بر می‌آید یا نه؟: «گاهی کارمند بودن و پشت میزنشینی هم می‌تواند سلامت کمر، استخوان‌ها و به‌طور کلی، سلامت جسمی فرد را به خطر بیندازد اما به همان اندازه، فردی با میزان تحمل بالا، به‌راحتی نقشش مانند پلیس، آتش‌نشان یا خلبان هواپیما را بپذیرد؛ در دل حوادث و اتفاقات برود و اصلا هم احساس فرسودگی جسمی و روحی نداشته باشد.»
در واقع این پذیرش و آگاهی است که می‌تواند سلامت شاغلان در تمام دنیا را تضمین یا به خطر بیندازد؛ برای همین است که بسیاری از فعالان در حوزه‌های اقتصادی موفق، توصیه می‌کنند که در انتخاب شغل، به مواردی مثل شرایط محیطی، رقابت‌پذیر بودن شغل، میزان خطر موجود در کار برای خود فرد یا دیگران و زمان‌بندی و تعیین مهلت و فرصت برای پیشبرد کار دقت کنید؛ چرا که گاهی همین موارد، می‌تواند شما را به مرز بیماری برساند اما شما چقدر این آگاهی و دقت را در خودتان دیده و البته می‌بینید؟
خطر در کمین است
سروصدای بالای محیط کار، قرار گرفتن در برابر امواج و ارتعاشات، مجاورت مستقیم با مواد شیمیایی و سمی، قرار گرفتن در محل‌های سربسته و تنگ، در ارتباط بودن با بیماری‌های دامی و حیوانی، فعالیت بر ارتفاعات بلند، در دسترس بودن برق فشار قوی و... همه آن چیزی است که می‌تواند در یک لحظه یا در درازمدت، فرد شاغل را دچار بیماری‌هایی جدی کند. شاید فارغ از حداکثر ایمنی که باید به صورت عمومی در این مشاغل فراهم شود، یک سبک زندگی صحیح، بتواند تا مقدار زیادی از آسیب‌های مشاغل را کم کند.
مثلا این‌که دیدگاه‌مان به شغل‌مان اصلاح شود و برای پیشرفت‌مان در شغل برنامه‌ریزی کنیم. داشتن یک برنامه غذایی منظم هم می‌تواند انرژی مورد نیاز بدن را در حین کار تامین کند؛ ضمن این‌که تلاش کنید زندگی خود را محدود به کار نکنید و با فعالیت‌های مورد علاقه‌تان در آخر شب یا در پایان هفته، از اثرات منفی کار بر سلامت جسم و جان‌تان کم کنید.
نظر شما