به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث، بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Experimental Physiology منتشر شده است، افرادی که ترجیح می دهند تا دیروقت بیدار بمانند و صبح ها دیر بخوابند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2 و بیماری قلبی باشند.

«جغد شب» بودن باعث چه چیزی می شود؟

کرونوتایپ چیست و چگونه بر سلامتی تأثیر می گذارد؟

تحقیقات قبلی نشان داده است که تمایل طبیعی یک فرد برای به خواب رفتن و بیدار شدن در یک زمان خاص، که به عنوان کرونوتیپ آنها شناخته می شود، بر جنبه های مختلف سلامت فرد تأثیر می گذارد، از افزایش خطر بیماری قلبی و اختلالات روانپزشکی تا تأثیرگذاری بر خطر ابتلا مرگ زودرس.

دکتر کیلکنی توضیح داد: «اگر شما یکدارای چرخه خواب طبیعی هستید، ریتم شبانه روزی شما در صبح زودتر ملاتونین را کاهش می دهد و در نتیجه زمانی که از خواب بیدار می شوید، فعالیت شما افزایش می یابد. با این حال، جغدهای شب دارای ساعت بدنی هستند که ملاتونین را دیرتر در شب ترشح می‌کند و در نتیجه خوابشان به تأخیر می‌افتد.»

نکته مهم این است که یک روند ثابت در سراسر تحقیقات کرونوتایپ تا به امروز این بوده است که جغدهای شب به طور کلی نتایج سلامت ضعیف تری دارند؛ اگرچه درک کمی از این که چگونه کرونوتیپ دیررس منجر به افزایش خطر بیماری مزمن در این افراد می شود وجود داشت.

تفاوت های زیستی مورد مطالعه قرار گرفت

این مطالعه تفاوت های بیولوژیکی 51 فرد مبتلا به سندرم متابولیک را بررسی کرد؛ شرایطی مانند چربی اضافی بدن و فشار خون بالا که خطر بیماری قلبی، سکته و دیابت را افزایش می دهد. این افراد بر اساس پرسشنامه های طراحی شده برای اندازه گیری کرونوتیپ های اولیه و دیررس به دو گروه تقسیم شدند.

تیم تحقیقاتی همچنین از تصویربرداری برای اندازه گیری توده بدن و ترکیب بدن استفاده کردند. سایر آزمایش‌ها شامل حساسیت به انسولین و نمونه‌های تنفسی برای اندازه‌گیری متابولیسم چربی و کربوهیدرات فرد در حالت استراحت و در حین فعالیت بدنی بود.

«جغد شب» خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را افزایش می‌دهد

نتایج تلاش‌های محقق نشان داد که کرونوتیپ فرد بر متابولیسم فرد تأثیر می‌گذارد. به عبارت دیگر، افرادی که به عنوان پرندگان سحرخیز (ریتم خواب عادی دارند) طبقه بندی می شوند، در مقایسه با جغدهای شب، احتمال بیشتری برای تبدیل چربی به انرژی داشتند. جغدهای شب به احتمال زیاد در طول استراحت و ورزش از چربی کمتر و کربوهیدرات بیشتری برای انرژی استفاده می کنند.

مقاومت به انسولین

در حالی که هیچ یک از شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع 2 تشخیص داده نشدند، جغدهای شب نسبت به انسولین مقاوم تر بودند (زمانی که بدن به خوبی به انسولین پاسخ نمی دهد)و به انسولین بیشتری برای رسیدگی به نیازهای متابولیکی بدن نیاز داشتند.

دکتر کیلکنی می گوید: «این منجر به چاقی، افزایش وزن و متابولیسم غیرطبیعی لیپیدها می شود. از سوی دیگر، پرندگان سحرخیز به عنوان حساس به انسولین در نظر گرفته می شدند، جایی که آنها کنترل بهتری در مدیریت سطح گلوکز خون داشتند.»

علت دیابت نوع 2 کاملاً مشخص نیست، اما مالین پیشنهاد می کند که مقاومت به انسولین یکی از مقصران اصلی آن است. یکی از توضیح‌هایی که در پس ارتباط بین مقاومت به انسولین و زمان‌بندی دیررس وجود دارد این است که برنامه کاری 9 تا 5 و سایر مسئولیت‌های شخصی بیشتر برای یک پرنده سحرخیز به جای ساعت بیولوژیکی پرنده دیرهنگام تنظیم شده است و باعث ایجاد استرس می‌شود که به طور طبیعی ریتم شبانه‌روزی آنها را مختل می‌کند. عمل می کند.

به عبارت دیگر، جغدهای شب، هنوز باید برای انجام کارهای مختلفی مانند مراقبت از بچه ها و سر کار بیدار شوند که ممکن است آنها را مجبور کند که با زمانی که هنوز خواب هستند، هماهنگ نباشند. مالین توضیح می دهد که فیزیولوژی آنها را تغییر می دهد و خطر بیماری را افزایش می دهد.

از آنجایی که افرادی که کرونوتیپ دیررس داشتند سطح آمادگی کمتری داشتند و نسبت به پرندگان سحرخیز کمتر قادر به پاسخگویی به انسولین بودند، مالین پیشنهاد کرد که نقص در میتوکندری (نیروگاه سلول) تبدیل چربی به انرژی را دشوارتر می کند و به مقاومت به انسولین کمک می کند.

او گفت که یک توضیح جایگزین این است که تجمع متابولیت های چربی فعالیت انسولین را در بافت هایی مانند ماهیچه ها مختل می کند.

آیا می توانید از «جغد شب» به پرنده «سحرخیز» تبدیل شوید؟

تحقیقات نشان می‌دهد که کرونوتیپ‌ها یک جزء ژنتیکی دارند و ممکن است از والدین شما منتقل شوند و تغییر آن‌ها را دشوار می‌کند. اما هر دو متخصص می گویند غیرممکن نیست و حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کرونوتیپ ها با افزایش سن تغییر می کنند.

با این حال، به افرادی که دیر به زمان‌بندی می‌رسند و می‌خواهند تلاش کنند و تغییری در زندگی خود ایجاد کنند، توصیه می‌شود که گام‌های کوچک و تدریجی برای تبدیل شدن به یک پرنده سحرخیز بردارند.

ممکن است وسوسه شوید که زودتر به رختخواب بروید تا زودتر از خواب بیدار شوید، اما خوابیدن در زمانی که خسته نیستید، آسان نیست. در عوض، مالین پیشنهاد می کند 15 دقیقه زودتر بخوابید و 15 دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید.

مالین گفت: «در زمان و بسته به اینکه اوضاع چگونه پیش می‌رود، این می‌تواند یک پنجره 15 دقیقه‌ای دیگر را افزایش دهد.»

علاوه بر این، مالین خاطرنشان کرد که فرد می تواند از زمان اضافی برای انجام فعالیت بدنی سبک استفاده کند یا حتی در زیر نور خورشید به بیرون برود.

در اینجا چند مرحله اضافی وجود دارد که هر دو متخصص برای کمک به کاهش خطر ابتلا به بیماری مزمن بدون در نظر گرفتن کرونوتیپ فرد توصیه می کنند:

• خوردن یک رژیم کم کربوهیدرات یا سایر رژیم های غذایی متعادل
• انجام تمرینات هوازی روزانه
• با حرکت به مدت 2 دقیقه در هر ساعت یا 10 تا 15 دقیقه پیاده روی سریع بعد از غذا، بی تحرکی را از بین ببرید.
• اجتناب از فعالیت های استرس زا یا شدید در اواخر عصر برای آماده سازی بدن برای خواب
• به حداقل رساندن غذاهای محرک (قند بالا، کافئین)، به خصوص در اواخر شب
• بیرون گذاشتن وسایل الکترونیکی مانند گوشی و تبلت از اتاق خواب